استاد حسین انصاریان در سومین شب از محرم الحرام در هیئت عزاداری حضرت قاسم(ع)، در ادامه مباحث شب های قبل، به آفرینش انسان از عناصر زمینی و مادی اشاره کرد و گفت: روح او اما یک حقیقت الهی و به تعبیر قرآن مجید، نفخۀ خدایی است: «وَ نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی» (ص، 72) یعنی به خاطر اینکه از زمین آفریده شده است. پیغمبر عظیم الشأن اسلام در یک روایت، انسان را تشبیه به زمین می‌کند. همانطور که می دانید آثار زمین قابل شمردن نیست! یک منبع عظیمی است که پروردگار مهربان، میلیاردها میلیارد ثمر، محصول و آثار را از وجود زمین ظهور می‌دهد.
وی در ادامه به تشریح برخی کارهای زمین پرداخت و افزود: یکی از برنامه‌های زمین، این است که استعداد عظیمی در برابر انواع دانه‌های نباتی دارد و همۀ ما از کودکی، این استعداد عظیم را عملاً مشاهده کرده ایم؛ به خاطر این استعداد عظیم، وقتی انواع دانه‌ها را در آن می‌پاشند، به محصولات بسیار باارزشی تبدیل می‌کند. زمین، دانه‌های نباتی را قبول می‌کند، دانه را رشد می‌دهد، به یک درخت پرمحصول تبدیل می‌کند و سعی هم می‌کند که دوباره با ساختن دانه‌های نباتی، به وجودش در تاریخ تداوم بدهد؛ چون اگر این کار را نمی‌کرد، هر درختی همان بار اوّل که خشک شود دیگر وجودش از جهان برچیده می‌شود؛ یعنی تنها یک نسل می‌توانستند از درختها استفاده کنند.
این استاد اخلاق حوزه علمیه قم در ادامه بار دیگر به روایت پیامبر اسلام(ص) که در آن انسان را به زمین تشبیه کرده است، گفت: اینکه پیغمبر(ص) می‌فرمایند انسان مانند زمین است، یعنی همان استعدادی که زمین دارد در وجود انسان نیز هست. انسان این استعداد را دارد که بذرهایی در سرزمین وجود او پاشیده شود و درصورت قبول بذر و با قیدی که قرآن آورده است- در صورت پاک بودن درون و برون - در حدّ بذری که در این زمین پاشیده می‌شود، محصولات عظیم و پرمنفعت و پرمایۀ ابدی خواهد داد.
استاد انصاریان در بخش دیگری از صحبت های خود در سومین شب از محرم به بیان نمونه هایی از این موضوع پرداخت و عنوان کرد: اولاً انبیای خدا و ائمۀ طاهرین بذرپاش هستند، یعنی آنچه در کتب آسمانی هست، مجموعۀ آیات، مجموعۀ فرمایشات انبیا، مجموعۀ فرمایشات ائمۀ طاهرین همه بذر است و از جانب خدا مأموریت داشته اند تا این بذر را در زمین وجود انسان بپاشند. اگر وجود انسان پاک باشد بذری که در آن بکارند منفعت می دهد و زمینی هم که ناپاک باشد، هر بذری که در آن پاشیده شود، گیاهی از آن سر در نمی آورد. زمین پاک، « یخْرُجُ نَباتُه» است و زمین ناپاک، «یخْرُجُ إِلاّ نَکداً» است.
ایشان در ادامه به وجود مقدس حضرت ابراهیم(ع) به عنوان یک پاشنده بذر اشاره کردند و افزودند: حضرت ابی عبدالله الحسین(ع)، تمام بذرهای اعتقادی، اخلاقی و عملیِ ابراهیم(ع) را دریافت کردند و عالیترین محصولات ابدی را تحویل داد. اگر ابی عبدالله(ع) صاحب فرزند شدند، علی اکبر(ع) میوۀ این زمین پاک شد. حضرت سکینه محصول این سرزمین پاک شد، دختری که حضرت سیدالشهدا(ع) از او به «خیرةً النِسوانی» تعبیر کردند؛ دختری که در سن 14 سالگی به مقام «انسلاخ» - یعنی توحید اتمّ و اکمل - رسیده است. این مقام را باید یک عارف شیعه مذهبِ کارکردۀ سالکِ الی الله توضیح دهد.
استاد انصاریان با اشاره به اینکه یکی از محصولات وجود امام حسین(ع)، فرمایشات ایشان است، گفتند: اگر به کتابهای شیعه و سنّی مراجعه کنید؛ نامه‌هایی که از حضرت در این کتابها ثبت شده است، پیامهایی که نوشته شده است و روایاتی که از حضرت رسیده است، مبهوت کننده است.
استاد انصاریان حادثه کربلا را یکی دیگر از محصولات امام حسین(ع) عنوان کردند و در ادامه افزودند: نمونۀ این حادثۀ پُرخیر برای هیچ پیغمبر و امام و ولیّ و حکیم و عارفی اتفاق نیفتاده است. محصول زنده یک جنگ، همین جنگ جهانی دوم است که در آن دوازده میلیون نفر کشته شد و هفده میلیون لیتر خون از بدن انسانها به زمین ریخته شد. این دوازده میلیون نفر با اینکه در سال های اخیر بوده است، اما نه الگو هستند، نه سرمشق هستند و نه اسمشان را کسی می‌داند، اما در حال حاضر شش ماهۀ ابی عبدالله(ع) در روز هفتم، قلب های ساکنان بیشتر از 50 کشور را به خودش اِشغال کرده است. در بین این 72 نفر یار باوفای امام حسین(ع)، گنهکارترین آنها «حر بن یزید ریاحی» بوده است که خود هزار نوع درس به بشر داده است.
این مفسر برجسته قرآن کریم خاطرنشان کردند: ما باید وارث انبیا و ائمۀ طاهرین، باشیم، نه مثل بسیاری از مردان و زنان این مملکت وارث یهودیان و مسیحیان و لائیک و ... باشیم. این افراد از ملتی ارث برده اند که خدا در قرآن، آنها را گمراه معرفی کرده است. هرچه بی‌حجاب در جامعۀ اسلامی هست، میراث از دخترانی تلاویو و واشنگتن و پاریس برده اند. هرچه رباخوار، دزد، اختلاسچی و خائن هست همه از یهودیت و مسیحیت و مکتب لائیک ارث برده اند. ما بیاییم همین یک درس را از ابی عبدالله(ع) بگیریم و وارث ابراهیم(ع) باشیم، آن هم در حد توانی که داریم. ما نمی‌توانیم در حدّ ابی عبدالله(ع) وارث بشویم، نمی‌توانیم در حد 72 یار باوفای ایشان هم وارث شویم؛ چون خود حضرت فرموده است که «بهتر از اینان در عالم وجود ندارد».
استاد انصاریان بار دیگر به روایت حضرت پیامبر(ص) در مورد تشابه انسان و زمین اشاره کردند و افزودند: این استعداد که وارث فضائل، کمالات، ادب، معارف، حقایق، اخلاق و معنویت بشویم در همه ما وجود دارد، پس تلاش کنیم تا وارث این کمالات باشیم.
ایشان حضرت مریم(س) را نمونه ای از بذرهای خداوند نام بردند و بیان کردند: پروردگار عالم یک باغبان بذرداری همچون حضرت زکریا را -که از پیغمبران بزرگ خداست- و خدا در اوّل آیات سورۀ مریم (جزء پانزدهم)، عظمت روحی و عبادتی و اخلاقی و عقلی این پیغمبر را بیان می‌کند، سرپرست حضرت مریم قرار می دهد. این باغبان به وسیله «وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً»، او را رشد داد و رویاند تا «إِنَّ اَللّهَ اِصْطَفاک وَ طَهَّرَک»، طهارت روحی و عقلی و قلبی حضرت مریم(س) که قرآن امضا کرده است را شکل دهد. یعنی این طهارت باعث شده که بذر وحی در وجود مریم(س) به عالی ترین محصول تبدیل شود که این محصول حضرت عیسی(ع) است. البته تنها محصول حضرت مریم(س) همین نبوده است.
استاد حسین انصاریان در ادامه صحبت های خود در این بخش با تأکید بر اینکه انسان، زمین ویژۀ پروردگار است، خاطرنشان کردند: منظور این زمین معمولی نیست، بلکه زمینی قیمتی‌تر از این زمین که محصولاتش هم قیمتی‌ترین محصولات است و هیچ نسبتی با محصولات زمین ندارد. خدا در قرآن بارها و بارها بر پاکی و طهارت حضرت مریم(س) تأکید کرده است، ناپاکی اسید، ویروس، کرم ساقه‌خوار و در یک کلام بدترین آفت است.
این استاد اخلاق حوزه علمیه قم با اشاره به آیه «ضَرَبَ اَللّهُ مَثَلاً کلِمَةً طَیبَةً کشَجَرَةٍ طَیبَةٍ»، گفتند: یک انسان پاک مثل درخت پاک می‌ماند، ریشۀ آن ثابت است، هر مقدار که علیه آن فعالیت شود، هر مقدار که به آن شمشیر بزنند، باز هم ثابت می ماند، این اصل های ثابت با قطعه قطعه شدن بدن از بین نمی روند. شما زمینۀ تجلی‌ِ اتمّ اینها را با این حمله فراهم کردید و اینها از بین نمی‌روند؛ مگر ارزشهای الهی در گوشت و پوست است که با شمشیر و خنجر قطعه قطعه کنید، از بین برود. ریشۀ ابی عبدالله(ع) ثابت است. در حال حاضر با خیال راحت جوانان در مراسم عزاداری سالار شهیدان شرکت می کنند، اما روزهایی بود که پدران ما در تمام شهرهای ایران از ترس حکومت رضا خان اجازه برپایی روضه حضرت سیدالشهدا را نداشتند. همه چیز را تعطیل کرده بودند. البته انسان های نترسی بودند که به هر ترتیبی شده روضه مختصری برگزار می کردند. اکنون رضاشاه آب جهنم را می خورد و روضه ابی عبدالله(ع) کل جهان را پر کرده است. این است که خداوند می گوید این درخت، ریشه‌کن شدنی نیست؛ بلکه «اصلها ثابت وَ فَرْعُها فِی اَلسَّماءِ». شاخ و برگ این درخت، تمام عوالم بالا را گرفته و «تُؤْتِی أُکلَها کلَّ حِینٍ»است.
استاد حسین انصاریان در بخش پایانی سخنان خود با اشاره به اینکه باید از میوه این درخت استفاده کنیم، گفتند: میوۀ این درخت هم فقط برای تابستان نیست، محرّم در هر فصلی برگزار شود، میوه می‌دهد. ما می‌توانیم شاخۀ این درخت بشویم، شما جوان‌ها می توانید با این درخت پیوند بخورید. ابی عبدالله(ع) درخت الهی است که با پاک شدنمان، قابلیت پیوند به این درخت را پیدا می‌کنیم؛ چون شاخۀ ناپاک، ولو اگر پیوند بخورد، خشک می‌شود و می‌شکند.
این مفسر برجسته قرآن کریم در ادامه به برخی واژه هایی که خداوند در قرآن در مورد پاکی به کار برده است اشاره کردند و افزودند: کلمۀ طیبه، شجرۀ طیبه، مریم پاک، مرفوعةٌ مطهره، لا یمسه الا المطهرون، و... بسیاری کلمات دیگر، چقدر قرآن در مورد پاکی سخن رانده است. گاهی در قرآن می‌خوانید که یک ناپاکی، آدم را جهنمی می‌کند، فقط یک ناپاکی، البته این ناپاکی برای دو طایفه است، یکی عالمی که از پخش علمش بخل می‌کند و یکی هم ثروتمندی که نسبت به کمک به عباد الهی و کار خیر بخیل است. در آیۀ 180 سورۀ آل عمران و آیات اوّل سورۀ مبارکۀ توبه ببینید که خداوند، ثروتمندِ بخیل را به طور صددرصد اهل جهنم می‌داند.
منبع : پایگاه عرفان