اين روانكاوى قرآن است:
«ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذِينَ أَساؤُا السُّواى أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ»
تداوم گناه، شما را به انكار آيات خدا خواهد كشيد؛ يعنى شما را به جايى مى‌رساند كه بگوييد: خدا، نبوت، امامت، قرآن و قيامت دروغ است و روحانيون تمام اين حرف‌ها را براى منفعت خودشان ساخته‌اند.
اگر ما مى‌شد قرآن بسازيم كه اين خيلى هنر است و بايد ما را به عنوان خدا قبول كرد. تداوم گناه كار شما را به اينجا برساند كه در باطن، آيات خدا را منكر شويد.
«اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ»
با گناه گره نخوريد، بر شما واجب است تا وقتى كه زنده هستيد، با تأمل عقلى بنگريد كه براى دنياى بعد خود چه توشه‌اى فراهم كرده‌ايد.
اصلًا كارى، توشه‌اى براى دنياى بعد فراهم كرده‌ايد يا نه؟ آنهايى كه اهل كار بودند، با سه سرمايه وارد دنياى بعد شدند: ايمان، عمل صالح، اخلاق حسنه.
غير از اين نيز از ما نمى‌خواهند.
كسانى كه كار نكردند، بى‌دين، با اعمال كثيف و اخلاق زشت بودند با كسانى كه اهل كار و دقت بودند و براى فرداى خود كار كردند، يكى هستند؟
منبع : پایگاه عرفان