در بیان چند دعا که به هنگام بیرون آمدن از خانه خوانده می‌شود و آن‌ها «هشت» دعاست:
اول:
از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده است: انسان زمانی که خواست از خانه بیرون رود، هنگام نیت بیرون رفتن «سه مرتبه» بگوید:
«اللّه اکبر» و «سه مرتبه»:
بِاللّٰهِ أَخْرُجُ وَبِاللّٰهِ أَدْخُلُ وَعَلَى اللّٰهِ أَتَوَكَّلُ.
به کمک خدا بیرون می‌روم و به کمک خدا وارد می‌شوم و بر خدا توکل می‌کنم.آنگاه بگوید:
اللّٰهُمَّ افْتَحْ لِي فِي وَجْهِي هٰذَا بِخَيْرٍ، وَاخْتِمْ لِي بِخَيْرٍ، وَقِنِي شَرَّ كُلِّ دَابَّةٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِها إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ.
خدایا در این روز به رویم بگشا به خیر و برایم پایان بده به خیر و از شرّ هر جنبنده‌ای تو که گیرنده‌ی مهارش هستی حفظم کن، به درستی که پروردگارم بر راهی مستقیم است. پیوسته در پناه خداوند عزّوجلّ باشد تا به همان مکانی که در آن بود بازگردد.
دوم:
از امام زین العابدین(علیه‌السلام) روایت شده به هنگام بیرون رفتن از درب خانه بگویید:
بِسْمِ اللّٰهِ آمَنْتُ بِاللّٰهِ تَوكَّلْتُ عَلَى اللّٰهِ.
به نام خدا، ایمان آوردم به خدا و بر خدا توکل کردم.
سوم:
از امام باقر(علیه‌السلام) روایت شده: که هرکس زمانی که از منزلش بیرون می‌رود بگوید:
بِسْمِ اللّٰهِ، حَسْبِيَ اللّٰهُ، وتَوَكَّلْتُ عَلَى اللّٰهِ؛ اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ أُمُورِي كُلِّها، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ الدُّنْيَا، وَعَذَابِ الْآخِرَةِ.
به نام خدا، خدا مرا بس است، بر خدا توکل کردم، خدایا خیر همه کارهایم را از تو می‌خواهم و از خواری دنیا و عذاب آخرت به تو پناه می‌آورم.خدا آنچه از امر دنیا و آخرت او را اندوهگین می‌سازد کفایت می‌فرماید.
چهارم:
از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده وقتی که از منزل خود بیرون می‌روی بگو:
بِسْمِ اللّٰهِ، تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّٰهِ، لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ مَا خَرَجْتُ لَهُ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا خَرَجْتُ لَهُ . اللّٰهُمَّ أَوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ، وَأَتْمِمْ عَلَيَّ نِعْمَتَكَ، وَاسْتَعْمِلْنِي فِي طاعَتِكَ، وَاجْعَلْ رَغْبَتِي فِيما عِنْدَكَ، وَتَوَفَّنِي عَلَىٰ مِلَّتِكَ وَمِلَّةِ رَسُولِكَ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ.
به نام خدا، توکل کردم بر خدا، توان و نیرویی نیست مگر به خدا؛ خدایا، خیر آنچه به خاطرش از خانه بیرون شدم از تو می‌خواهم و از شرّ آنچه به خاطرش بیرون آمدم به تو پناه می‌آورم، خدایا از احسانت بر من وسعت بخش و نعمتت را بر من کامل کن و مرا در طاعتت به‌کارگیر و اشتیاقم را در آنچه نزد توست قرار ده و مرا بر آیینت و آیین رسولت بمیران.
پنجم:
از امام رضا(علیه‌السّلام) روایت شده پدرم زمانى که از منزل بیرون می رفت، این کلمات را می‌گفت:
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ، خَرَجْتُ بِحَوْلِ اللّٰهِ وَ قُوَّتِهِ، لَابِحَوْلٍ مِنِّي وَلَا قُوَّتِي، بَلْ بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ يَا رَبِّ، مُتَعَرِّضاً لِرِزْقِكَ، فَأْتِنِي بِهِ فِي عافِيَةٍ.
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، بیرون رفتم به قوت و نیروی خدا، نه به قدرت و نیروی خویش، بلکه به قدرت و نیروی تو، ای پروردگارم روزی‌ات را خواستارم، آن را در عین تندرستی به من عنایت کن.
ششم:
از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده هرکه از منزلش بیرون می‌رود، «ده مرتبه» سوره
«قُل هُوَ اللهُ اَحَدٌ» بخواند، پیوسته در حفظ خداوند عزّوجل باشد و تا به منزلش بازگردد، خداوند از او محافظت نماید.
هفتم:
از امام هفتم روایت شده هرگاه خواستی به سفر روی، بر در خانه‌ات بایست و سوره‌های
«حمد» و
«قُل هُوَ اللهُ اَحَدٌ» را، و همچنین
«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النّٰاسِ» و
«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» را از پیش رو و از طرف راست و چپ بخوان، آنگاه بگو:
اللّٰهُمَّ احْفَظْنِي وَاحْفَظْ مَا مَعِيَ، وَسَلِّمْنِي وَسَلِّمْ مَا مَعِيَ، وَبَلِّغْنِي وَبَلِّغْ مَا مَعِيَ بَلاغاً حَسَناً.
خدایا مرا و آنچه با من است حفظ کن و مرا و آنچه با من است به سلامت دار و مرا و آنچه با من است به نیکی برسان.
هشتم:
و نیز از آن حضرت روایت شده هرگاه در سفر یا حَضَر [حضر یعنی بودن در وطن، در مقابل سفر] از خانه‌ات بیرون رفتی بگو:
بِسْمِ اللّٰهِ، آمَنْتُ بِاللّٰهِ، وَتَوَكَّلْتُ عَلَى اللّٰهِ، مَا شاءَ اللّٰهُ، لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ.
به نام خدا، به خدا ایمان آوردم و بر خدا توکل کردم، آنچه خدا خواست، هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى [بلندمرتبه بزرگ].