مهر و محبّت پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت گراميش نيز به مطيعان و تابعانش به اندازه‌اى است كه گرفتارى آنان را به خاطر پاره‌اى از گناهان و كمبودها در عرصه‌گاه قيامت با شفاعت- كه در حقيقت واسطه قرار دادن برخى از صفات حق چون رحمت و مغفرت بين خدا و شفاعت‌شونده است- به سوى بهشت رهنمون مى‌شوند.
آرى؛ پيامبر و اهل بيت عليهم السلام از شدت مهر و محبّت و علاقه‌اى كه به مؤمن مطيع دارند، او را در گرفتارى قيامت تنها نمى‌گذارند و با شفاعت خود كه درخواست و طلب رحمت براى مؤمن گرفتار است، او را نجات مى‌دهند.
حضرت امام باقر عليه السلام در توضيح آيه شريفه:
[وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى] .
و به زودى پروردگارت بخششى به تو خواهد كرد تا خشنود شوى.
فرمود:
«الشَفَاعةُ واللَّهِ الشَفَاعَةُ واللَّهِ الشَفَاعَةُ» .
[اين همان] شفاعت است، واللَّه همان شفاعت است، واللَّه همان شفاعت است.
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
«إنَّ اللَّهَ أَعْطَانِى مسألةً فَأَخَّرْتُ مَسْأَلَتِى لِشَفَاعَةِ المُؤْمِنِينَ مِنْ أُمَّتِى يَوْمَ القِيَامَةِ فَفَعَلَ ذلِكَ» .
به يقين خدا درخواست بسيار مهمى را در اختيارم گذاشت و من آن درخواست را براى شفاعت مؤمنان از امتم در قيامت به تأخير انداختم و حضرت حق هم آن را به انجام رسانيد.
حضرت امام صادق عليه السلام فرمود:
«إذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَشْفَعُ فى المُذْنِبِينَ مِنْ شِيْعَتِنَا فَأَمّا الْمُحْسِنُونَ فَقَدْ نَجَّاهُمُ اللَّهُ».
زمانى كه قيامت بر پا شود، ما اهل بيت نسبت به شيعيانمان كه گرفتار گناهند درخواست رحمت و مغفرت از خدا مى‌كنيم اما نيكان از آنان را خدا نجات داده بود.
منبع: فرهنگ مهرورزى
منبع : پایگاه عرفان