اينان در اين جهان كه جاى كاشت براى برداشت در آخرت است، حمّال و عمله بدون مزدند، عمرى بار گران زندگى را بدوش كشيده و دچار زحمات طاقت فرسا گشته اند؛ ولى بهره اى از زحمت و رنج خود نخواهند برد؛ بلكه تمام زحمات آنان به فرموده قرآن مجيد «هَباءً مَنْثُوراً» است .
اينان به خاطر خودفراموشى، تنها براى شكم و شهوتى زحمت كشيده اند كه قدرت پرداخت مزد به آنان را ندارد، در حقيقت همه رنج ها و زحماتشان در راه قطعه اى از معده و مقدارى از شهوت بوده كه اين دو هم پس از پايان عمر در خانه گور، خوراك كرم هاى خاكى اند و براى صاحب خود چيزى برنمى گرداند؛ اين است معناى «هَباءً مَنْثُوراً» شدن عمل.
انسان اگر با كمك وحى و يارى روايات و اخبار و با به كار گرفتن انديشه، به شناخت خود اقدام كند، قدم در صراط مستقيم حق گذاشته و موفق به تماشاى تمام نواحى وجود خود گشته و چون به تماشاى خود موفق شود، خواهد دانست از آنچه بايد داشته باشد چه دارد و چه ندارد، و از آنچه نبايد به آن آلوده باشد، آلوده يا مبرا و دور است. در صورت داشتن واقعيات با زياد و ثابت كردن آن مى كوشد و در صورت دچار بودن به رذايل در صدد علاج خود برمى آيد.
منبع : پایگاه عرفان