معتبرترين كتاب‌هاى ما، كتاب‌هايى است كه نزديك به عصر ائمه عليهم السلام نوشته شده‌اند كه گل سر سبد اين كتاب‌ها، چهار كتاب است. از همه مهمتر، مقدم‌تر و بهتر، كتاب شريف «كافى» است كه در ده جلد، حدود پنج هزار صفحه و به زبان عربى است. نزديك به هفده هزار روايت بسيار پرقيمت و مهم دارد و زمانى نوشته شده است كه هنوز غيبت كبرى و طولانى امام دوازدهم عليه السلام شروع نشده بود؛ يعنى حضرت عليه السلام در غيبت صغرى بودند.
غيبت خاصّى كه زمان آن كم بود و دسترسى به ايشان به وسيله چهار نايب امكان داشت. وقتى كه مرگ نايب آخر نزديك شد، امام عليه السلام با خط مبارك خود نامه‌اى به او مى‌نوشتند كه شش روز ديگر از دنيا خواهى رفت، ولى احدى را به جاى خود معرفى نكن؛ چون بعد از مرگ شما، غيبت كبرى و طولانى من شروع مى‌شود و پايان اين غيبت را نيز فقط خدا مى‌داند.
خداى متعال زمان ظهور ايشان را معلوم نكرده كه چه وقت است.
در روايات ما آمده است كه: هر كس زمان ظهور را تعيين كند، او را تكذيب كنيد.
حتى اگر كسى بگويد: آمدن ايشان نزديك است، دروغ مى‌گويد؛ چون به وجود مقدس آن حضرت عليه السلام نيز خبر نداده‌اند و قرار نيست كه خبر بدهند.ولى زمان معين آن كه رسيد، به ايشان اعلام مى‌شود. علمِ آن زمان، ويژه پروردگار مهربان عالم است؛ يعنى علم و آگاهى خاصى است كه آن را عمومى نمى‌كند.
پيغمبر اعظم صلى الله عليه و آله و ائمه اطهار عليهم السلام نيز خبر نداده‌اند و فقط فرموده‌اند: او مى‌آيد، اما وقت آن را نگفته‌اند. اگر كسى از زمان ظهور خبر دهد، خبر كذب است.
منبع : پایگاه عرفان