در کتاب «خلاصه» آمده است: به نقل از برخی کتاب‌ها که یافتم، در کتاب «الآداب الحمیدی» تألیف محمّد بن جریر طبری که حارث بن روح، از پدرش و او از جدّش نقل کرده: به فرزندان خود گفت:
هرگـاه امری شما را اندوهگین ساخت، پس شب را به سر نیاورد مگر درحالی‌که پاک باشد و رختخواب و رو اندازش پاک باشد و زنی با او نباشد، پس بخواند هفت مرتبه:
«وَ الشّمس» و هفت مرتبه:
«وَ اللَّیْل» سپس بگوید: «اللّٰهُمَّ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی هٰذَا فَرَجاً وَمَخْرَجاً؛ خدایا! در این کار من و مشکل من برایم گشایشى قرار ده و سببى براى بیرون شدن از آن فراهم آور».
هرگاه این عمل را بجا آورد، شخصی در همان شب یا شب سوم یا پنجم و گمان می‌کنم گفت: یا در شب هفتم، در خواب او بیاید و راه بیرون شدن از آن غصّه و اندوه را برای او بگوید.
فقیر گوید: بعضی گفته‌اند: سوره‌های
«وَ الضُّحىٰ» و
«أَلَمْ نَشْرَحْ» را نیز بخواند؛