احادیث در فضیلت آن بیش از حدّ و خارج از شماره است، از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: ما کودکان خود را به تسبیح حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) امر می‌کنیم، چنان‌که ایشان را به نماز دستور می‌دهیم، بنابراین آن را ترک مکن که هرکه بر آن مداومت کند شقّی و بدبخت نمی‌شود.
در روایات معتبر وارد شده: ذکر کثیری که خدا در قرآن به آن امر فرموده، تسبیح حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) است و هرکه بعد از هر نماز، مداومت بر آن داشته باشد، خدا را بسیار یاد کرده و به آیه کریمه
﴿وَاذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً﴾ عمل کرده است.
به سند معتبر از حضرت باقر(علیه السّلام) روایت شده: هر که تسبیح فاطمه(سلام‌الله‌علیها) را بگوید و بعد از آن استغفار کند،
خدا او را بیامرزد و آن را بر زبان صد است و در میزان عمل هزار و شیطان را دور می‌کند و خدا را خشنود می‌نماید.
به سندهای صحیح از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: هرکه تسبیح فاطمه(سلام‌الله‌علیها) را پس از هر نماز بگوید، پیش از آن‌که پاها را از حالت نماز بگرداند آمرزیده شود و برایش بهشت واجب می‌شود.
و در حدیث معتبر دیگری فرمود: پس از هر نماز، خواندن تسبیح فاطمه(سلام‌الله‌علیها) نزد من بهتر است از آن‌که در هر روز هزار رکعت نماز بخوانند.
در روایت معتبری از حضرت باقر(علیه‌السلام) نقل‌شده: به چیزی از تسبیح و تمجید، عبادت الهی انجام نشده که بهتر از تسبیح فاطمه(سلام‌الله‌علیها) باشد و اگر چیزی از آن بهتر بود حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) آن را به فاطمه عطا می‌فرمود.
و احادیث در فضل آن زیاده از آن است که بتوان در این رساله بیان کرد و در شیوۀ آن تفاوتی در احادیث دیده می‌شود و اشهر و اظهر [مشهورتر و محتمل‌تر] آن است که «سی‌وچهار» مرتبه «اللَّه‌أکبر» و «سی‌وسه» مرتبه «الحمد‌للَّه» و «سی‌وسه» مرتبه «سبحان‌اللَّه» گفته شود؛ و در بعضی از روایات «سُبحانَ للهِ» پیش از «الحمد‌للَّه» وارد شده و بعضی از علما به این صورت جمع بین روایات کرده‌اند که پس از نماز به طریق اول بخواند و هنگام خوابیدن به صورت دوم و ظاهراً انجام دادنش در هر وقت به طریق اول که مشهور است بهتر است.
و مستحبّ است بعد از تمام شدن تسبیح «یک» مرتبه «لا إِلهَ إِلّا اللَّهُ» بگوید، چنان‌که از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: هرکه پس از هر نماز واجب تسبیح حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) را بجا آورد و به دنبال آن «یک» مرتبه بگوید «لا إِلهَ إِلّا اللَّهُ»، خدا او را بیامرزد.
و بهتر آن است که شمردن آن را با تسبیح ساخته از تربت حضرت حسین(علیه‌السلام) نگاه دارد و نگاه داشتن شمارش همۀ ذکرها با تسبیح تربت حضرت حسین(علیه‌السلام) مستحبّ است و با خود داشتن تربت آن حضرت به طور پیوسته مستحبّ و نگهدار از بلاها و سبب ثواب بی‌انتهاست.
نقل‌شده: حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) در ابتدا رشته‌ای از پشم تابیده و بر آن گره‌ها زده بود که به آن تسبیح می‌گفتند تا حضرت حمزة بن عبد المطلّب شهید شد، پس حضرت فاطمه(سلام‌الله‌علیها) از تربت قبر آن شهید بزرگوار خاک برگرفت و تسبیح ساخت و به آن خدا را تسبیح می‌کرد، مردم نیز چنان کردند. چون حضرت حسین(علیه‌السلام) به شهادت رسید ساختن تسبیح و ذکر گفتن با آن از تربت آن امام مظلوم مستحبّ شد.
از حضرت صاحب‌الامر(علیه‌السلام) روایت شده: هرکه تسبیح تربت امام حسین(علیه‌السلام) را در دست داشته باشد و ذکر را فراموش کند، ثواب ذکر برای او نوشته می‌شود.
از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت‌شده: تسبیح تربت آن حضرت خودش ذکر می‌کند و تسبیح می‌گوید، بی‌آنکه آدمی بگوید و فرمود: یک ذکر یا استغفار که با آن گفته می‌شود برابر با هفتاد ذکر است که با چیز دیگری گفته شود و اگر بدون ذکر بگرداند به هر دانه هفت تسبیح برای او نوشته می‌شود.
و به روایت دیگر اگر با ذکر بگرداند به ازای هر دانه چهل حسنه برای او نوشته می‌شود و روایت شده: حوریان بهشت چون فرشته‌ای را می‌بینند که به زمین می‌آید از او درخواست می‌کنند که تسبیح و تربت حضرت امام حسین(علیه‌السلام) را برای ما بیاور.
در حدیث صحیح از حضرت موسی بن جعفر(علیه‌السلام) روایت‌شده: مؤمن باید خالی از پنج چیز نباشد: مسواک، شانه، سجّاده‌ای که بر روی آن نماز بخواند و تسبیحی که در آن سی‌وچهار دانه باشد و انگشتر عقیق؛ و ظاهر آن است که تسبیح خام و پخته هر دو خوب است و خام بهتر است.
از حضرت جعفر صادق(علیه‌السلام) روایت‌شده: هرکه با تسبیح تربت قبر امام حسین(علیه‌السلام) یک تسبیح بگوید، حق‌تعالی برای او چهارصد حسنه بنویسد و چهارصد گناه از او محو کند و چهارصد حاجت او را برآورد و چهارصد درجه برای او بالا برد.
و نیز روایت شده: مستحب است رشته تسبیح کبود باشد به رنگ آسمان و از بعضی روایات استفاده می‌شود که اگر زنان عدد ذکر را به انگشتان خود بشمارند افضل است، ولی احادیث فضیلت تربت به طور مطلق اکثر و اقوی است.