استاد انصاریان در جمعی از خداجویان مسجد امیر(ع) تهران، با اشاره به چهار عنصر لازم برای تربیت یک انسان وارسته و با فضیلت اظهار کرد: در آیات و روایات آمده است کسی که اندیشه و دقت کند، این مطلب بسیار حیاتی، پرارزش و عالی را درک می‌کند که برای تربیت یک انسان وارسته و با فضیلت، چهار عنصر دخالت دارد که عنصر اول پدر، عنصر دوم مادر، عنصر سوم معلم و مربی و عنصر چهارم هم غذاست و هر چهار عنصر را از سوره مبارکه آل عمران برایتان بیان می‌کنم.
وی با اشاره به آیه «إِنَّ اَللّٰهَ اِصْطَفىٰ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْرٰاهِيمَ وَ آلَ عِمْرٰانَ عَلَى اَلْعٰالَمِينَ» ﴿آل‌عمران، 33﴾، عنوان کرد: کلمه عالمین در قرآن مجید گاهی به صورت مطلق آمده است؛ مانند عالمین آیه الحمد لله رب العالمین، یعنی ستایش ویژه خداست که مالک و مربی جهانیان است که شامل همه موجودات و مخلوقات می‌شود. گاهی عالمین در قرآن مجید با قرائنی که یا در خود قرآن است یا در روایات به معنای تمام مردم یک روزگار، بیان شده است. خداوند متعال در آیه شریفه‌ای که قرائت شد می‌فرماید: آدم، نوح، و آل ابراهیم و آل عمران را در تمام جهانیان برتری دادم، اما آل ابراهیم طبق آیات دیگر قرآن بر همه جهانیان هر عصر و روزگاری برتر است.
این مفسر برجسته قرآن کریم ادامه داد: به گفته خداوند، برتری دادن به آل عمران، برتری بر تمام جهانیان زمان خودش است، همه این نکات در قرآن یا در روایات، قرینه و دلیل دارد و به این راحتی نمی‌شود یک آیه را برداشت و ترجمه کرد بدون اینکه انسان عام و خاص و مطلق و مقید را بفهمد و بدون اینکه انسان به قرائن توجه کند؛ وگرنه انسان در معنی کردن قرآن به گمراهی می‌افتد.
استاد انصاریان یادآور شد: این عمرانی که خدا در آیه شریفه بیان می‌کند به معنای پدر حضرت موسی(ع) نیست، چون نام پدر حضرت موسی(ع) عمران بود اما از کجا می‌گوییم پدر حضرت موسی نیست؟ از آیات بعد به این موضوع پی می‌بریم که منظور از عمران، پدر حضرت مریم است. آل عمران به معنای خودش، همسرش، دخترش، نوه‌اش است که خداوند می‌فرماید از بین بندگان آن روزگار به عنوان بندگان ویژه صاحب کمال و صاحب ارزش انتخاب کردم. عمران یک شخصیت الهی، انسانی، اخلاقی و ایمانی است و به همین دلیل انتخاب شده است.
این استاد اخلاق حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: ایشان در فلسطین با خانمی ازدواج می‌کند که این خانم طبق همین آیه جزو آل عمران است یعنی زنی که دارای شخصیت الهی، ایمانی، ارزش‌های انسانی و اخلاقی است. با این ازدواج، همسر از شوهر بزرگوارش حامله می‌شود و فکر می‌کند این جنینی که در شکم دارد پسر است در حالیکه حضرت مریم در شکم این زن است، اینقدر این زن وابسته به پروردگار است که خداوند در آیه بعد می‌گوید «إِذْ قٰالَتِ اِمْرَأَتُ عِمْرٰانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مٰا فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ اَلسَّمِيعُ اَلْعَلِيمُ» ﴿آل‌عمران، 35﴾.
وی با اشاره به اهمیت درک حقیقت انسان اظهار کرد: خیلی مهم است که انسان حقیقت خود را بشناسد که مملوک رب العالمین است. حضرت مریم به پروردگار عالم اعلام کند جنینی که به دنیا می‌آید با وی رفتاری خواهم کرد که هزینه تو بشود اما چقدر بعضی از زنان ما از قرآن به دورند و نمی‌دانند مادر بودن یعنی چه، و نمی‌دانند مادر بودن به این سبک، چه قیمتی دارد و همچنین نمی‌دانند اگر اولاد هزینه الهی بشود چه پاداشی برای مادر دارد.
استاد انصاریان با اشاره به فهم و درک حضرت مریم(ع) عنوان کرد: این که به ما امر کردند حداقل روزی ده آیه قرآن را با معنی بخوانید و تدبر کنید نشان از اهمیت بالای این موضوع است. حال یک مادر، این اندیشه پاک درباره جنینی که اصلاً به دنیا نیامده دارد و بچه را وقف وجود مقدس پروردگار مهربان عالم می‌کند اما به پروردگار می‌گوید این نصف راه است که من نذر کردم بچه‌ام هزینه تو بشود و این امر نشان می‌دهد که عجب مادر فهمیده‌ای است.
این استاد اخلاق حوزه علمیه قم ادامه داد: مادری سراپا ایمان، سراپا اخلاص و یک مادری سراپا بنده، که 9 ماهش تمام می‌شود و بچه به دنیا می‌آید، می‌بیند دختر است انگار آرزویش بر باد رفت اما پروردگار می‌فرمایذ «وَ لَيْسَ اَلذَّكَرُ كَالْأُنْثىٰ» ﴿آل‌عمران، 36﴾ همه جا که در تاریخ خلقت من پسر مثل دختر نمی‌شود، گاهی دختران به مقامی می‌رسند که هزاران پسر به گردشان هم نمی‌رسند، نهایتاً حرف پروردگار این است که اگر من به تو یک پسر می‌دادم در فلسطین یا بقال یا عطار یا نجار یا معلم مدرسه می‌شد و اینگونه نیست که هر پسری در مقام کمال، مانند دختر باشد، ولی یک دختر به تو دادم که این دختر ظرف پرورش چهارمین پیغمبر اولوالعزم من عیسی است.
استاد انصاریان خاطرنشان کرد: یک طرف حضرت مریم(ع) عمران است، یک طرف ایشان همسر عمران است که سراپا ایمان، کرامت، فضیلت، عفت، و پاکدامنی است. دو عنصر کارشان را انجام دادند، حالا بچه به دنیا آمده و شیر خورده تقریباً هشت یا نه ساله شده که پروردگار می‌فرماید یک معلم برایش انتخاب کردم او را تربیت کند، چون ریشه‌های اولیه تربیت از مادر و پدر در این دختر آماده و کامل است، آن بذرهای الهی در خلقت این دختر پاشیده شده حالا یک باغبان می‌خواهد که این را رشد دهد.
استاد انصاریان با اشاره به تعبیر قرآن در این باره اظهار کرد: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ كَفَّلَهٰا زَكَرِيّٰا» یعنی پیغمبر را برای تربیتش انتخاب کردم و به یک پیغمبر وظیفه و مسئولیت دادم که این دختر را در مسیر من تربیت کند. رشد نیکوی کامل و جامع حضرت مریم در حریم معلمی زکریا آماده شد تا مادر چهارمین پیغمبر اولوالعزم بشود. این عنصر سوم بود اما چهارمین عنصر این است که خداوند حلال‌ترین غذا را برای مریم آماده کرد. فیض کاشانی یک کتاب هشت جلدی دارد که حدود چهار هزار صفحه است و آنجا نقل می‌کند که حرام‌خورها آثار سوء حرامشان در نسلی که دارند ظهور می‌کند، آنجا می‌گوید آنهایی که مال حرام به دست آوردند و با آن هر کاری کردند، در روز قیامت همه را روی پشتش می‌گذارند و مانند تیری که از کمان درمی‌کنند، وی را به جهنم پرتاب می‌کنند.
این مفسر برجسته قرآن کریم تأکید کرد: ای کاش حرامخورهایی که بیرون هستند و یا در زندان از طریق پخش، این حرف‌ها را بشنوند. شاید در آنان اثر کند و شاید به قاضی بگویند ما را آزاد کن، به این شرط که به طلبکار بگویید بیاید طلبش را می‌دهیم و یک کشور را از شر خودشان راحت کنند. ای کاش این حرف‌های خدا و پیغمبر را می‌شنیدند و هر غاصب هر رشوه‌خواری و هر اختلاس‌کننده‌ای بگوید ما حاضر هستیم همه مال به غارت برده بیت المال و مردم را به مردم برگردانیم.
استاد انصاریان در پایان گفت: ابوذر می‌گوید پیغمبر(ص) نماز عشا را خواند که دیدم قیافه‌اش درهم و پریشان بود، به حدی بود که من ابوذر به خودم نمی‌توانستم بقبولانم به ایشان بگویم چه شده، دیدم خیلی افسرده است، بلال اذان صبح را گفت، آمدم نماز صبح را به پیغمبر اقتدا کردم از محراب که برگشت دیدم خیلی شاد است آمدم جلو و گفتم دیشب چه خبر بود؟ فرمود: دو درهم از حق مسلمان‌ها پیشم بود و به همین دلیل تا صبح نخوابیدم، از ترس اینکه ملک الموت جانم را در خواب نگیرد منتظر بودم اگر ملک الموت بیاید بگویم به من مهلت بده تا من پول مردم را برگردانم بعد جان من را بگیر، اما اکنون که پرداختم، شاد هستم. این حال پیغمبر(ص) ما در دین بوده است.
منبع : پایگاه عرفان