ويژگى زمان ظهور امام زمان عليه السلام به مناسبت فرخنده میلاد منجی عالم بشریت حضرت امام زمان (عج)
روزى كه حكومت عدل جهانى برپا شود، يك وجب كوير بر روى زمين نخواهد ماند: «يَجْعَل لَّكُمْ جَنتٍ وَ يَجْعَل لَّكُمْ أَنْهرًا» «1» تمام كويرها باغ مى‌شود و نهر آب هم در آن جارى مى‌شود. در آن روز جمعيت هم به اندازه امروز نيست، چون قبل از آمدن ايشان، ستمگران دنيا به جان هم مى‌افتند و دو سوم جمعيت كره زمين به دست خود مردم زمين نابود مى‌شوند. و يك سوم جمعيت مى‌ماند، كه آنها هم طولى نمى‌كشد كه تسليم ايشان مى‌شوند.
در روايات آمده است كه تنها جنگى كه با امام زمان عليه السلام مى‌شود، از طرف سه قوم يهود، لاييك و اعراب است كه هم زمان با ظهور حضرت، براى نابودى ايشان دست به دست هم مى‌دهند. اولين دولتى هم كه وارد جنگ با ايشان مى‌شود، وهابيّت است. بعد هم اسرائيل، بعد هم لاييك. ولى همگى به هلاكت مى‌رسند.
وقتى شرّ آنها از زمين كنده مى‌شود، آن وقت جهان رو به گلستان شدن مى‌رود.
مسيحيان واقعى عالم هم با ايشان نمى‌جنگند، چون مسيحى‌ها عيسى عليه السلام را مى‌بينند كه در نماز به امام عليه السلام اقتدا مى‌كند.
در معيشت مادى، هر كاسبى به مشترى التماس مى‌كند. همه جا نعمت و بركت به وفور يافت مى‌شود. اين‌ها از بركت ايمان و عدالت است. اگر دولت‌ها حاضر شوند كه اين عدالت را امتحان كنند، آن وقت مى‌بينند كه كشور چگونه متحوّل مى‌شود. چنان امنيّت برقرار مى‌شود كه امام باقر عليه السلام مى‌فرمايند:
اگر زنى، شترى را كه يك طرفش طلا و طرف ديگر آن را نقره بار كرده است، از بازار بغداد تا شام برود، يك چشم نامحرمى به او دوخته نمى‌شود، يا دستى به بار شتر او دست دراز نخواهد شد. «2» «الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمْ يَلْبِسُواْ إِيمنَهُم بِظُلْمٍ أُوْلئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ» «3»
همه دست به دست هم بدهيم تا كشور را دين‌دار كنيم.
پی نوشت ها:
______________________________
(1)- نوح (71): 12؛ و شما را با اموال و فرزندان يارى كند، و برايتان باغ‌ها و نهرها قرار دهد.
(2)- بحار الأنوار: 52/ 316، باب 27، حديث 11؛ «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ: بِنَا يَفْتَحُ اللَّهُ وَ بِنَا يَخْتِمُ اللَّهُ وَ بِنَا يَمْحُو مَا يَشَاءُ وَ بِنَا يُثْبِتُ وَ بِنَا يَدْفَعُ اللَّهُ الزَّمَانَ الْكَلِبَ وَ بِنَا يُنَزِّلُ الْغَيْثَ فَ لا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ مَا أَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَةً مِنْ مَاءٍ مُنْذُ حَبَسَهُ اللَّهُ عز و جل وَ لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ لَذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَادِ وَ اصْطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ الْبَهَائِمُ حَتَّى تَمْشِي الْمَرْأَةُ بَيْنَ الْعِرَاقِ إِلَى الشَّامِ لَاتَضَعُ قَدَمَيْهَا إِلَّا عَلَى النَّبَاتِ وَ عَلَى رَأْسِهَا زَبِيلُهَا لَايُهَيِّجُهَا سَبُعٌ وَ لَاتَخَافُهُ».
بحار الأنوار: 52/ 339، باب 27، حديث 83؛ «رَوَى عَلِيُّ بْنُ عُقْبَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ حَكَمَ بِالْعَدْلِ وَ ارْتَفَعَ فِي أَيَّامِهِ الْجَوْرُ وَ أَمِنَتْ بِهِ السُّبُلُ وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ بَرَكَاتِهَا وَ رَدَّ كُلَّ حَقٍّ إِلَى أَهْلِهِ وَ لَمْ يَبْقَ أَهْلُ دِيْنٍ حَتَّى يُظْهِرُوا الْإِسْلَامَ وَ يَعْتَرِفُوا بِالْإِيمَانِ أَ مَا سَمِعْتَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يَقُولُ وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ كَرْهاً وَ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ».
بحار الأنوار: 52/ 362، باب 27، حديث 131؛ «الْفُضَيْلِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام يَقُولُ ... إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَتَى النَّاسَ وَ كُلُّهُمْ يَتَأَوَّلُ عَلَيْهِ كِتَابَ اللَّهِ وَ يَحْتَجُّ عَلَيْهِ بِهِ ثُمَّ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَيَدْخُلَنَّ عَلَيْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُيُوتِهِمْ كَمَا يَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقَرُّ».
بحار الأنوار: 53/ 85، باب 29، حديث 86؛ «خُطْبةُ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام تُسَمَّى الْمَخْزُون: ... ثُمَّ يَسِيرُ إِلَى مِصْرَ فَيَصْعَدُ مِنْبَرَهُ فَيَخْطُبُ النَّاسَ فَتَسْتَبْشِرُ الْأَرْضُ بِالْعَدْلِ وَ تُعْطِي السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ الشَّجَرُ ثَمَرَهَا وَ الْأَرْضُ نَبَاتَهَاو تَتَزَيَّنُ لِأَهْلِهَا وَ تَأْمَنُ الْوُحُوشُ حَتَّى تَرْتَعِيَ فِي طُرُقِ الْأَرْضِ كَأَنْعَامِهِمْ وَ يُقْذَفُ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ الْعِلْمُ فَلَا يَحْتَاجُ مُؤْمِنٌ إِلَى مَا عِنْدَ أَخِيهِ مِنْ عِلْمٍ فَيَوْمَئِذٍ تَأْوِيلُ هَذِهِ الآْيَة: يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِنْ سَعَتِهِ».
(3)- انعام (6): 82؛ كسانى كه ايمان آوردند و ايمانشان را به ستمى [چون شرك] نياميختند، ايمنى [از عذاب] براى آنان است، و آنان راه يافتگانند.
مطالب فوق برگرفته شده از
کتاب: آثار مثبت عمل
نوشته: استاد حسین انصاریان
منبع : پایگاه عرفان