قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه
تاریخ انتشار : 15 دى 1398 ساعت 11:42 صبح

استاد انصاریان: عبادت؛ لطف و رحمتِ ویژهٔ خداوند به بندگان/ نمازشب، عبادتی مستحب، اما پرسود

دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی با بیان اینکه خداوند به بندگان خود در عبادت واجب، لطف و رحمت ویژه‌ای دارد، گفت: اینکه پروردگار عالم بندگانش را از زمان آدم تا قیامت به عبادات مکلّف کرده، لطف، رحمت و عنایت خاص خدا به بندگانش است. خیر و بهره  این عبادت‌ها چنان عظیم است که بندگان آن را با هیچ امور پست دنیوی جابه جا نمی‌کنند.

 

هیچ‌کسی از عبادالله را در قیامت از پاداش منع و محروم نمی‌کنند

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مسجد رسول(ص) در تهران، اظهار کرد: اینکه پروردگار عالم از زمان آدم(ع) تا روزگار پیغمبر عظیم‌الشأن اسلام، همهٔ مردم را به عبادت و بندگی مکلّف کرده، ناشی از رحمت خاص پروردگار به بندگانش است. چراکه در هر عبادتی -مالی، بدنی و اخلاقی- پاداش‌هایی مقرر فرموده و به بخشی از این پاداش‌ها در قرآن مجید اشاره کرده است. پاداش‌ها دائمی، ابدی و همیشگی و طبق آیهٔ 33 سورهٔ واقعه، این پاداش‌ها «لاٰ مَقْطُوعَةٍ وَ لاٰ مَمْنُوعَةٍ» است. این پاداش‌ها قطع نمی‌شود و هیچ‌کسی از عبادالله را در قیامت از پاداش منع و محروم نمی‌کنند.

 

نمازشب، عبادتی مستحب، اما پرسود

وی به پاداش نمازشب اشاره و خاطرنشان کرد: وقتی کلیّت عبادت، -مالی، بدنی، روحی، قلبی و نفسی- را که در قرآن و روایات آمده، به‌خوبی بررسی و موشکافی کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که مکلّف شدن ما به این نوع عبادات، رحمت و مهربانی ویژهٔ پروردگار عالَم به ماست. در کنار عبادات واجب، عبادات مستحب نیز پاداشی دارد، یکی از این عبادات پُرسود و پُرثواب نمازشب است، اما خداوند این عبادت را تنها برای یک نفر واجب کرد و آن یک نفر، پیامبر اسلام(ص) است.

مبلغ برجسته بین الملل ادامه داد: پیامبر(ص) باید این عبادت را که بر وی واجب بوده، تا آخر عمرش انجام می‌داد و ترک هم نمی‌کرد. در قرآن مجید هم به این یک‌نفر می‌فرماید: این عبادت که به هیچ‌کسی واجب نبوده، سودی سرشار تنها برای تو دارد: «عَسیٰ أَنْ یبْعَثَک رَبُّک مَقٰاماً مَحْمُوداً»(سورهٔ إسراء، آیهٔ 79)، ما به‌خاطر این عبادت مقام محمود به تو عنایت می‌کنیم.

 

خداوند پاداش عبادات مستحب را در پرده پوشانده است

استاد انصاریان افزود: خداوند پاداش عبادات مستحب را در پرده پوشانده و اصلاً معلوم نیست چیست. «فَلاٰ تَعْلَمُ نَفْسٌ مٰا أُخْفِی لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْینٍ»، (سورهٔ سجده، آیهٔ 17) هیچ‌کسی خبردار نیست، حتی انبیا هم خبر ندارند که پاداش این یازده رکعت مستحب چیست که سبب شادی دلِ خوانندهٔ این یازده رکعت است.

 

حاضرید امور پست دنیایی را به جای عبادت بگذارید؟!  

وی با بیان اینکه خداوند به بندگان خود در عبادت واجب، لطف و رحمت ویژه‌ای دارد، گفت: اینکه پروردگار عالم بندگانش را از زمان آدم تا قیامت به عبادات مکلّف کرده، لطف، رحمت و عنایت خاص خدا به بندگانش است. خیر و بهره  این عبادت‌ها چنان عظیم است که بندگان آن را با چیز دیگری جابه‌جا نمی‌کنند. خداوند در این‌باره در آیه 61 سوره بقره می‌فرماید: «أَتَسْتَبْدِلُونَ اَلَّذِی هُوَ أَدْنیٰ بِالَّذِی هُوَ خَیرٌ»(سورهٔ بقره، آیهٔ 61)، حاضر هستید یک جابه‌جایی انجام بدهید و امور پست دنیایی را به جای عبادت بگذارید؟! شما اگر این عبادت را که «هُوَ خَیرٌ» است، با چیز دیگری جابه‌جا کنید، معامله‌ای کرده‌اید که با این معامله، خیر را فروخته‌اید و پَست را به جایش گرفته‌اید.

 

بعضی از ماهواره‌ها آلوده و خراب‌کنندهٔ دین و آخرت هستند

محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی اظهار کرد: خداوند در قیامت هیچ ایرادی به بندگان نمی‌گیرد و چون‌وچرا هم با آنها نمی‌کند که چرا نمازشب نخواندید. نمازشب مستحب است؛ اما حاضرید همین نماز را با یک‌ربع خواب بیشتر جابه‌جا بکنید؟ حاضرید عبادت را با فرمان بردن از شیطان جابه‌جا کنید؟ «أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیکمْ یٰا بَنِی آدَمَ»(سورهٔ یس، آیهٔ 60)، آیا من به شما سفارش نکرده‌ام «أَنْ لاٰ تَعْبُدُوا اَلشَّیطٰانَ» که برده، مطیع و فرمانبر هوای نفس خود‌تان و شیاطین انسی نباشید. در حال حاضر تعداد این شیاطین انسی بیشتر از زمان انبیای الهی می‌باشد و ابزارشان هم بسیار است. یکی از ابزارهای فعلی شیاطین همین ماهواره‌هاست. بعضی از این ماهواره‌ها آلوده و خراب‌کنندهٔ دین و آخرت هستند.

 

عبادتی که قابل تعویض با هیچ چیز نیست!

استاد انصاریان در بخش دیگری از سخنان خود به ارزش نماز صبح در جمع عبادات اشاره و تصریح کرد: خداوند دربارهٔ نماز صبح می‌فرماید: نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا را خوانده‌اید و یک نوبت دیگر مانده که نماز صبح است: «وَ قُرْآنَ اَلْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ اَلْفَجْرِ کٰانَ مَشْهُوداً»، وقتی می‌خواهید نماز صبح‌ را بخوانید، ملائکهٔ شب در اول نماز صبح شما برمی‌گردند؛ چون خدا ملائکه را به بدرقهٔ نمازگزاران می‌فرستد. ملائکهٔ شب با شروع نماز صبح شما می‌روند و ملائکهٔ رحمت روز می‌آیند؛ یعنی شما وقتی دو رکعت نماز صبح می‌خوانید، در برابر حضور فرشتگان رحمت خدا در شب و روز است. حال خدا سؤال می‌کند که درست است این نماز صبح را با خواب در رختخواب جابه‌جا کنید و بگویید من این نماز را نمی‌خواهم و خواب را می‌خواهم! هر کسی عقل دارد، داوری می‌کند که این انتخاب درست نیست.

استاد برجسته اخلاق حوزه‌های علمیه، با بیان اینکه خداوند در سوره مبارکه فجر به رکعات آخر نمازشب قسم خورده است، گفت: من وقتی در تفسیر چهل جلدی‌ام به سورهٔ فجر رسیدم، برای هر سوره‌ و هر آیه‌ای به روایات اهل‌بیت(علیهم‌السلام) مراجعه می‌کردم که نظر پیغمبر(ص)، امیرالمؤمنین(ع) یا هر کدام از ائمه راجع‌ به این آیه چیست تا تفسیر براساس «إنی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی» نوشته شود. چند روایت برای سورهٔ فجر در کتاب‌های خیلی مهم، مثل «تفسیر برهان»، تفسیر بسیار مهم «نورالثقلین»، منبع باعظمت بحارالأنوار، از امام صادق(ع) با راویان مختلف نقل شده است که حضرت می‌فرمایند: «هذا سورة الحسین(ع)». یک اسم این سوره حسین(ع) است. بعد راوی تعجب می‌کند که برای چه نام این سوره، «سورة الحسین» است؟! حضرت می‌فرمایند: به‌خاطر آیهٔ آخر این سوره، این سوره در علم‌الله به نام ابی‌عبدالله(ع) است: «یٰا أَیتُهَا اَلنَّفْسُ اَلْمُطْمَئِنَّةُ × اِرْجِعِی إِلیٰ رَبِّک رٰاضِیةً مَرْضِیةً × فَادْخُلِی فِی عِبٰادِی × وَ اُدْخُلِی جَنَّتِی»(سورهٔ فجر، آیهٔ 27-30).

 

تمام عنایت و لطفی که خدا به ابی‌عبدالله(ع) یا انبیا یا صدیقهٔ کبری(س) کرد، به‌خاطر عبادتشان بود

استاد انصاریان نفس مطمئنهٔ ابی‌عبدالله(ع) را نتیجهٔ عبادت خالص آن حضرت دانست و بیان کرد: «یٰا أَیتُهَا اَلنَّفْسُ اَلْمُطْمَئِنَّةُ اِرْجِعِی إِلیٰ رَبِّک» این فقط نتیجهٔ عبادت‌هاست. همین که خدا به او گفت «اِرْجِعِی إِلیٰ رَبِّک»، روح از بدن جدا شد و بعد از آن، تعریف خود پروردگار است: به پروردگارت برگرد «راضیةً» درحالی‌که به همه‌چیز خدا راضی بودی، «مرضیةً» و خدا هم به همه‌چیز تو راضی بود. «فَادْخُلِی فِی عِبٰادِی» تو وارد بندگان خاص من بشو که جای تو جای ویژه‌ای است و از همه بالاتر هستی، «وَ اُدْخُلِی جَنَّتِی»! این «جَنَّتِی» برای ما روشن نیست و نمی‌دانیم چیست! برخی نوشته‌اند: این جنت، جنت ذات الهی است که فهمش مشکل‌تر است. در قرآن الفاظ دارد، اما حقیقتش پنهان است. تمام عنایت و لطفی که خدا به ابی‌عبدالله(ع) یا انبیا یا صدیقهٔ کبری(س) کرد، به‌خاطر عبادتشان بود.

 

متن کامل، صوت،عکس و کلیپ های این سخنرانی را - اینجا - ببینید

  • عبادت و بندگی
  • رحمت خاص پروردگار
  • پاداش نمازشب
  • ماهواره
  • خراب‌کنندهٔ دین و آخرت
  • حقیقت پنهان
  • عنایت و لطف خدا
  • اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

    آخرین مطالب


    بیشترین بازدید این مجموعه