دارالعرفان/ محقق و پژوهشگر حوزه علمیه قم گفت: دوران امامت امام حسن مجتبی(ع) یکی از تلخ‌ترین دوران زندگانی ائمه اطهار(ع) بود بطوریکه جامعه آن روزگار با فقر شدید فرهنگی بعد از شهادت امام(ع) مواجه بودند.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، حجت الاسلام و المسلمین علی غضنفری در آیین سوگواری ایام شهادت حضرت رسول اکرم(ص) و امام حسن مجتبی(ع) در این مؤسسه اظهار داشت: امام حسن مجتبی(ع) بعد از شهادت امیرالمؤمنین(ع) در سال 40 هجری در مسند خلافت مسلمین قرار می‌گیرند. آن هم محیط وسیع جغرافیایی که شامل عراق، شام، حجاز، یمن، مصر و بخشی از ایران است و نشستن بر چنین مسندی عوارضی هم دارد. با توجه به اینکه حوادثی که در زمان امیرالمؤمنین(ع) رخ داده بود، امام حسن مجتبی(ع) کاملاً در جریان بود که چنین مسندی چه مشکلاتی خواهد داشت. چون در زمان امیرالمؤمنین(ع) سه جنگ عمده رخ داد. بخش عمده آن در عراق و در کوفه بود. جنگ جمل و ناکثین که بیان شد، فلسفه ورود امیرالمؤمنین(ع) به عراق بود. جنگ صفین که معاویه به امیرالمؤمنین(ع) تحمیل کرد مبارزه با قاسطین نام داشت.
وی به اوضاع سیاسی اجتماعی عصر امام حسن مجتبی(ع) اشاره‌ای کرد و افزود: صلح با سازش تفاوت دارد؛ سازش غیرشرعی، غیراخلاقی، حتی غیرسیاسی و بر خلاف عقل و درایت است اما صلح با چهارچوبی که دارد، عقلانی و شرعی است.
حجت الاسلام و المسلمین غضنفری ادامه داد: معاویه برای اینکه مشکلاتی را برای امیرالمؤمنین(ع) ایجاد کند جنگ صفین را به راه انداخت، در جنگ جمل و ناکثین امام حسن(ع) حضور پررنگی دارد و برای سرکوبی آن افراد به کوفه رفت تا نیروی انسانی فراهم کند.
وی گفت: ایشان در جنگ صفین هم حضور دارند و فداکاری‌های زیای انجام می‌دهند، بعد از آن هم جنگ با خوارج پیش می‌آید که در این جنگ هم امام حسن مجتبی(ع) حضور فعال دارند و زمانی که امام(ع) بر مسند خلافت ظاهری قرار می گیرند بازماندگان این افراد ایجاد فتنه کردند.
این محقق و پژوهشگر حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: عوامل جنگ صفین، جنگ نهروان و جنگ جمل، در زمان امام حسن(ع) حضور داشتند و برای شناسایی عصر آن حضرت (ع) شناسایی اوضاع عراق و روحیه مردم عراق لازم است.
وی افزود: دوران امام حسن(ع) از دشوارترین دوران‌های ائمه معصومین(ع) بوده است، شرایط سیاسی و اجتماعی که به امام حسن(ع) تحمیل شد به مراتب سخت از شرایط امیرالمؤمنین(ع) و حتی امام حسین(ع) بود.
حجت الاسلام و المسلمین غضنفری در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به صلح امام حسن(ع) اظهارداشت: در آن زمان وقتی حضرت دیدند همه یاران و حتی اصحاب نزدیک خود دچار تردید هستند و به سمت معاویه میل دارند، در نهایت امام حسن مجتبی(ع) راهی جز صلح ندیدند؛ همین مسأله صلح که مطرح می‌شود بسیاری از افراد و تاریخ‌نویسان، تحلیل‌های انحرافی از صلح ارائه می‌دهند.
وی با بیان اینکه میان صلح با سازش تفاوت وجود دارد، گفت: اولاً صلح با سازش تفاوت دارد؛ سازش غیرشرعی، غیراخلاقی، حتی غیرسیاسی و بر خلاف عقل و درایت است اما صلح با چهارچوبی که دارد، عقلانی و شرعی است و لذا اگر افراد آن زمان این مطلب را می‌فهمیدند به حضرت مذّل المؤمنین خطاب نمی‌کردند؛ دسیسه معاویه این‌گونه است که افراد وجیه و سرشناس که مردم عراق آنها را قبول دارند به خیمه امام حسن مجتبی(ع) می‌فرستد تا عوام فریبی کند و بگوید ما صلح طلب هستیم؛ این افراد که داخل خیمه حضرت می‌شوند که با حضرت صلح کنند، عوامل دیگر همه جا شایع می‌کنند که امام حسن(ع) صلح را پذیرفته است؛ یعنی قبل از اینکه امام(ع) صلح را قبول کنند و این مطلب را علنی کنند. افرادی پشت‌پرده پیشاپیش قضیه صلح را تبلیغ می‌کنند تا صلح را به امام(ع) تحمیل کنند و معاویه کاغذ سفید امضایی به امام حسن مجتبی(ع) می‌دهند که تو هر چه بنویسی ما قبول داریم.
در ادامه این مراسم آقای صالحی، مداح اهل بیت(ع) در مدح سالروز رحلت رسول اکرم(ص) و امام حسن مجتبی(ع) ذکر مصیبتی داشتند.
انتهای پیام/
منبع : پایگاه عرفان