دارالعرفان/ محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی گفت: بخل، ریا، حرص، حسد و کبر از بیماری های قلبی هستند که هر یک از این بیماری‌ها به اندازۀ قدرتش انسان را از فیوضات پروردگار در دنیا و آخرت محروم می‌کند.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مهدیه اعظم سمنان، اظهار داشت: بر ما واجب است از نعمت بی‌نظیر و با عظمت فکر، یعنی دقت کردن و اندیشه کردن، در فهم آیات قرآن کریم استفاده کنیم. اگر این قدرت معنوی و این نعمت الهی در کنار قرآن بی‌کار بماند، از راه دیگری نمی‌توان ساختمان واقعی انسانیت را ساخت، مصالح این ساختمان آیات کتاب الهی، همراه با توضیحاتی می باشد که از اهل‌بیت(ع) در کتاب‌ها نقل شده است.
وی ادامه داد: عالمان شیعه در گذشته زحمت فوق‌العاده‌ای را متحمل شدند و کتاب‌های با عظمتی مانند «تفسیر عیاشی»، «تفسیر نورالثقلین» و «تفسیر برهان» را نوشتند که بعضی از اینها نزدیک ده جلد است. از صفحه اول این کتاب‌ها تا صفحه پایان نگاه توضیحی ائمه طاهرین(ع) به آیات قرآن است. اگر از این فرهنگ گسترده بی‌نظیر کمک گرفته نشود، انسان در فهم بسیاری از آیات قرآن معطل و لنگ می‌ماند. اگر این اندیشه به کار گرفته نشود یا از طریق تحصیل به قول قرآن یا از طریق گوش دادن؛ روز قیامت حتماً نسبت به قدرت فکر و اندیشه، دادگاهی به‌عنوان کفران نعمت پروردگار برپا می‌شود.
مبلغ عرصه بین الملل به وظایف ملت و علما در فهم قرآن و روایات اشاره و خاطرنشان کرد: عده‌ای با شوق و ذوق تحصیل می‌کنند، زحمت می‌کشند و آیات قرآن مجید را درک می‌کنند، بر اینان واجب است که علم تحصیل شده از قرآن مجید را به مردم انتقال دهند؛ به مردم هم واجب است برای تأمین خیر دنیا و آخرتشان در چنان مجالسی که حقایق قرآن بیان می‌شود، شرکت کنند. «فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّين» چرا از هر جمعیتی گروهی حرکت نمی‌کنند برای اینکه دین‌شناس شوند، «لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا» و ملت خودشان، استان، شهر و کشور خودشان را هشدار دهند و با آیات قرآن بیدار کنند. «لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُون» (توبه، 122) برای اینکه اهل آن شهر، استان و مملکت نسبت به همۀ کارهای خودشان مواظبت کنند و جاهلانه در گمراهی، گناه، فساد و معصیت نیفتند.
وی افزود: خداوند در سورۀ مبارکۀ حشر گفتاری با پیغمبر(ص) دارد که یکی از آیات شگفت‌آور قرآن کریم است، به پیغمبر(ص) می‌گوید: «لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقرآن عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّه» (حشر، 21) اگر من این قرآن را به یک کوه نامعین، برافراشته و سر به فلک کشیده‌ای نازل می‌کردم، با چشم خودت می‌دیدی «لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّه» که کل آن کوه در برابر عظمت خدا و نزول قرآن فروتنی می‌کرد و از شدت فروتنی متلاشی می‌شد. در این مورد دو نکته خیلی عجیب به نظر می‌رسد؛ یکی اینکه به نظر قرآن کوه فهم و شعور دارد و اگر قرآن مجید بر یک کوه برافراشته نازل می‌شد قرآن را درک می‌کرد و وحی الهی را می‌فهمید. البته تنها کوه نیست که شعور و درک و فهم دارد، در سورۀ اسرا -جزء حدود پانزدهم قرآن- پروردگار می‌فرماید: «وَ إِنْ مِنْ شَيْ ءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِه» (اسرا، 44).
همه عالم بدون هیچ استثنائی پروردگار را ستایش می کنند
استاد انصاریان با بیان اینکه همه عالم بدون هیچ استثنائی پروردگار را ستایش می کنند، اظهار کرد: قرآن می فرماید هیچ موجودی در این عالم نیست که خدا را نفهمد و اهل تسبیح نباشد، هر چه در این عالم هست تا وقتی هست تسبیح می‌گوید. قرآن می فرماید: «وَلكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُم» (اسرا، 44) شما تسبیح موجودات عالم را درک نمی‌کنید، یعنی فرکانس گوشتان چیزی نیست که بتواند صدای تسبیح موجودات را درک کند. اگر بنا بود گوش ما همۀ صداها را بشنود ما پنج دقیقه در عالم استراحت نداشتیم، اگر بنا بود چشم ما همۀ موجودات را ببیند ما زنده نمی‌ماندیم. الآن پروردگار عالم دو دقیقه پرده از برزخ بردارد و ما ارواح معذب در برزخ را ببینیم، قلب ما از حرکت می‌ایستد، یعنی تحمل دیدنش را ندارد. فشار تماشای آن عذاب، قلب را از کار می‌اندازد. خداوند گوش را به‌گونه‌ای آفریده که هر صدایی را نمی‌شنویم که این نعمت خداست، چشم را به‌گونه‌ای آفریده که هر تصویری را نمی‌بینیم که این نعمت خداست، این که می‌گوید «وَلكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُم» شما تسبیح موجودات را نمی‌شنوید و نمی‌فهمید؛ خداوند نمی‌خواهد در سر ما بزند، می‌خواهد بگوید اگر گوشتان دائم پر از صداهای تسبیح در این عالم بود، چه می‌کردید؟ اگر چشمتان همه دیدنی‌ها را بنا بود ببیند، چه می‌کردید؟
نویسنده کتاب ارزشمند «جایگاه انسان در نظام آفرینش» گفت: قرآن می فرماید: «قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِيحَهُ» (نور، 41) کل موجودات به تسبیح و به نمازشان آگاهی دارند و بی‌نماز یعنی بیگانه از کل عالم آفرینش، پشت به کل عالم کرده و در قیامت هم کل عالم به او پشت می‌کنند.
آخرت عکس‌العمل دنیاست و مستقل نیست
وی در ادامه سخنان خود به آخرت اشاره و خاطرنشان کرد: آخرت عکس‌العمل دنیاست و مستقل نیست. پیغمبر اکرم آخرت‌بین می‌فرماید: «الدنیا مزرعة الآخره» دنیا وابسته به آخرت است و آخرت وابسته به دنیاست، هر چه اینجا می‌کارید در آخرت درو می‌کنید. کسی که در دنیا به تمام موجودات هستی پشت کرده و نماز نمی‌خواند، یعنی موجوداتِ عالمِ خلقت با شما رفاقتی ندارم و هم قدم شما نیستم؛ در قیامت هم کل قیامت به او پشت می‌کنند. در این زمینه می‌توانید آیات قرآن کریم را هم بخوانید که قیامت، پشت کرده‌هایِ به کل موجودات، در جهنم ناله می‌زنند: خدایا ما را برگردان تا یک بار دیگر برویم در دنیا با کل هستی آشتی کنیم، با کل هستی هم عمل صالح شویم. پروردگار جواب می‌دهد: «أَوَ لَمْ نُعَمِّرْكُمْ ما يَتَذَكَّر» (فاطر، 37) آیا به اندازه‌ای که بیدار و اهل عبادت و هماهنگی با هستی می‌شدید من به شما وقت ندادم؟ این عذاب را بچشید شما در این قیامت یک یار ندارید، یعنی کل عالم محشر به شما پشت کرده اند چنان‌که شما در دنیا به کل عالم هستی پشت کردید.
شما انسان‌ها در این پنجاه شصت ساله در این کرۀ زمین از قرآن چه اثری برداشتید؟
محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی در مورد تأثیر قرآن بر زندگی انسان، گفت: خداوند می فرماید: «وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ» من این مثل‌ها، مانند اینکه اگر قرآن را به کوه نازل می‌کردم می‌دیدی فروتنی می‌کند و قطعه قطعه می‌شود را بدین منظور بیان می کنم «لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون» (حشر، 21) تا بیایند بنشینند و اندیشه کنند که بعد از شصت سال با قرآن چه کار کردند. اگر قرآن را بر کوه نازل می‌کردم آن می‌شد، شما انسان‌ها در این پنجاه شصت ساله در این کرۀ زمین از قرآن چه اثری برداشتید؟ قلب، عقل، عمل، اخلاق، روش خانوادگی، روش اقتصادی، روش معاشرتی و روش سیاسی شما، از این کتاب من چه اثری دارند؟ این کتاب را اگر من به کوه نازل می‌کردم که فروتن و قطعه قطعه می‌شد «مِنْ خَشْيَةِ اللَّه» ولی من این قرآن را که به کوه نازل نکردم، همه فکر می‌کنند قرآن به یک نفر نازل شده، خداوند متعال فقط به آن یک نفر توجه داشت؟ یعنی قرآن را برای یک نفر فرستاد؟ قرآن را به قلب او نازل کرد برای انتقال به همه تا روز قیامت، لذا در قرآن می‌گوید: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكُمْ» این کتاب را به تک‌تک شما، مرد و زن نازل کردم، این کتاب نور مبین و روشنگر برای تمام جوانب زندگی است.
وی ادامه داد: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكُمْ نُوراً مُبِينا» من این قرآن را که فرستادم نوری است روشنگر که شما در تاریکی جهل، در تاریکی نفهمی، در تاریکی ندانم‌کاری زندگی نکنید، چون زندگی در تاریکی جهل در تاریکی ندانم‌کاری، در بی‌معرفتی خسارت کامل است و من خسارت شما را دوست ندارم. «وَ لا يَرْضى لِعِبادِهِ الْكُفْر» (زمر، 7) من رضایت ندارم یک نفر از شما انسان‌ها در کل کرۀ زمین جهنم بروید، وقتی رضایت ندارم جهنم بروید، وقتی رضایت ندارم زندگی‌تان پر از فساد باشد، وقتی رضایت ندارم زندگی‌تان پر از سرگردانی باشد، وقتی رضایت ندارم زندگی‌تان پر از گره و مشکلات باشد، قرآن مجید را نازل کردم که دنیا و آخرت آبادی داشته باشید. «لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون» حالا بنشینید فکر کنید که چه استفاده‌ای از قرآن من در زندگی خود کردید؟ با حلال قرآن، با حرام قرآن، با حقایق قرآن، با اشارات قرآن، با آیات خانوادگی قرآن، با آیات اقتصادی قرآن، با آیات معاشرتی قرآن، چه کار کردید؟ چقدر قرآن در زندگی شما طلوع و تجلی دارد؟ چقدر زندگی شما با قرآن مجید هماهنگ است؟ در این مورد هر روز فکر کنید «لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون».
اهل قرآن بندگان ویژه خداوند هستند
استاد اخلاق حوزه های علمیه در ادامه سخنرانی خود بیماری های قلب را مورد اشاره قرار داد و اظهار کرد: امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: اهل قرآن بندگان ویژه خداوند هستند، «اهل القرآن اهل الله و خاصة». امام باقر(ع) نیز بنا به نقل کلینی(ره) در جلد دوم کتاب شریف «کافی» دربارۀ اهل قرآن می‌فرماید: «رجل قرأ القرآن» انسانی است که با قرآن در ارتباط است، «فوضع دواء القرآن علی داء قلبه» می‌نشیند از طریق قرآن بیماری‌های قلب را شناسایی می‌کند. در سورۀ مبارکۀ آل‌عمران، اسم یکی از بیماری های قلبی «بخل» است. یک کسی یک عالِم است، یعنی سرمایۀ علمی دارد و بخیل در خرج کردن است، یک کسی سرمایۀ فکری و دیگری سرمایۀ مالی دارد و بخیل در خرج کردن است.
وضعیت انسان بخیل در روز قیامت
وی افزود: قرآن در سورۀ آل‌عمران به بخیل مالی اشاره می کند و می فرماید: کسانی که در کنار مال عطا شدۀ من بخل دارند، خیلی خلأها در قوم و خویشان و خانوادۀ آنان است و می توان این خلأها را با پول پر کرد، اما «وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ» (آل‌عمران، 180) شخصی که من از احسان خودم، از مال و ثروتم به او عطا کردم، دست و دلش به خرج کردن نمی‌رود، وضع این آدم در قیامت: «سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا» روز قیامت به وزن ثروتش گردنبند فلزی از فلزات آتش جهنم درست می‌کنم و گردنش می‌اندازم. کسی نیست که این گردنبند را دربیاورد. این شخص به آیات و روایات انفاق و به عقل، پشت کرده و مستحق جریمه است.
استاد انصاریان در مورد بیماری های دیگر قلبی، گفت: از جمله بیماری های دیگر قلبی ریا، حرص، حسد و کبر است. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: هر یک از این بیماری‌ها به اندازۀ قدرتش انسان را از فیوضات پروردگار در دنیا و آخرت محروم می‌کند.
انتهای پیام /
متن کامل، صوت و کلیپ های این سخنرانی را - اینجا - ببینید