در روايات براى صبر سه مرحله بيان كرده‌اند:
نخست، صبر بر گناهان است كه انسان، خود را در حريم حق نگهدارد و از اين
حريم به جانب حريم شيطان قدم برندارد.
دوم: صبر در عبادت است كه تا آخر عمر، به طور پيوسته، در حريم واجبات الهى قرار بگيرد، كه اگر از اين حريم بيرون برود، وارد حريم گناه خواهد شد.
سوم: صبر در برابر ناگوارى‌ها و تلخى‌ها. از جمله تلخى‌ها، گرسنگى، تشنگى و خوددارى از شهواتى كه خدا بر انسان حلال كرده است مى‌باشد كه به همين خاطر، از روزه ماه مبارك رمضان به صبر تعبير شده است.
يعنى يك ماه طول مى‌كشد تا شما اين جاده را طى كنيد، اما بعد از طى كردن جاده صبر و خويشتن‌دارى به خيرات ودرجاتى كه در ارتباط با صبر خاص؛ يعنى روزه ماه مبارك رمضان است، خواهيد رسيد، كه بخشى از آن، مادى است؛ يعنى خير آن مادى است.
اگر روزه داران در ماه مبارك رمضان، براى افطار كردن و سدّ جوع، نه براى سير شدن و در سحر ماه رمضان، نه به اندازه سير شدن بخورند، چون كه خداوند متعال، شكم پر را دوست ندارد؛ اما شكمى كه صاحبش آن را پر نمى‌كند و به معده فشار مضاعفى وارد نمى‌كند، چنين شكمى نزد پروردگار محبوب است.
اگر روزه‌دار تا پايان ماه مبارك رمضان، غذا خوردن خود را تنظيم كند، بسيارى از اختلالات خونى و عصبى او برطرف خواهد شد. رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله مى‌فرمايند:
«صوموا تصحّوا»
روزه بگيريد تا از بيمارى‌ها در امان باشيد و به صحت بدنى برسيد كه اين موارد از بركات اين صبر خاص است.
منبع : پایگاه عرفان