ام ابیها

در عالم سابقه نداشته که پدری به دخترش بگوید: ام ابیها، تو مادر منی؛ نه مادری که من را زاییده، بلکه ریشهٔ فعال من هستی، یعنی زهرا جان(س) اگر تو نبودی، چراغ قرآن و نبوت من خاموش می‌شد، چون بعد از من کسی نبود که این دین را حفظ کند.