بدان که زیارت آن حضرت در غیر کربلا، از شهرهای دور مزیّت زیادی دارد و ما در اینجا به ذکر دو روایت که در کتاب‌های «کافی»، «تهذیب» و «من لا یحضرها الفقیه» است قناعت می‌کنیم.
«روایت اوّل»: ابن ابی عُمَیر از هشام روایت کرده امام صادق(علیه‌السلام) فرمود: هرگاه راه یکی از شما دور و از خانه‌اش تا قبور ما مسافت زیادی باشد، به پشت بام بلندتر خانۀ خود بالا رود و دو رکعت نماز بخواند و به سلام کردن به سوی قبرهای ما اشاره کند، به درستی که آن نماز و سلام به ما می‌رسد.
«روایت دوم»: از حنّان بن سدیر از پدرش نقل‌شده امام صادق(علیه‌السلام) به من فرمود: ای سدیر آیا هر روز قبر حسین(علیه‌السلام) را زیارت می‌کنی؟ عرض کردم: فدایت شوم نه؛ فرمود: شما جفا کارید، آیا در هر جمعه او را زیارت می‌کنید؟ گفتم: نه؛ فرمود: آیا در هر ماهی زیارت می‌کنید؟ گفتم: نه؛ فرمود: آیا در هر سالی زیارت می‌کنید؟ گفتم: گاهی از سال‌ها شده که زیارت کرده‌ام، فرمود: ای سدیر شما به امام حسین(علیه‌السلام) چه جفاکارید!
آیا نمی‌دانید که حق‌تعالی دو هزارهزار فرشته [در کتاب «تهذیب» و «فقیه» هزارهزار فرشته آمده است] ژولیده‌موی و غبارآلود گمارده تا بر آن حضرت گریه کنند و زیارت نمایند که هرگز سست نمی‌شوند و برای تو ای سدیر چه می‌شود که زیارت کنی قبر امام حسین(علیه‌السلام) را در هر جمعه «پنج مرتبه» و در هر روزی «یک مرتبه»؟
گفتم: فدایت شوم بین ما و او فاصله بسیاری است، فرمود: به بام خانه‌ات بالا رو و سپس به راست و چپ نظر کن، آنگاه سر خود را به سوی آسمان بردار، سپس قصد کن جهت قبر آن حضرت را و بگو: «السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَکاتُهُ» به خاطر این عمل زیارتی برای تو نوشته می‌شود، و آن زیارت حجّ و عمره است. سدیر گفت: بسا شد که این را در ماه بیش از بیست مرتبه بجا آوردم.
و در آغاز «زیارت اوّل» از زیارت مطلقه مطلبی که مناسب این مقام بود گذشت، مراجعه کنید.