استفاده از دنيا به اندازه ضرورت‏

بايد فكر كرد و ديد مگر خانه‌هايى كه داريم چقدر بزرگ است كه مانعمان از ديدن حقيقت شود تا پشت آن‌ها قرار بگيريم و ديگر حقايق را نبينيم؟ مقام و پول مگر چقدر قدرت و عظمت دارند؟ مگر اين‌ها جز براى اين در اختيار ما قرار گرفته‌اند كه دو روزى كه در اين دنيا هستيم، شيرين‌كام بمانيم؟ ما براى محفوظ ماندن از برف و باران به سرپناهى نياز داريم كه اسم آن خانه است؛ براى مصونيت از سرما و گرما به وسيله‌اى نياز داريم كه اسمش لباس است و پول چنين اهدافى را تأمين مى‌كند. ديگر اين همه معركه و دعوا و فحش و ظلم و فسق براى چيست؟ اين خانه براى گرما و سرماست نه براى گناه؛ لباس براى سرما و گرماست نه براى گناه؛ خوراك براى زنده ماندن است نه براى گناه و ظلم و جنايت. چرا نمى‌بينيم كه ذره‌اى از دوست‌داشته‌ها و دلخوشى‌هايمان نيز قابل انتقال به عالم بعد نيستند و بايد آن‌ها را بگذاريم و برويم؟