«قُلْ مَنْ كانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ وَ هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُؤْمِنِينَ» .
« [آنان مى‌گويند: چون جبرئيل، وحى را براى تو مى‌آورد ما با او دشمنيم؛ بنابراين به تو ايمان نمى‌آوريم] بگو: هر كه دشمن جبرئيل است [دشمن خداست] زيرا او قرآن را به فرمان خدا بر قلب تو نازل كرده است، در حالى كه تصديق كننده كتاب‌هاى پيش از خود و هدايت وبشارت براى مؤمنان است».
«.. وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً وَ بُشْرى لِلْمُسْلِمِينَ» .
«و اين كتاب را بر تو نازل كرديم كه بيانگر هر چيزى و هدايت و رحمت ومژده‌اى براى تسليم‌شدگان [به فرمان‌هاى خدا] ست».
«قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُسْلِمِينَ» .
«بگو: آن [آيات] را روح القدس از سوى پروردگارت به درستى و راستى نازل كرده تا كسانى را كه ايمان آورده‌اند، ثابت قدم بدارد و براى تسليم‌شدگان [به فرمان‌هاى حق] هدايت و مژده باشد».
اما بشارتى كه قرآن مى‌دهد:
قرآن مجيد مردم را به ايمان به خدا، روز جزا، ملائكه، انبيا، كتب آسمانى، و عمل صالح دعوت مى‌كند، و به اهل ايمان، آن مردمى كه در پرتو ايمان خود داراى عمل صالحند، خير دنيا و بهشت را در آخرت بشارت مى‌دهد. چنانچه مى‌فرمايد:
«الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ* لَهُمُ الْبُشْرى فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ لا تَبْدِيلَ لِكَلِماتِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ».
«همانان كه ايمان آورده‌اند و همواره پرهيزكارى دارند.* آنان را در زندگى دنيا وآخرت مژده و بشارت است [در دنيا به وسيله وحى و در آخرت به خطاب خدا و گفتار فرشتگان] در كلمات خدا [كه وعده‌ها و بشارت‌هاى اوست] هيچ دگرگونى نيست؛ اين است كاميابى بزرگ».
در اين زمينه لازم بود درباره حيات طيّبه در دنيا، و بهشت در آخرت توضيح داده شود، تا مسئله بشارت روشن گردد، ولى اين مختصر گنجايش اين دو مسئله اساسى را ندارد.
منبع : پایگاه عرفان