مرگ را زياد ياد كنيد. شعرهاى زيبايى درباره مرگ وجود دارد. خطّى از اين اشعار را بدهيد خطّاطى هنرمندانه بنويسد، در خانه نصب كنيد، طبق دستورى كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و ائمه اطهار عليهم السلام داده‌اند، چشم شما گاهى به اين شعر بيافتد و ياد مرگ بيافتيد.
يكى از اشعار زيبا اين است:
|
بسى تير و ديماه و ارديبهشت |
برآيد كه ما خاك باشيم و خشت |
|
يا اين آيه قرآن را بنويسيد:
«إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ»
حبيب من! تو مى‌ميرى و بقيه نيز مى‌ميرند. يا اين آيه:
«قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِيكُمْ»
از مرگ به كجا فرار مى‌كنيد؟ مرگ شما را ملاقات و بيدار خواهد كرد؛ چون مرگ دارد به دنبال شما مى‌آيد.
«ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»
مرگ شما را به كجا مى‌برد؟ به محضر خدايى كه آگاه به غيب و شهادت است.
پروردگار شما را به آنچه كه در دوره عمر انجام داده‌ايد، آگاه خواهد كرد. آنجا ديگر نمى‌شود انكار كرد.
نمونه‌هايى از اشعار يادآور مرگ
|
برگ عيشى به گور خويش فرست |
كس نيارد ز پس، تو پيش فرست |
|
باز شعر ديگر:
|
خانه پر گندم و يك جو نفرستاده به گور |
برگ مرگت چو غم برگ زمستانى نيست |
|
زندگى بعضى‌ها خيلى آباد و مرفه است، اما از كار خير در شئون مختلف زندگى آنها خبرى نيست.
|
به قبرستان گذر كردم صباحى |
شنيدم ناله و افغان و آهى |
|
|
شنيدم كلّه‌اى با خاك مى‌گفت |
كه اين دنيا نمى‌ارزد به كاهى |
|
منبع : پایگاه عرفان