منصب امامت و جایگاهش انتصاب از جانب حضرت حق است. ما در روایات زیادی داریم که در صدر اسلام سران لشکرهای کفر هنگامی که محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌رسیدند، برای ایمان آوردن خود شرایطی تعیین می‌کردند، یکی از آن شرایط این بود که: در صورتی مسلمان می‌شویم که پس از شما ولی و جانشین شما باشیم، رسول گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌فرمودند: امامت و جانشینی به دستور و معرّفی من نیست و این یک امر انتصابی از جانب حضرت حق می‌باشد.
نکته مهم دیگر این‌که معمولاً در حاکمان، پادشاهی از پدر به پسر ارشد می‌رسیده است، اما در سیره امامان معصوم علیهم‌السلام می‌خوانیم که امام صادق علیه‌السلام فرزند ارشدی به نام «علی بن جعفر» داشتند که از نظر کمالات و فضائل، داشتن علم و آشنایی با مبانی فقهی ید طولایی داشت، امّا هنگام شهادت حضرت فرزند کوچکتر خود امام موسی بن جعفر علیه‌السلام را به عنوان امام معرّفی می‌فرمایند و در این زمینه فرمودند: این مقام، مقام انتصابی از جانب پروردگار است.