برادران و خواهران! مخصوصاً شما جوان‌ها كه خيلى مورد علاقه من هستيد.
شما عباد خدا و مورد احترام ما هستيد. چون در روايات ما وارد شده است كه عبادت شما ده برابر عبادت ما ارزش دارد. ما ديگر پير شده‌ايم، ما را جايى راه نمى‌دهند. جايى نداريم كه برويم. ما به سنى رسيده‌ايم كه درهاى مادى به سرعت به روى ما بسته مى‌شود و شايد تمام درهاى آخرتى به روى ما باز شود. شما مى‌توانيد گناه كنى، ولى تو به جاى گناه، دست به دامن دين زدى و رو به خدا ايستادى و مى‌گوييد:
«اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ»
تو پيشانى خود را روى خاك مى‌گذارى و مى‌گويى: «سبحان ربى الاعلى و بحمده» تمام وجود تو ارزش است.
اين كلمه در كنار نعمت‌ها:
«جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ»
من به شما گوش دادم. از آن كسانى كه به خاطر سنّ بالا كر شده‌اند بپرسيد كه نعمت گوش چقدر مى‌ارزد. من به شما چشم دادم، از آن كسانى كه با عينك نمره بالا نيز نمى‌توانند ببينند، بپرسيد: چشم يعنى چه؟ من به شما نيروى درك دادم.
اين گوش و چشم و نيروى درك در شما جوان‌ها در اوج است. چرا اين‌ها را به شما دادم؟
«لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ»
براى اين كه اين نعمت‌ها را شكرگزارى كنيد. شكر چيست؟
«اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُكْراً»
همه حركات مثبت، شكر است. اين نعمت‌ها را در برنامه‌هاى مثبت هزينه كردن، شكر است. گوش و چشم و درك خود را براى فهم حقايق هزينه كردن، شكر است. اين مقدمه بحث شكر بود.
منبع : پایگاه عرفان