اصلاح‌گرى
كسى كه به ديگران و بلكه به همه مردم مهر و محبّت پاك و عشق تابناك دارد، در راه خدمت به آنان و حل مشكلاتشان و اصلاح ميانشان زمانى كه با هم اختلاف دارند برمى‌خيزد و دل خود را چنان كه بر اثر عشق به خدا نسبت خدا و شؤونش پاك نگاه مى‌دارد، نسبت به مردم هم از غل و غش و حسد و حرص و بخل و طمع و كينه و دشمنى پاك نگه مى‌دارد.
در يكى از آيات انجيل آمده:
«طُوبَى لِلمُصلِحِينَ بَينَ النَّاسِ، اولئِكَ هُمُ المُقرَّبُونَ يَومَ القِيامَةِ».
خوشا به حال آنان كه ميان مردم اصلاح مى‌دهند [و به اختلافات آنان پايان مى‌بخشند و نمى‌گذارند رابطه ميان زن و شوهر و والدين و فرزاندان و دو همسايه و دو دوست و دو طايفه قطع شود و فضايى از كينه و خشم و دشمنى و نفرت بر بندگان خدا حاكم گردد] اينان كه در مقام اصلاح ميان مردم‌اند در قيامت از گروه مقربان به شمار مى‌آيند.
اصلاح‌گر، دوست و دلسوز انسان و عاشق آرامش و رفاه و عافيت آدمى است، از جدايى و افتراق ميان مردم رنج مى‌كشد، غصه مى‌خورد و اندوهناك است، علاقه دارد همه آراسته به امنيت خاطر باشند.
معمولًا انسان اصلاح‌گر- چنان كه از قرآن استفاده مى‌شود- انسانى متمسّك و متوسل به قرآن و اقامه‌كننده نماز است قرآن مى‌فرمايد:
[وَ الَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتابِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ إِنَّا لا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ] .
و آنان كه به كتاب [آسمانى] چنگ مى‌زنند [و عملًا به آياتش پاى بندند] و نماز را بر پا داشته‌اند [داراى پاداشند] يقيناً ما پاداش اصلاح گران را ضايع نمى‌كنيم.
مهرورزان مؤمن اگر به خاطر مهرشان به مردم به اصلاح ميان آنان برمى‌خيزند، اخلاق اصلاح‌گرى را به فرمان قرآن و در حقيقت به دستور خداى مهربان پى مى‌گيرند زيرا اصلاح‌گرى مقتضاى ايمان به خدا و روز قيامت است چنان كه از قرآن استفاده مى‌شود:
[.. فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَصْلِحُوا ذاتَ بَيْنِكُمْ وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ] .
... از خدا پروا كنيد و [اختلاف و نزاع] بين خود را اصلاح نماييد، و از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد.
يعنى اگر به حقيقت و راستى و درستى مؤمن نباشيد، منبع تقوا و اصلاح‌گرى و اطاعت از خدا و پيامبرش نخواهيد بود.
درخواست تقوا و اصلاح‌گرى و اطاعت از خدا و پيامبر از مردمان بى‌ايمان درخواستى بى‌جاست.
رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:
«أَلا أُخْبِرُكم بِأفضلَ مِنْ دَرَجَةِ الصِّيامِ وَالصَّلاةِ وَالصَّدَقَةِ؟ إِصْلاحُ ذاتِ البَينِ...».
شما را به كارى برتر از مرتبه روزه و نماز و صدقه خبر دهم؟ اصلاح ميان مردم.
حضرت على عليه السلام فرمود:
«مِنْ كَمالِ السَّعَادَةِ السَّعىُ فِى صَلاحِ الجُمهورِ».
از كمال خوشبختى كوشيدن در اصلاح توده مردم است.
حضرت صادق عليه السلام به مفضل فرمود:
«إذا رَأيتَ بَينَ اثنَينِ مِن شِيعَتِنا مُنَازَعَةً فَافتَدِهَا مِنْ مَالِى».
هنگامى كه ميان دو نفر از شيعيان ما نزاع و برخورد ديدى، از مال من جهت خاتمه نزاع و صلح ميان آن دو نفر بپرداز.
حضرت على عليه السلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت مى‌كنند:
«إصلاحُ ذَاتِ البَينِ أفضَلُ مِن عَامَّةِ الصَّلاةِ وَالصِّيامِ» .
اصلاح ذات البين از همه نمازها و روزه‌ها برتر است.
منبع: فرهنگ مهرورزى
منبع : پایگاه عرفان