آنچه خوبان همه دارند
در تعبیر معنوی، ابی عبدالله (ع) به تنهایی همه هستی است و آنچه خوبان همه دارند، او به تنهایی دارد؛ یعنی اگرچه یک فرد است، اما جمع است.