مساله مهمى كه اسلام بر آن اصرار دارد اين است كه مردم داراى فكر و انديشه باشند و در آيات خدا بينديشند، زيرا تفكر در آيات خدا راه و مقدمه‌اى براى حصول بهترين نتيجه، يعنى اتصال به وجود مقدّس حضرت حق است.
قرآن مجيد مى‌فرمايد: از راه انديشه در آيات الهى شما به اين نتيجه مى‌رسيد كه عالم و آدم هر دو بر حق هستند. آن‌گاه سعى مى‌كنيد لباس باطل به آن نپوشانيد، آن را ضايع نكنيد و به نابودى‌اش نكشيد.
حقيقت نيز جز اين نيست، زيرا وقتى انسان بفهمد همه عالم حق است كمترين عنصر از عناصر عالم را به مسير باطل نخواهد كشيد و سعى او بر اين قرار خواهد گرفت كه با عناصرى كه در اختيار دارد تجارتى الهى برپا كند؛ تجارتى كه قرآن نتيجه آن را نجات از عذاب دوزخ مى‌داند:
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى تِجارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ. تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ».
اى اهل ايمان، آيا شما را به تجارتى راهنمايى كنم كه شما را از عذابى دردناك نجات مى‌دهد؟ به خدا و پيامبرش ايمان آوريد و با اموال و جان‌هايتان در راه خدا جهاد كنيد. اين [ايمان و جهاد] اگر [به منافع فراگير و هميشگى آن] معرفت و آگاهى داشتيد، براى شما [از هر چيزى] بهتر است.
منظور از «اموال» در اين آيه همين عناصرى است كه در سفره خلقت موجود است. انسان انديشمند كه به حقانيت اين عناصر رسيده سعى مى‌كند آن‌ها را در راه حق مصرف كرده و با آن‌ها تجارت كند؛ آن هم تجارتى كه سودش ابدى است.
منبع : پایگاه عرفان