نمازی است که بسیاری از علما مانند شیخ مفید و شیخ طوسی و سید ابن طاووس و دیگران آن را از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده‌اند و کیفیت آن موافق روایت سید چنین است:
هرگاه برایت نزد خدای عزّوجلّ حاجت مهمی روی دهد سه روز پی‌درپی که چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشد، روزه بگیر و چون روز جمعه شود غسل کن و جامه نو و پاکیزه بپوش و به بامی که بلندترین بام‌های خانه‌ات باشد بالا رو و دو رکعت نماز بخوان، سپس دست‌ها را به سوی آسمان بلند کن و بگو:
اللّٰهُمَّ إِنِّي حَلَلْتُ بِساحَتِكَ لِمَعْرِفَتِي بِوَحْدانِيَّتِكَ وَصَمَدانِيَّتِكَ وَأَنَّهُ لَا قادِراً عَلَىٰ قَضاءِ حاجَتِي غَيْرُكَ، وَقَدْ عَلِمْتُ يَا رَبِّ أَنَّهُ كُلَّما تَظاهَرَتْ نِعْمَتُكَ عَلَيَّ اشْتَدَّتْ فاقَتِي إِلَيْكَ، وَقَدْ طَرَقَنِي هَمُّ كَذا وَكَذا (به جاى کذا و کذا، حاجت خود را ذکر نماید) وَأَنْتَ بِكَشْفِهِ عالِمٌ غَيْرُ مُعَلَّمٍ واسِعٌ غَيْرُ مُتَكَلِّفٍ،
خدایا به خاطر معرفتم به یگانگی‌ات و بی‌نیازی‌ات به آستانت فرود آمدم و هم اینکه توانایی بر برآوردن حاجتم جز تو نیست و من دانسته‌ام ای پروردگارم هر زمان نعمتت پی‌درپی به من رسیده، نیازم به تو سخت‌تر گشته، اینک اندوه ناشی از چنین و چنان مرا درهم کوبیده است (به جاى چنین و چنان، حاجت خود را ذکر نماید) و تو به برطرف نمودنش دانایی بی‌آنکه دانشت را از دیگری گرفته باشی و توانایی بدون هیچ‌گونه مشقّتی،
فَأَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي وَضَعْتَهُ عَلَى الْجِبالِ فَنُسِفَتْ، وَوَضَعْتَهُ عَلَى السَّماواتِ فَانْشَقَّتْ، وَعَلَى النُّجُومِ فَانْتَشَرَتْ، وَعَلَى الْأَرْضِ فَسُطِحَتْ، وَأَسْأَلُكَ بِالْحَقِّ الَّذِي جَعَلْتَهُ عِنْدَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَعِنْدَ عَلِيٍّ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ وَعَلِيٍّ وَمُحَمَّدٍ وَجَعْفَرٍ وَمُوسىٰ وَعَلِيٍّ وَمُحَمَّدٍ وَعَلِيٍّ وَالْحَسَنِ وَالْحُجَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ وَأَنْ تَقْضِيَ لِي حاجَتِي، وَتُيَسِّرَ لِي عَسِيرَها، وَتَكْفِيَنِي مُهِمَّها، فَإِنْ فَعَلْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ، وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلَكَ الْحَمْدُ، غَيْرَ جائِرٍ فِي حُكْمِكَ، وَلَا مُتَّهَمٍ فِي قَضائِكَ، وَلَا حائِفٍ فِي عَدْلِكَ.
از تو می‌خواهم به حق نامت که بر کوه نهادی پس در هم کوبیده شد و بر آسمان‌ها نهادی، پس شکافته شدند و بر ستارگان پس پراکنده گشتند و بر زمین پس گسترده شد و از تو می‌خواهم به حقی که قرار دادی نزد محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) و نزد علی و حسن و حسین و علی و محمّد و جعفر و موسی و علی و محمّد و علی و حسن و حجّت (درود خدا بر ایشان) اینکه درود فرستی بر محمّد و اهل‌بیتش و حاجتم را برآوری و دشوارش را آسان نمایی و مهمّش را کفایتم کنی، پس اگر عنایت کردی تو را ستایش و اگر مرحمت نفرمودی باز هم تو را ستایش که تو در حکم خود ستمکار نیستی و در داوری‌ات متّهم نمی‌باشی و در عدالتت ستم‌کننده نیستی.
صورت خود را به زمین می‌چسبانی و می‌گویی:
اللّٰهُمَّ إِنَّ يُونُسَ بْنَ مَتَّىٰ عَبْدَكَ دَعاكَ فِي بَطْنِ الْحُوتِ وَهُوَ عَبْدُكَ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ، وَأَنَا عَبْدُكَ أَدْعُوكَ فَاسْتَجِبْ لِي.
خدایا به درستی که یونس بن متّی بنده‌ات، تو را در شکم ماهی خواند و او بنده تو بود، پس دعایش را مستجاب نمودی و من بنده توأم، تو را می‌خوانم، دعایم را مستجاب کن.
حضرت صادق(علیه‌السلام) فرمود: بسا که حاجتی برای من پیش می‌آید و من این دعا را می‌خوانم، آنگاه که باز می‌گردم، حاجتم برآورده شده.