برای حفاظت از چشم زخم، وارد شده: آیه
«وَ إِنْ یَکٰادُ» بخوانند؛ و نیز از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: چون بترسد چشم او در کسی، یا چشم کسی در او، اثر بگذارد، «سه مرتبه» بگوید:
مَا شاءَ اللّٰهُ لَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
آنچه خدا خواست شد؛ نیرویی نیست، جز به خدای والای بزرگ.
وارد شده: هرگاه کسی خود را به شکلی نیکو آراست، وقتی از منزل بیرون می‌رود دو «قُلْ أَعُوذُ» [یعنی سوره‌های
قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ النَّاسِ
و
قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ الْفَلَقِ] را بخواند تا چیزی به اذن الله تعالی به او زیان نرساند؛
و نیز برای دفع چشم‌زخم وارد شده: دست‌ها را برابر صورت بردارد و سوره‌های
«حمد» و
«توحید» و دو
«قُل اَعوذُ» را بخواند و دست بر پیشانی بکشد.
و همچنین دعاى پناه از چشم زخم:
اللّٰهُمَّ رَبَّ مَطَرٍ حابِسٍ، وَحَجَرٍ يابِسٍ، وَلَيْلٍ دامِسٍ، وَرَطْبٍ وَيابِسٍ، رُدَّ عَيْنَ الْعايِنِ عَلَيْهِ فِي كَبِدِهِ وَنَحْرِهِ وَماله،
﴿فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرىٰ مِنْ فُطُورٍ، ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خٰاسِئاً وَ هُوَ حَسِيرٌ﴾
خدایا، ای پروردگار باران زندانی و سنگ خشک و شب تار و تر و خشک، چشمِ چشم‌زن را به خودش بازگردان، در جگر و گلو و دارایی‌اش، «بار دیگر نگاهی [عمیق] بینداز! آیا هیچ خللی مشاهده می‌کنی؟ باز هم به‌طور مکرّر نگاهی [عمیق] بینداز! تا [نهایتاً] نگاهت خسته و درمانده [از یافتن خلل در آفرینشِ حق] به‌سویت بازگردد.»
دعای پناهی دیگر:
اللّٰهُمَّ ذَا السُّلْطانِ الْعَظِيمِ، وَالْمَنِّ الْقَدِيمِ، وَالْوَجْهِ الْكَرِيمِ، ذَا الْكَلِماتِ التَّامَّاتِ وَالدَّعَواتِ الْمُسْتَجَابَاتِ، عافِ فُلانَ مِنْ أَنْفُسِ الْجِنِّ وَأَعْيُنِ الْإِنْسِ.
خدایا، صاحب سلطنت بزرگ و احسان دیرینه و ذات کریم، دارنده کلمات کامل و دعاهای مستجاب، فلان را از نفس‌های جنّ و چشم‌های انس، سلامت کامل بخش.
این دعایی است که رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) برای حسنین خواند و به اصحاب خود فرمود: زن‌ها و اولاد خود را با این کلمات پناه دهید.
دعای پناه چشم‌زخم برای حیوانات و غیر آن‌ها:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، بِسْمِ اللَّهِ الْعَظيمِ، عَبَسَ عابِسٍ، وَ شَهابَ قابسٍ، حَجَرَ يابِسٍ،
رَدَدْتُ عَيْنَ العايِنِ عَلَيْهِ، مِنْ رَأسِهِ اِلى قَدَمَيْهِ، اَخَذَ عَيْناهُ، قابِضٌ بِكِلاهُ، وَ عَلى
جارِهِ وَاَقارِبِهِ، جِلْدُهُ دَقيقٌ وَ دَمُهُ رَقيقٌ، وَ بابُ الْمَكْرُوهِ تَليقُ،
﴿فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرى مِنْ فُطُورٍ، ثمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ اِلَيْكَ الْبَصَرُ خاسِئاً، وَ هُوَ حَسيرٌ﴾
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، به نام خدای بزرگ، بر تُرش‌رویی تُرش‌رو و آتش فروزان و سنگ سخت، برگرداندم چِشم چشم‌زن را، از سر تا به پایش، بگیرد دو چشم او را گیرنده‌ای با همه نگاهش و بر همسایه و خویشانش، پوستش نازک، خونش رقیق، درب ناخوشایند سزاوار او، «بار دیگر نگاهی [عمیق] بینداز! آیا هیچ خللی مشاهده می‌کنی؟ باز هم به‌طور مکرّر نگاهی [عمیق] بینداز! تا [نهایتاً] نگاهت خسته و درمانده [از یافتن خلل در آفرینشِ حق] به‌سویت بازگردد.»