و آن حضرت به امت تعليم مى‌دهد كه گاهى به زيارت و ديدار يكديگر برويد كه اين ديدار و زيارت مايه شادمانى و نشاط و عامل رفع دل آزردگى‌ها و منشأ بركات و سبب فيوضات و كارى است كه نزد حضرت حق داراى پاداش و ثواب است.
حضرت امام باقر عليه السلام از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت مى‌كند كه آن حضرت فرمود:
جبرئيل براى من حكايت كرد كه خداى عزّوجلّ فرشته‌اى را به زمين فرستاد و آن فرشته آمد و آغاز رفتن كرد تا گذرش بر درى افتاد كه مردى بر آن در ايستاده و از صاحب‌خانه اجازه ورود مى‌خواست، آن فرشته به او گفت: چه نيازى به صاحب اين خانه دارى؟ پاسخ داد: او برادر دينى من است و من به خاطر خدا از او ديدن مى‌كنم، آن فرشته به وى گفت:
فقط براى زيارت و ديدن او آمدى؟ گفت: آرى، جز براى اين كار نيامده‌ام، به او گفت: من پيك خدا به سوى توام، خدايت سلام مى‌رساند و مى‌فرمايد: بهشت بر تو واجب است، آن‌گاه فرشته گفت: خدا مى‌فرمايد: هر مسلمانى از مسلمانى ديدن كند، او را ديدن ننموده، مرا ديدن كرده و ثواب او بر عهده من، بهشت است .
در همين زمينه از حضرت امام صادق عليه السلام روايت شده است:
«مَن زَارَ أخاهُ فِى جَانِبِ المِصْرِ ابتِغَاءَ وَجهِ اللَّهِ فَهُوَ زَوْرُهُ وَحَقٌّ عَلَى اللَّهِ أن يُكرِمَ زَوْرَهُ» .
هر كس برادر «دينى‌اش» را كه در يك سوى شهر است به خاطر جلب خشنودى خدا ديدن كند، زائر خداست و بر خداست كه زائرش را گرامى بدارد.
و نيز از آن حضرت روايت شده است:
«مَا زَارَ مُسلِمٌ أخَاهُ المُسلِمَ فِى اللَّهِ وَللَّهِ إلّانَادَاهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ: أيُّهَا الزَّائِرُ طِبتَ وَطَابَتْ لَكَ الجَنَّةُ».
مسلمان برادر مسلمانش را در راه خشنودى خدا و براى خدا ديدن نكند جز آن كه خداى عزّوجلّ او را ندا دهد: اى زائر! خوش باشى و بهشت برايت خوش باد.
منبع: فرهنگ مهرورزى
منبع : پایگاه عرفان