آنان انسان‌هاى خيلى با ارزشى هستند. همان‌هايى كه ائمه عليهم السلام مى‌فرمايد:
وقتى مى‌ميرند، كرام الكاتبين به پروردگار عرض مى‌كنند: آيا پرونده آنان را ببنديم؟ خطاب مى‌رسد: نه. مى‌گويند: اين‌ها مرده‌اند و ديگر در عبادت و خدمت نيستند؟ خداوند مى‌فرمايد: شما از جانب آنها نيت كنيد و مرا عبادت كنيد و ثوابش را پاى پرونده آنها بنويسيد.
مگر پرونده خدايى خدا بسته مى‌شود؟ پرونده بندگى بندگان واقعى پروردگار عزيز عالم نيز بسته نمى‌شود. بنا ندارد هر چه به خودش وصل است آن را ببندد و مهر تمام شدن به آن بزند:
«كُلُّ شَيْ‌ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ»
«كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ* وَ يَبْقى وَجْهُ رَبِّكَ»
درباره حضرت حق «يبقى ربّك» معنا ندارد. ذات او ابدى است؛ لذا مى‌فرمايد:
«وَ يَبْقى وَجْهُ رَبِّكَ» «3» «وجه» غير از «ربّ» است؛ يعنى هر چيزى كه به خدا وصل است. حقيقتى است كه در آيه به «ربّ» اضافه شده است. هر چيزى كه به «ربّ» اضافه مى‌شود، قطع و بسته نمى‌شود.
منبع : پایگاه عرفان