اول
این دعا را که رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به امیرمؤمنان آموخت، بخواند:
اَللّهُمَّ ارْحَمْ جِلْدِىَ الرَّقيقَ، وَ عَظْمِىَ الدَّقيقَ، وَ اَعُوذُ بِكَ مِنْ فَوْرَةِ الْحَريقِ، يا اُمَّ مِلْدَمٍ، اِنْ كُنْتِ آمَنْتِ بِاللَّهِ فَلا تَاْكُلىِ اللَّحْمَ، وَلاتَشْرَبىِ الدَّمَ، وَلاتَفُورى مِنَ الْفَمِ، وَانْتَقِلى اِلى مَنْ يَزعَمُ اَنَّ مَعَ اللَّهِ اِلهاً آخَرَ، فَاِنّى أَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لاشَريكَ لَهُ وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ.
خدایا بر پوست نازکم و استخوان باریکم رحم کن و از فَوران آتش به تو پناه می‌برم. ای تب اگر ایمان به خدا آورده‌ای پس گوشت را مخور و خون را منوش و از دهان مجوش و به کسی که گمان می‌برد با خدا معبود دیگری هست منتقل شو، به درستی که من گواهی می‌دهم اینکه معبودی جز خدا نیست، یگانه است و شریکی ندارد و گواهی می‌دهم که محمّد بنده و فرستاده اوست.
دوم
در صبح و شب، به خواندن «دعای نور» که سلمان از حضرت فاطمه نقل کرده مواظبت کند، این دعا در «مفاتیح» آمده.
سوم
روایت شده: ائمه(علیهم‌السلام) تَب را به آب سرد معالجه می‌کردند، پیوسته جامه‌ای را رطوبت می‌دادند و بر بدن می‌گذاشتند.
چهارم
به خطّ مبارک حضرت رضا(علیه‌السلام) دیده شده برای تب به این ترتیب بر «سه» قطعه کاغذ نوشته شود:
قطعه اول:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ،
﴿لاتَخَفْ اِنَّكَ اَنْتَ الْاَعْلى﴾
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، نترس که بی‌تردید [بر پایۀ وعده‌های تخلّف‌ناپذیرِ ما] تو برتری.
و بر دوّم:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ،
﴿لاتَخَفْ نَجْوَتَ مِنَ الْقَوْمِ الظّالِمينَ﴾
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، [دیگر] بیم و هراس نداشته باش [چون] از آن گروه ستمکار نجات یافتی.
و بر سوّم:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ،
﴿اَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الاَْمْرُ تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ﴾
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، آگاه باشید که آفریدن و فرمانِ [نافذ در مورد همۀ موجودات] ویژۀ اوست، خجسته و پُرخیر است پروردگار جهانیان!
آنگاه بر هر قطع سه مرتبه توحید بخواند، و آن را در سه روز، روزى یکى ببلعد که خوب خواهد شد، ان‌شاءاللّه تعالى.
پنجم
دگمه‌های پیراهن خویش را بگشاید و سر را در پیراهن کند و اذان و اقامه بگوید و هفت مرتبه سوره
«حمد» بخواند، ان‌شاء‌الله خوب خواهد شد.
ششم
از ائمه(علیهم‌السلام) روایت شده: این دعا را بر پوستی بنویسد و برتَب‌دار بیاویزد:
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعِزَّتِكَ وَقُدْرَتِكَ وَسُلْطانِكَ وَمَا أَحاطَ بِهِ عِلْمُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ لَاتُسَلِّطَ عَلَىٰ فُلان ابْنِ فُلانِ شَيْئاً مِمَّا خَلَقْتَ بِسُوءٍ، وَارْحَمْ جِلْدَهُ الرَّقِيقَ، وَعَظْمَهُ الدَّقِيقَ مِنْ فَوْرَةِ الْحَرِيقِ، اخْرُجِي يَا أُمَّ مِلْدَمٍ، يَا آكِلَةَ اللَّحْمِ، وَشارِبَةَ الدَّمِ، حَرُّها وَبَرْدُها مِنْ جَهَنَّمَ، إِنْ كُنْتِ آمَنْتِ بِاللّٰهِ الْأَعْظَمِ أَنْ لَاتَأْكُلِي لِفُلانِ بْن فُلان لَحْماً، وَلَا تَمُصِّي لَهُ دَماً، وَلَا تُنْهِكِي لَهُ عَظْماً، وَلَا تُثَوِّرِي عَلَيْهِ غَمّاً، وَلَا تُهَيِّجِي عَلَيْهِ صُداعاً، وَانْتَقِلِي عَنْ شَعْرِهِ وَبَشَرِهِ وَلَحْمِهِ وَدَمِهِ إِلىٰ مَنْ زَعَمَ أَنَّ
﴿مَعَ اللّٰه إِلٰهاً آخَرَ، لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ﴾
﴿سُبْحانَهُ وَتَعَالىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ﴾
خدایا از تو می‌خواهم به عزّتت و قدرتت و سلطنتت و آنچه دانشت به آن احاطه کرده، اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و بر فلان پسر فلان، چیزی را از آنچه آفریدی به بدی چیره نکنی و بر پوست نازکش و استخوان باریکش، از فَوَران آتش رحم کن، بیرون رو ای تَب، ای خورنده گوشت و نوشنده خون که حرارت و سردی‌ات از دوزخ است، اگر به خدای اعظم ایمان آورده باشی، از فلان پسر فلان گوشت مخور و خون مَمَک و استخوان لاغر مکن و بر او غمی مشوران و بر او سردردی به هیجان نیاور و از مویش و پوستش و گوشتش و خونش به کسی که گمان کرده «با خداوند معبود دیگری هست منتقل شو، جز او معبودی وجود ندارد»، «خداوند از آنچه شریک او قرار می‌دهند پاک‌تر و برتر است».
و بعد از
«عَمّٰا یُشْرِکُونَ» اسم یک نفر از اهل کتاب، یا یکی از دشمنان خدا را بنویسد.
هفتم
برای تب بنویسد و به بازوی راست تب‌دار ببندد:
﴿بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِينَ﴾ تا آخر سوره.
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی؛ همۀ ستایش‌ها ویژۀ خدا، پروردگار جهانیان است.
بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ أَعُوذُ بِكَلِماتِ اللّٰهِ التَّامّاتِ كُلِّهَا الَّتِي لَايُجاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَلَا فاجِرٌ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ وَذَرَأَ وَبَرَأَ، وَمِنْ شَرِّ الْهامَّةِ وَالسَّامَّةِ وَالْعامَّةِ وَاللَّامَّةِ، وَمِنْ شَرِّ طَوَارِقِ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ، وَمِنْ شَرِّ فُسَّاقِ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ، وَمِنْ شَرِّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ، وَمِنْ شَرِّ الشَّيْطانِ وَشِرْكِهِ، وَمِنْ شَرِّ كُلِّ ذِي شَرٍّ، وَمِنْ شَرِّ كُلِّ دابَّةٍ
﴿هُوَ آخِذٌ بِناصِيَتِها إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ﴾،
﴿رَبَّنٰا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنٰا، وَ إِلَيْكَ أَنَبْنٰا، وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ﴾،
﴿يٰا نٰارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاٰماً عَلىٰ إِبْرٰاهِيمَ، وَ أَرٰادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْنٰاهُمُ الْأَخْسَرِينَ﴾؛ بَرْداً وَسَلاماً عَلَىٰ فُلانِ بْن فُلانَة،
﴿رَبَّنٰا لاٰ تُؤٰاخِذْنٰا إِنْ نَسِينٰا أَوْ أَخْطَأْنٰا﴾ تا آخر «سوره بقره».
به نام خدا و به خدا، پناه می‌برم به همه کلمات کامل خدا که از آن‌ها نمی‌گذرد نیکوکار و بدکار از شرّ آنچه آفرید و پدید آورد و خلق کرد و از شرّ خزنده و گزنده و هر بداندیش و چشم زخم و از شرّ پیش‌آمد های شب و روز و از شرّ بدکاران عرب و عجم و از شرّ بدکاران جنّ و انس و از شرّ شیطان و دامش و از شرّ هر صاحب شرّی و از شرّ هر جنبنده‌ای که «خداوند مهارش را [در دست عدالت و قدرتش] گرفته؛ زیرا پروردگارم بر راهی مستقیم است»، «پروردگارا! بر تو توکل کردیم و [با توجه و اخلاص] به‌سوی تو بازگشتیم و بازگشت فقط به‌سوی توست»، «ای آتش! بر ابراهیم سرد و بی‌آسیب باش! [آری] بر ضد او نیرنگی [سنگین] به کار گرفتند، پس آنان را زیانکارترین مردم قرار دادیم»، بر فلان فرزند فلان سرد و بی‌آسیب شو، «پروردگارا! اگر [انجام دستوری را] فراموش کردیم، یا مرتکب اشتباه شدیم ما را مجازات مکن».
حَسبِيَ اللّٰه
﴿لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلاً﴾،
﴿وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لاٰ يَمُوتُ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَ كَفىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبٰادِهِ خَبِيراً﴾ بَصِيراً، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِيكَ لَهُ، صَدَقَ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَهَزَمَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ،
﴿مَا شاءَ اللّٰهُ، لَاقُوَّةَ إِلّا بِاللّٰه﴾؛
﴿كَتَبَ اللّٰهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللّٰهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ﴾،
﴿إِنَّ حِزْبَ اللّٰهِ هُمُ الْغالِبُون﴾،
﴿وَ مَنْ يَعْتَصِمْ بِاللّٰهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلىٰ صِرٰاطٍ مُسْتَقِيمٍ﴾، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ .
خدا مرا بس است، «هیچ معبودی جز او نیست، پس او را کارساز خود انتخاب کن!»، «و بر آن خدای زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد توکل کن! و او را با تسبیح‌گفتن همراه با ستایش [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه بدار! و کافی است که او به گناهان بندگانش آگاه و بینا باشد»، معبودی جز خدا نیست یگانه و بی‌شریک است، وعده‌اش راست بود، بنده‌اش را یاری کرد و به تنهایی گروه‌های کفر را فراری داد، «آنچه خدا بخواهد [انجام می‌گیرد] و هیچ نیرویی جز به‌وسیلۀ خدا [کارگر] نیست»، «خداوند مقرر و قطعی کرده که: یقینا من و پیامبرانم پیروزیم. به‌راستی خداوند نیرومند و توانای شکست‌ناپذیر است»، «مسلّماً حزب خدا فقط [همه‌جا و در هر زمان] پیروزند»، «هرکس به خدا پناه جوید قطعاً به راه مستقیم هدایت شده است» و درود خدا بر محمّد و خاندان پاک و پاکیزه‌اش.
هشتم
بر سه دانه شکر بنویسد و هر قطعه را تا سه روز صبح ناشتا بخورد؛
بر دانه اول:
عَقَدْتُ بِاِذْنِ اللَّهِ.
بستم به اذن خدا
و بر دوم:
شَدَدْتُ بِاِذْنِ اللَّهِ.
محکم کردم به اذن خدا
و بر سوم:
سَكَنْتُ بِاِذْنِ اللَّهِ.
آرام کردم به اذان خدا