علاّمه مجلسی در «مقباس المصابیح» فرموده به سندهای معتبر از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: حق‌تعالی در سه ساعت شب و سه ساعت روز خود را به مجد و بزرگواری یاد می‌کند.
سه ساعت روز از وقت بالا آمدن خورشید تا آغاز ظهر است و سه ساعت شب ثلث آخر شب تا صبح است، پس هر بنده مؤمن این تمجید را بخواند و دلش با خدا باشد البته حق‌تعالی حاجت او را برآورد و اگر شقی بدعاقبت باشد، امیدوارم سعادتمند و نیکو عاقبت گردد.
دعای تمجید
نویسنده گوید: اگر در این ساعت‌های روز و شب این دعا را بخواند مناسب‌تر خواهد بود:
أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ رَبُّ الْعالَمِينَ، أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ الرَّحْمانُ الرَّحِيمُ، أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ، أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ مَلِكُ يَوْمِ الدِّينِ، أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ، أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ، أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ مِنْكَ بَدْءُ كُلِّ شَيْءٍ وَ إِلَيْكَ يَعُودُ كُلُّ شَيْءٍ، أَنْتَ اللّٰهُ الَّذِي لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ لَمْ تَزَلْ وَلَا تَزالُ، أَنْتَ اللّٰهُ الَّذِي لَا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ خالِقُ الْخَيْرِ وَالشَّرِّ،
تویی خدا، معبودی جز تو نیست، پروردگار جهانیان تویی خدا، معبودی جز تو نیست، بخشنده مهربان، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، والای بزرگ، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، پادشاه روز جزا، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، آمرزنده و مهربان، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، توانمند و فرزانه، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، هر چیز از تو آغاز شد و به تو بازمی‌گردد، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، همیشه بودی و خواهی بود، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، آفریننده نیکی و بدی؛
أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ خالِقُ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ، أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ الْأَحَدُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ، أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ، سُبْحانَ اللّٰه عَمَّا يُشْرِكُونَ، أَنْتَ اللّٰهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمصَوِّرُ لَكَ الْأَسْماءُ الْحُسْنَىٰ يُسَبِّحُ لَكَ مَا فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ، وَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ، أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ الْكَبِيرُ الْمُتَعالِ وَالْكِبْرِياءُ رِدَاؤُكَ.
تویی خدا، معبودی جز تو نیست، پدیدآورنده بهشت و دوزخ، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، یگانه، بی‌نیاز، نزاده و زاده نشده و هیچ کس همتای او نبود، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، فرمانروای بس مقدّس، سلام، مؤمن، چیره، عزیز، توانمند مطلق، بزرگ‌منش، منزّه است خدا از آنچه بر او شرک می‌آورند، تویی خدای آفریننده، به وجود آورندۀ صورت بخش، نامهای برتر برای توست، آنچه در آسمان‌ها و زمین است برای تو تسبیح می‌گویند و تو توانمند و فرزانه‌ای، تویی خدا، معبودی جز تو نیست، بزرگ والاتر و کبریایی تنها ردای توست.
ابن بابویه به سند صحیح از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده: هر بنده‌ای هر روز «هفت مرتبه» بگوید:
أَسْأَلُ اللّٰه الْجَنَّةَ وَأَعُوذُ بِاللّٰهِ مِنَ النَّارِ.
از خداوند بهشت را می‌خواهم و به خدا از دوزخ پناه می‌برم.
دوزخ می‌گوید: خدایا او را از من پناه ده
صیغه استغفار و فضیلت آن
و به سند معتبر دیگری از آن حضرت روایت کرده اگر مؤمنی در یک روز به چهل گناه کبیره دچار شود، آنگاه از روی ندامت و پشیمانی این استغفار را بخواند، خدا گناهان او را بیامرزد:
أَسْتَغْفِرُ اللّٰه الَّذِي لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّوْمُ بَدِيعُ السَّماواتِ‌وَالْأَرْضِ ذُو الْجَلالِ وَالْإِكْرَامِ، وَأَسْأَلُهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيَّ.
آمرزش می‌طلبم از خدا که معبودی جز او نیست، زنده و پاینده است، آفریننده آسمان‌ها و زمین می‌باشد، صاحب بزرگی و رأفت و محبت است و از او می‌خواهم که توبه‌ام را بپذیرد.
و نیز به سند معتبر از آن حضرت روایت کرده: هرکه هر روز «هفت مرتبه» بگوید:
الْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلَىٰ كُلِّ نِعْمَةٍ كانَتْ أَوْ هِيَ كائِنَةٌ.
خدا را ستایش بر هر نعمتی که بوده یا خواهد بود.
ادای شکر نعمت‌های گذشته و آینده را کرده است.
نیز به سند معتبر از آن حضرت روایت کرده: هرکه هر روز «بیست‌وپنج مرتبه» بگوید:
اللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِناتِ وَالْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِماتِ.
خداوندا، بیامرز مردان و زنان با ایمان و مردان مسلمان و زنان مسلمان را.
حق‌تعالی به عدد هر مؤمن که از دنیا رفته و هر مؤمن که تا روز قیامت بیاید، در نامه عمل او حسنه می‌نویسد و به آن عدد گناهان او را محو کند و درجه‌ای در بهشت برای او بلند گرداند؛
و همچنین به سند معتبر از آن حضرت روایت کرده هرکه هر روز «صد مرتبه» بگوید:
لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ.
هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى [بلندمرتبه بزرگ].
حق‌تعالی هفتاد نوع بلا را از او دور می‌کند که کمترین آن‌ها اندوه شدید و غم باشد و در روایت دیگر، هرگز پریشان نشود.
کلینی و شیخ طبرسی و دیگران به سندهای حسن و معتبر از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده‌اند: که حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) هر روز «هفتاد مرتبه» می‌گفت: «أسْتَغْفِرُ اللّٰه» و هفتاد مرتبه «أَتُوبُ إِلَى اللّٰهِ».
در کتاب کشف الغمّه و امالی شیخ طوسی، به سند معتبر روایت شده رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هرکه هر روز صد مرتبه بگوید: «لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبِینُ» از فقر و وحشت قبر امان یابد و توانگری به او روی آورد و درهای بهشت به رویش گشوده شود؛ و در کتاب «امالی»:«لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ الْحَقُّ الْمُبِینُ» آمده است و در کتاب ثواب الاعمال و محاسن برقی بجای صد مرتبه، سی مرتبه روایت کرده‌اند.
دعاهای ماثوره در هر روز
قطب راوندی در کتاب «دعوات» خود از حضرت رضا(علیه‌السلام) روایت کرده حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هرکه بخواهد او را بیش از مجاهدان در ملأ اعلی ثنا گویند هر روز این دعا را بخواند، اگر حاجتی داشته باشد برآورده شود و اگر دشمنی داشته باشد بر او چیره گردد، اگر قرضی داشته باشد ادا شود، اگر اندوه سخت و غمی داشته باشد برطرف خواهد شد و این دعا از هفت آسمان بالا رود تا در لوح محفوظ برای او نوشته شود، دعا این است:
سُبْحانَ اللّٰه كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ، وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ، وَاللّٰهُ أَكْبَرُ كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَعَلَىٰ أَهْلِ بَيْتِهِ وَجَمِيعِ الْمُرْسَلِينَ وَالنَّبِيِّينَ حَتَّىٰ يَرْضَى اللّٰهُ.
منزّه است خدا، چنان‌که سزاوار خداست و ستایش برای خداست، چنان‌که سزاوار خداست و معبودی جز خدا نیست، چنان‌که سزاوار خداست و خدا بزرگ‌تر است، چنان‌که سزاوار خداست و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى [بلندمرتبه بزرگ] و درود خدا بر محمّد پیامبر و بر اهل‌بیتش و همه رسولان و پیامبران تا جایی که خدا خشنود شود.
نامه یوشع بن نون
به سند معتبر از امام رضا(علیه‌السلام) روایت شده: شخصی از اصحاب رسول خدا نامهای را یافت، آن نامه را خدمت آن حضرت آورد، حضرت ندا کردند که همه اصحاب حاضر شوند بعد بر منبر آمد و فرمود: این نامهای است که یوشع بن نون وصی موسی نوشته است و مضمون نامه این بود:
«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم»؛ به درستی که پروردگار شما با شما دوست و مهربان است، به درستی که بهترین بندگان باتقوا گمنام‌اند و بدترین خلق کسی است که به ریاست باطل انگشت‌نمای مردم باشد، پس کسی که می‌خواهد به او ثواب کامل داده شود و شکر نعمت‌های خدا را کرده باشد، هر روز این دعا را بخواند:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ سُبْحانَ اللّٰه كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ، وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ وَعَلَىٰ جَمِيعِ الْمُرْسَلِينَ وَالنَّبِيِّينَ حَتَّىٰ يَرْضَى اللّٰهُ.
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، منزّه است خدا چنان‌که سزاوار خدا است و ستایش خدای را چنان‌که سزاوار خدا است و نیست معبودی جز خدا چنان‌که سزاوار خدا است و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى [بلندمرتبه بزرگ] و درود خدا بر محمّد و اهل‌بیتش پیامبر امّی و بر تمام رسولان و پیامبران تا خدا خشنود گردد.
فضیلت ذکر «لا حول و لا قوّة الاّ باللّه» و «تسبیحات اربعه» برای هر روز
در کتاب «بلد الاَمین» از رسول خدا روایت کرده هرکه هر روز «ده مرتبه» بگوید:«بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ»، از گناهان بیرون آید مانند روزی که از مادر متولد شده و خدا از او هفتاد نوع بلا را دفع کند که از جمله آن‌ها دیوانگی و خوره و پیسی و فلج باشد و حق‌تعالی هفتاد هزار فرشته بگمارد که برای او استغفار نمایند.
از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده هرکه هر روز صد بار بگوید:«لَاحَوْلَ وَ لَاقُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ»، تنگدستی و فقر او را درنیابد و هرکه هر روز صد بار بگوید:«سُبْحانَ اللّٰهِ وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ وَ لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَ اللّٰهُ أَکْبَرُ»، حق‌تعالی بدنش را بر آتش دوزخ حرام گرداند.
دعای «اَعْدَدْتُ لِکُلِّ هَوْلٍ» و فضیلت آن
در کتاب «بلد الاَمین» از حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت کرده: هرکه هر روز «ده بار» این دعا را بخواند حق‌تعالی چهار هزار گناه کبیره او را بیامرزد و وی را از سکرات مرگ و فشار قبر و صدهزار هراس قیامت نجات دهد و از شرّ شیطان و سپاهیان او محفوظ گردد و قرضش ادا شود و اندوه و غمش برطرف گردد، دعا این است:
أَعْدَدْتُ لِكُلِّ هَوْلٍ لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ، وَ لِكُلِّ هَمٍّ وَغَمٍّ مَا شاءَ اللّٰهُ، وَ لِكُلِّ نِعْمَةٍ الْحَمْدُ لِلّٰهِ، وَ لِكُلِّ رَخاءٍ الشُّكْرُ لِلّٰهِ، وَ لِكُلِّ أُعْجُوبَةٍ سُبْحانَ اللّٰه، وَ لِكُلِّ ذَنْبٍ أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ، وَ لِكُلِّ مُصِيبَةٍ إِنَّا لِلّٰهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ، وَ لِكُلِّ ضِيقٍ حَسْبِيَ اللّٰهُ، وَ لِكُلِّ قَضاءٍ وَ قَدَرٍ تَوَكَّلْتُ عَلَى‌اللّٰه، وَ لِكُلِّ عَدُوٍّ اعْتَصَمْتُ بِاللّٰهِ، وَ لِكُلِّ طاعَةٍ وَمَعْصِيَةٍ لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
مهیا کردم برای هر هراسی «لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰه» را و برای هر اندوه و غمی «مَا شاءَ اللّٰهُ» را و برای هر نعمتی «الْحَمْدُ لِلّٰهِ» را و برای هر راحتی «الشُّکْرُ لِلّٰهِ» را و برای هر شگفتی «سُبْحانَ اللّٰه» را و برای هر گناهی «أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ» را و برای هر مصیبت «إِنَّا لِلّٰهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» را و برای هر تنگی «حَسْبِیَ اللّٰهُ» را و برای هر قضا و قدر «تَوَکَّلْتُ عَلَى اللّٰه» را و برای هر دشمن «اعْتَصَمْتُ بِاللّٰهِ» را و برای هر طاعت و معصیت «لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» را.
کلینی و ابن بابویه و برقی (رحمة‌الله‌علیهم) به سندهای معتبر از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده‌اند: هرکه هر روز «ده بار» این دعا را بخواند حق‌تعالی چهل‌وپنج هزار حسنه برای او بنویسد و چهل‌وپنج هزار گناه را از او محو کند و چهل‌وپنج هزار درجه در بهشت برای او بلند نماید و برای او حرزی [محافظ و نگه‌دارنده] باشد از شرّ شیطان و ستمگران و او را گناه کبیره دگرگون نکرده و احاطه‌اش نکند؛
و به روایت دیگر: چنان باشد که قرآن را دوازده بار ختم کرده و خدا در بهشت خانه‌ای برای او بنا کند؛ و در روایت ابن بابویه «ده بار» ذکر نشده است، دعا این است:
أَشْهَدُ أَنْ لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِيكَ لَهُ إِلٰهاً واحِداً أَحَداً صَمَداً لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَ لَا وَلَداً.
گواهی می‌دهم که معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، معبود، یکتا، یگانه، بی‌نیاز، همسر و فرزندی نگرفته است.
در کتاب‌های «ثواب الاعمال» و «محاسن» و «کافی» از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده‌اند: حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هرکه هر روز «پانزده مرتبه» بگوید:
لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ حَقّاً حَقّاً، لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ إِيِماناً وَ تَصْدِيقاً، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ عُبُودِيَّةً وَرِقّاً.
معبودی جز خدا نیست به راستی به راستی، معبودی جز خدا نیست می‌گویم از روی ایمان و باور معبودی جز خدا نیست، می‌گویم از روی بندگی و بردگی.
حق‌تعالی روی رحمت خود را از او نگرداند تا وارد بهشتش کند.
در «محاسن» از حضرت رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت کرده هرکه هر روز صد بار «سُبحان الله» بگوید از قربانی کردن صد شتر برای کعبه بهتر است و هرکه صد بار «الْحَمْدُ لِلّٰهِ» بگوید، از آزاد کردن صد بنده بهتر است و هرکه صد بار «اللّٰهُ أَکْبَرُ» بگوید از این که صد اسب با زین و لگام در راه خدا بفرستد بهتر است و هرکه صد بار «لا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ» بگوید کسی عملش از او نیکوتر نباشد مگر آن که بیشتر بگوید.
قطب راوندی روایت کرده: در بنی‌اسرائیل عابدی بود که سال‌ها به عبادت حق مشغول بود، روزی به حضرت حق عرضه داشت: می‌خواهم حال خود را نزد تو بدانم، اگر اعمال مرا پسندیده باشی از این اعمال بسیار انجام دهم وگرنه پیش از مرگ توبه کنم.
خدا فرشته‌ای با این پیام نزد او فرستاد: که برای تو نزد خدا هیچ عمل خیری نیست! پرسید پروردگارا عبادت‌های من چه شد؟ فرشته گفت: هر کار خیری انجام می‌دادی، مردم را خبر می‌کردی که تو را نیک بدانند و به نیکی یاد کنند، اکنون ثواب تو همان است که خود بر عمل خود خشنود شدی، این سخن بر عابد بسیار گران آمد و اندوهگین و نالان شد.
بار دیگر فرشته آمد و گفت: حق‌تعالی می‌فرماید: اکنون خود را از من بخر و پس از این هر روز به عدد هر رگی از رگ‌های بدن خود صدقه بده، گفت: چگونه می‌توانم چنین کاری انجام دهم؟ پاسخ داد: هر روز «سیصدوشصت مرتبه» به عدد رگ‌های بدنت بگو:
«سُبْحانَ اللّٰهِ وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ وَ لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَ اللّٰهُ أَکْبَرُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰه» عرضه داشت: پروردگارا بیشتر بفرما، فرمود:
اگر بیشتر بگویی ثواب بیشتر دارد.
کلینی به سند معتبر از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده: رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) هر روز به عدد رگ‌های بدن سیصدوشصت بار می‌گفت:«الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ کَثِیراً عَلَىٰ کُلِّ حَالٍ».
استغفاری که سبب زیادی علم یا مال می‌شود
به روایت دیگر از آن حضرت نقل‌شده هرکه در دو ماه پیاپی هر روز «چهار صدبار» این دعا را بخواند، خدا به او دانش بسیار یا دارایی فراوان کرامت فرماید و دعا این است:
أَسْتَغْفِرُ اللّٰه الَّذِي لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّوْمُ الرَّحْمانُ الرَّحِيمُ بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مِنْ جَمِيعِ ظُلْمِي وَجُرْمِي وَ إِسْرافِي عَلَىٰ نَفْسِي وَأَتُوبُ إِلَيْهِ.
آمرزش می‌جویم از خدا که معبودی جز او نیست، زنده و پاینده، بخشنده و مهربان، پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، از همه ستم‌ها و جرم و زیاده روی‌ام بر خودم و به سوی او باز می‌گردم.
شیخ طوسی و دیگران روایت کرده‌اند که مستحب است مؤمن هر روز این دعا را بخواند:
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الْمُشْرِقِ الْحَيِّ الْباقِي الْكَرِيمِ، وَ أَسْأَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الْقُدُّوْسِ الَّذِي أَشْرَقَتْ بِهِ السَّماواتُ وَ انْكَشَفَتْ بِهِ الظُّلُماتُ وَ صَلُحَ عَلَيْهِ أَمْرُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْ تُصْلِحَ لِي شَأْنِي كُلَّهُ.
خدایا از تو می‌خواهم به نور ذات تابناک‌ِ زنده‌ی پاینده‌ی کریم‌ات و از تو می‌خواهم به نور ذات بسیار مقدّست که آسمان‌ها به آن تابان شد و تاریکی‌ها به آن برطرف گشت و اصلاح شد به آن امر پیشینیان و پسینیان، این‌که بر محمّد و خاندانش درود فرستی و همه کارهایم را اصلاح نمایی.
کفعمی از حضرت باقر(علیه‌السلام) روایت کرده: هرکه هر روز این دعا را بخواند حق‌تعالی امور دنیا وآخرت او را کفایت کند:
بِسْمِ اللّٰهِ، حَسْبِيَ اللّٰه، تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّٰه . اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ أُمُورِي كُلِّها، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ الدُّنْيا وَعَذَابِ الْآخِرَةِ.
به نام خدا، خدا مرا بس است، توکل کردم بر خدا، خدایا خیر همه امورم را از تو می‌خواهم و به تو پناه می‌برم از رسوایی دنیا و عذاب آخرت.
و نیز روایت کرده: هرکه هر روز این دعا را «هفت بار» بخواند امور دنیا و آخرت او کفایت شود:
حَسْبِيَ اللّٰهُ، رَبِّيَ اللّٰهُ، لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ، وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ.
خداوند مرا بس است، پروردگارم خداست، معبودی جز خدا نیست، بر او توکل کردم و او پروردگار عرش بزرگ است.
و نیز روایت کرده: هرکه در طول یک سال هر روز یک بار این دعا را بخواند تا جای خود را در بهشت نبیند نمیرد:
سُبْحانَ الدَّائِمِ الْقائِمِ، سُبْحانَ الْقائِمِ الدَّائِمِ، سُبْحانَ الْواحِدِ الْأَحَدِ، سُبْحانَ الْفَرْدِ الصَّمَدِ، سُبْحانَ الْحَيِّ الْقَيُّوْمِ، سُبْحانَ اللّٰهِ وَبِحَمْدِهِ، سُبْحانَ الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ، سُبْحانَ الْمَلِكِ الْقُدُّوْسِ، سُبْحانَ رَبِّ الْمَلائِكَةِ وَالرُّوْحِ، سُبْحانَ الْعَلِيِّ الْأَعْلَىٰ، سُبْحانَهُ وَتَعَالىٰ.
منزّه است پاینده‌ی پا برجا، منزّه است پا برجای پاینده، منزّه است یگانه‌ی یکتا، منزّه است بی‌همتای بی‌نیاز، منزّه است زنده‌ی به خود پاینده، منزّه است خدا و به ستایشش می‌ستایمش، منزّه است زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد، منزّه است فرمانروای بسیار مقدّس، منزّه است پروردگار فرشتگان و روح، منزّه است والای برتر، منزّه است او و بالاست.