ثقة الاسلام کلینی در کتاب «کافی»، به سند معتبر از عبد الرّحیم قصیر روایت کرده: به زیارت حضرت امام صادق(علیه‌السلام) رفتم و عرض کردم: فدایت شوم، از پیش خود دعایی اختراع کرده‌ام. فرمود: مرا از اختراع خود واگذار، هرگاه برایت حاجتی بود به رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) پناه ببر و دو رکعت نماز بخوان و آن را به حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) هدیه کن. عرضه داشتم: این نماز را چگونه بجا آورم؟ فرمود:
غسل می‌کنی و دو رکعت نماز در آغاز و پایان، همانند نماز واجب صبح به جا می‌آوری و پس از سلام می‌گویی:
اللّٰهُمَّ أَنْتَ السَّلامُ، وَمِنْكَ السَّلامُ، وَ إِلَيْكَ يَرْجِعُ السَّلامُ . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَبَلِّغْ رُوحَ مُحَمَّدٍ مِنِّي السَّلامَ وَأَرْواحَ الْأَئِمَّةِ الصَّادِقِينَ سَلامِي وَارْدُدْ عَلَيَّ مِنْهُمُ السَّلامَ، وَالسَّلامُ عَلَيْهِمْ وَرَحْمَةُ اللّٰه وَبَرَكاتُهُ . اللّٰهُمَّ إِنَّ هاتَيْنِ الرَّكْعَتَيْنِ هَدِيَّةٌ مِنِّي إِلىٰ رَسُولِ اللّٰه صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ فَأَثِبْنِي عَلَيْهِما مَا أَمَّلْتُ وَرَجَوْتُ فِيكَ وَفِي رَسُولِكَ يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ.
خدایا تویی سلام و از توست سلام و به سوی تو سلام باز می‌گردد، خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و از سوی من به روح محمّد سلام برسان و سلام را نثار ارواح امامان راست‌گو فرما و به من از سوی آنان سلام بازگردان و سلام و رحمت و برکات خدا بر آنان باد، خدایا این دو رکعت نماز هدیه‌ای است از سوی من به رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش)، بر این دو رکعت پاداشم ده برای آنچه آرزو کردم و امید بستم درباره تو
و رسولت ای سرپرست مؤمنان.
آنگاه به سجده می‌روی و «چهل مرتبه» می‌گویی:
«یَا حَیُّ یَا قَیُّوْمُ یَا حَیّاً لَایَمُوتُ یَا حَیّاً لَا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ؛ ای زنده و پاینده، ای زنده ای که نمیرد، ای زنده ای که معبودی جز تو نیست، ای دارای جلالت و بزرگواری، ای مهربانترین مهربانان» سپس جانب راست صورت خویش را بر زمین می‌گذاری و همین دعا را چهل مرتبه می‌خوانی، آنگاه جانب چپ صورت خود را بر زمین می‌گذاری و باز چهل مرتبه این دعا را قرائت می‌کنی. سپس سر از سجده برمی‌داری و دست را به جانب آسمان برداشته چهل مرتبه می‌خوانی، پس از آن دست‌ها را بر گردن خود می‌گذاری و به انگشت شهادت خویش پناه برده چهل مرتبه می‌خوانی،
سپس محاسن خود را با دست چپ می‌گیری و گریه می‌کنی یا اظهار گریستن می‌نمایی و می‌گویی:
يَا مُحَمَّدُ يَا رَسُولَ اللّٰه، أَشْكُو إِلَى اللّٰه وَ إِلَيْكَ حاجَتِي وَ إِلَىٰ أَهْلِ بَيْتِكَ الرَّاشِدِينَ حَاجَتِي وَبِكُمْ أَتَوَجَّهُ إِلَى اللّٰهِ فِي حاجَتِي.
ای محمّد، ای رسول خدا، حاجتم را به سوی خدا و تو و خاندان ره یافته‌ات شکایت می‌کنم و در حاجتم به وسیله شما به سوی خدا توجه می‌نمایم.
سپس به سجده می‌روی و می‌گویی: «یَا اللّٰهُ یَا اللّٰه» به اندازه اى که نفس قطع شود، آنگاه می‌گویی: «صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و افعل بی کذا وکذا» و به جاى کذا و کذا (با من چنین و چنان کن) حاجت خود را بخواه.
پس از آن حضرت صادق(علیه السّلام) فرمود: من بر خداى عزّوجلّ ضامنم که از جاى خود حرکت نمی‌کنی، مگر آن که حاجت تو برآورده شود.
نویسنده گوید: در باب چهارم دعاهاى بسیارى براى «رفع حوائج دنیا و آخرت» ذکر خواهم کرد.
English
عربي
فارسی
Français
Indonesian
Español
Deutsch
اردو
Turkish
Hindi