أَنْتَ الَّذِي وَصَفْتَ نَفْسَكَ بِالرَّحْمَةِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ ارْحَمْنِي ، وَ أَنْتَ الَّذِي سَمَّيْتَ نَفْسَكَ بِالْعَفْوِ فَاعْفِ عَنّي
ترجمه
تویی آنکه وجود مقدّست را به رحمت وصف کردهای، بر محمّد و آلش درود فرست و به من رحم کن و تویی آنکه خود را خطابخش نامیدهای؛ بنابراین مرا ببخش.
تفسیر
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.