آفات خطرناك زبان‏

كتاب‌هاى مهم اخلاقى آفات زبان را در بيست مورد شمرده‌اند، و در محور هر يك از آفات به شرح و بسط مسئله اقدام كرده‌اند. در اين مقال به ذكر عناوين بيست گانه اكتفاء كرده و تفصيل آن را به مطالعه و تحقيق خوانندگان واگذار مى‌كنيم:

1- سخن گفتن، در چيزى كه سود و منفعت براى شنونده ندارد.

2- اضافه و زيادى گفتن در حدى كه، باعث رنج و زحمت ديگران شود.

3- باطل گفتن.

4- مراء و مجادله كردن.

5- پيچيده و مغلق گفتن، در حدى كه مستمع نتواند از گفتار استفاده كند. به تعبير ديگر: هنرنمايى كردن براى نشان دادن شخصيت علمى خويش.

6- فحش و ناسزا و بد گويى.

7- بى جا لعنت كردن مردم.

8- غنا.

9- شوخى.

10- مسخره و استهزاء كردن مردم.

11- سخن گفتن به صورتى كه در مردم ايجاد دشمنى كند.

12- فاش كردن اسرار مردم.

13- وعده دروغ.

14- دروغ.

15- غيبت.

16- سخن چينى و نمامى.

17- دو زبانه بودن.

18- تعريف و تمجيد و مدح بى‌جا يا تملق گويى.

19- سئوال بى مورد.

20- تهمت.