رباخوارى و كم فروشى‏

تصرف شيطان در مشاعر رباخوار
آيات شريفه قرآن، از اين موجود عاقل مكلّف، با «يا بَنِي آدَمَ»*، «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا»*، «يا أَيُّهَا النَّاسُ»*، «يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ»* ياد مى‌كند. در بخشى از آيات كه با اين القاب و صفات شروع مى‌شود، مسأله حلال و حرام مالى را مطرح مى‌كند. اين آيه‌ها در حلال و حرام مالى آن قدر لطايف و نكات دارند كه با توجه به آن نكات و لطايف، انسان هم عظمت و ارزش حلال و هم سنگينى بار گناه و حرام را لمس مى‌كند.
بعضى از آيات كه حرام مالى را مطرح كرده‌اند، مانند آيات اواخر سوره مباركه بقره، خورنده حرام مالى را مسّ كرده شيطان مى‌داند. مسّ يعنى كشيدن دست به روى يك شى‌ء. وقتى در فقه مى‌گويند: غسل مسّ ميت، يعنى بر مرد و زنى كه دست بر بدن ميّت گذاشته‌اند، غسل واجب است. با دست خود اين بدن را لمس كرده و بر او واجب است كه تمام بدن خود را به نيّت عبادت شستشو بدهد. قرآن به رباخوار مى‌گويد:
«يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطانُ مِنَ الْمَسِّ» 
رباخوار آدمى است كه شيطان در مشاعر او تصرّف كرده و عقل او را از كار انداخته است، علامت ديوانگى او نيز حرام‌خوارى است. يعنى آدم عاقل حرام نمى‌خورد.