ابن فهد از حضرت صادق(علیه‌السلام) نقل کرده: هر دعایی که پیش از آن تمجید نباشد اَبتر [بی‌ثمر] است، اول تمجید است سپس ثنا؛ راوی گفت کمتر چیزی که از تمجید کفایت می‌کند چیست؟ فرمود:
اللّٰهُمَّ أَنْتَ الْأَوَّلُ فَلَيْسَ قَبْلَكَ شَيْءٌ، وَأَنْتَ الْآخِرُ فَلَيْسَ بَعْدَكَ شَيْءٌ، وَأَنْتَ الظَّاهِرُ فَلَيْسَ فَوْقَكَ شَيْءٌ، وَأَنْتَ الْباطِنُ فَلَيْسَ دُونَكَ شَيْءٌ، وَأَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ.
خدایا تویی اول، پیش از تو چیزی نیست و تویی آخر، پس از تو چیزی نیست و تویی آشکار، برتر از تو چیزی نیست و تویی باطن، جز تو چیزی نیست و تویی عزیز و حکیم.