امام على، عليه‌السلام، در خطبه اول نهج البلاغه پس از بيان مسائل مربوط به توحيد و آفرينش عالم و آدم، به بحث درباره نبوت انبيا مى‌پردازد و مى‌فرمايد: فلسفه بعثت انبيا اين است كه عقل را- كه خزانه‌اى الهى در وجود بشر است- بگشايند وگوهر گران‌بهايى را كه خدا در اين خزانه قرار داده، آشكار كنند.
كدام انسان عاقل و منصفى مى‌تواند نقش عظيم انبيا را در پديده‌هاى علمى، فرهنگى، اخلاقى، روحى، عملى و تمدن بشر انكار كند؟! هر علم و هنرى را بررسى كنيم، ريشه‌شان به انبياى خدا باز مى‌گردد. آيات قرآن مجيد در اين باره صراحت دارند كه انبيا عاقل‌ترين مردم تاريخ بوده‌اند. عقل آنان نيز قوى‌ترين عقول و داراى ذخيره‌هاى گرانقدر الهى بوده است. قرآن و همه متون اسلامى و كتاب‌هاى انبيا، دلالت بر اين معنا دارند كه قوى‌ترين عقل‌ها و چراغ حيات با آنان بوده است و همواره نور قوىّ عمق‌نگرى را به ديگران منتقل مى‌كرده‌اند. و هر كسى مى‌داند كه رشد عقلى مردم كار كم و آسانى نيست.
منبع : پایگاه عرفان