بارها در روايات آمده است طايفه‌اى كه در روز قيامت، اهل نجات هستند شيعيان‌اند. اين مطلب را نيز وجود مقدّس امام ششم، عليه‌السلام، با نقل آياتى از قرآن مجيد اثبات مى‌كنند. سبب آن هم اين نيست كه شيعه براى خود در ميان طوايف مختلف بشر امتياز خاصى قائل است، بلكه عمل به فرهنگ باعظمت شيعه اين اقتضا را دارد؛ فرهنگى كه كامل و جامع است و از قرآن مجيد و دستورات پيامبر، صلى‌الله‌عليه‌وآله، وجود مقدّس ائمه اطهار، عليهم‌السلام، گرفته شده است.
همه دستورهايى كه در اين مذهب وجود دارد مثبت، عقلى، اجتماعى و خانوادگى است و هيچ‌گونه دعوت منفى‌اى در آنها وجود ندارد.
هر انسانى كه در حدّ ظرفيت خود به اين دستورها آراسته باشد، اهل نجات است. شخصى كه از اول تكليف تا لحظه بيرون رفتن از دنيا، عشق به پاكى و خير، گره‌گشايى و كمك به مردم، درمان كردن درد آنها، و عبادت داشته و همراه اين عشق، به اندازه ظرفيت خود عمل كرده است، چرا اهل نجات نباشد و اگر چنين شخصى اهل نجات نباشد، پس اهل نجات كيست؟
منبع : پایگاه عرفان