شیخ [طوسی] فرموده: نسخه نوشته‌ای که با میت نزد جریده گذارده می‌شود، پیش از نوشتن بگوید:
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ، أَشْهَدُ أَنْ لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِيكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَأَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ، وَأَنَّ النَّارَ حَقٌّ، وَأَنَّ السَّاعَةَ حَقٌّ آتِيَةٌ لَارَيْبَ فِيها، وَأَنَّ اللّٰهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ.
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست، یگانه است، برای او شریکی نمی‌باشد و گواهی می‌دهم که محمّد بنده و رسول اوست، (درود خدا بر او و خاندانش) و اینکه بهشت و آتش و قیامت حق است؛ قیامت آمدنی است و شکی در آن نیست و خدا هرکه در گورهاست برمی‌انگیزد.
آنگاه بنویسد:
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ، شَهِدَ الشُّهُودُ الْمُسَمَّوْنَ فِي هٰذَا الْكِتابِ أَنَّ أَخاهُمْ فِي اللّٰهِ عَزَّ وَجَلَّ فلان بن فلان (بجاى فلان نام شخص ذکر شود) أَشْهَدَهُمْ وَاسْتَوْدَعَهُمْ وَأَقَرَّ عِنْدَهُمْ أَنَّهُ يَشْهَدُ أَنْ لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَنَّهُ مُقِرٌّ بِجَمِيعِ الْأَنْبِيَاءِ وَالرُّسُلِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ، وَأَنَّ عَلِيّاً وَلِيُّ اللّٰهِ وَ إِمَامُهُ، وَأَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ أَئِمَّتُهُ، وَأَنَّ أَوَّلَهُمُ الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ وَعَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَمُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ وَجَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ وَمُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ وَعَلِيُّ بْنُ مُوسَىٰ وَمُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ وَعَلِيُّ ابْنُ مُحَمَّدٍ وَالْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ وَالْقائِمُ الْحُجَّةُ عَلَيْهِمُ السَّلامُ، وَأَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ، وَالنَّارَ حَقٌّ، وَالسَّاعَةَ آتِيَةٌ لَارَيْبَ فِيها؛
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، گواهی دادند، گواهان نامبرده در این نوشته بر اینکه برادرشان در راه خدای عزّوجلّ فلان بن فلان (بجاى فلان نام شخص ذکر شود) آنان را گواه گرفت و به آنان سپرد و نزدشان اقرار کرد بر اینکه او گواهی می‌دهد: معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است و اینکه محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) بنده و رسول اوست و اینکه او به همه انبیا و رسولان (درود بر ایشان) اقرار دارد و اینکه علی ولی خدا و امام اوست و ائمه از اولادش امامان اویند که اول آنان حسن [است و سپس] حسین و علی بن الحسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمّد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی و علی بن محمّد و حسن بن علی و قائم حجّت (درود بر ایشان) و اینکه بهشت و دوزخ حق است و قیامت آمدنی است، شکی در آن نیست؛
وَأَنَّ اللّٰهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ، وَأَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، جاءَ بِالْحَقِّ، وَأَنَّ عَلِيّاً وَ لِيُّ اللّٰهِ وَالْخَلِيفَةُ مِنْ بَعْدِ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَمُسْتَخْلَفُهُ فِي أُمَّتِهِ، مُؤَدِّياً لِأَمْرِ رَبِّهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَىٰ، وَأَنَّ فاطِمَةَ بِنْتُ رَسُولِ اللّٰهِ، وَابْنَيْهَا الْحَسَنَ وَالْحُسَيْنَ إِبْنَا رَسُولِ اللّٰهِ وَسِبْطاهُ، وَ إِمَامَا الْهُدَىٰ، وَقائِدا الرَّحْمَةِ، وَأَنَّ عَلِيّاً وَمُحَمَّداً وَجَعْفَراً وَمُوسَىٰ وَعَلِيّاً وَمُحَمَّداً وَعَلِيّاً وَحَسَناً وَالْحُجَّةَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ أَئِمَّةٌ وَقادَةٌ، وَدُعاةٌ إِلَى اللّٰهِ جَلَّ وَعَلا وَحُجَّةٌ عَلَىٰ عِبادِهِ .
و خدا آنان را که در قبورند برمی‌انگیزد و اینکه محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) بنده و رسول اوست، حق را آورد و علی ولی خدا و خلیفه پس از رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) است که او را در امّتش جانشین خود قرار داد، درحالی که فرمان پروردگارش را می‌رساند و اینکه فاطمه دختر رسول خدا و دو فرزندش حسن و حسین دو پسر رسول خدا و دو فرزند زاده او دو پیشوای هدایت و دو رهبران رحمتند؛ و اینکه علی و محمّد و جعفر و موسی و علی و محمّد و علی و حسن و حجّت (درود بر ایشان) امامان و رهبران و دعوت‌کنندگان به‌سوی خدا و حجّت بر بندگان اویند.
سپس بگوید: «یا شُهُودُ؛ ای گواهان»؛ ای فلان و ای فلان که نام برده شده‌اید برای من در این نوشته، این شهادت را نزد خودتان استوار بدارید تا مرا به آن کنار حوض کوثر ملاقات کنید؛ سپس گواهان بگویند:
اى فلان نَسْتَوْدِعُكَ اللّٰهَ، وَالشَّهادَةُ وَالاِْقْرارُ وَ الاِْخآءُ مَوْدُوعَةٌ عِنْدَ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَنَقْرَأُ عَلَيْكَ السَّلامَ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ.
تو را به خدا می‌سپاریم و گواهی و اقرار و برادری نزد رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) سپرده است و بر تو سلام می‌فرستیم و رحمت و برکات خدا را.
پس آن صحیفه را به هم پیچند و آن را مهر کنند و باید به مهر شهود و میت، مهر شود و با جریده طرف راست میت گذاشته شود و این صحیفه با سر چوبی با کافور نوشته شود و معطر و خوشبو نباشد.