خداوند در سوره نحل آیه 125می فرمایند: «ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ»
(مردم را) با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت دعوت كن ، و با آنان به نيكوترين شيوه به بحث [و مجادله] بپرداز ، يقيناً پروردگارت به كسانى كه از راه او گمراه شده‌اند و نيز به راه يافتگان داناتر است.
سه راه دعوت به راه حق وحقیقت
حكمت: به معناى علم و دانش، و منطق و استدلال است، و در اصل، به معناى منع آمده، و از آنجا كه علم و دانش و منطق و استدلال مانع از فساد و انحراف است، به آن، حكمت گفته شده، و به‌هرحال، نخستين گام در دعوت به سوى حق، استفاده از منطق صحيح و استدلال حساب شده است، و به تعبير ديگر،تحریک فكر و انديشه مردم و به بيدار ساختن عقل‌هاى خفته، نخستين گام محسوب مى شود.
اندرزهاى نيكو: دوّمين گام درطريق دعوت به راه خداست؛ يعنى استفاده كردن از عواطف انسان‌ها؛ چرا كه موعظه و اندرز، بيشتر جنبه عاطفى دارد كه با تحريك آن مى‌توان توده‌هاى عظيم مردم را به طرف حق متوجه ساخت. در حقيقت، حكمت از «بعد عقلى» وجود انسان استفاده مى كند، و موعظه حسنه از «بعد عاطفى» وارد می شود.
مناظره : سوّمين گام، مخصوص كسانى - مخالفان - است كه ذهن آنها قبلا از مطالب نادرستى پر شده و بايد از طريق مناظره وبحث با دلیل ذهنشان را خالى كرد تا آمادگى براى پذيرش حق پيدا كنند. بديهى است مجادله و مناظره نيز هنگامى مؤثر مى افتد كه حق و عدالت، درستى و امانت و صدق و راستى حکومت کند، و از هرگونه توهين، تحقير، خلاف‌گويى و تکبر خالى باشد، و تمام جنبه هاى انسانى آن حفظ شود.
منبع : پایگاه عرفان