آنان چون ملخهای پراکنده درحالیکه چشمانشان [از سختی هراس قیامت] به زیر افتاده از قبرها بیرون میآیند (٧) با گردنهای کشیده شتابان بهسوی آن دعوتکننده میروند، کافران میگویند: امروز، روز بسیار سختی است! (٨) پیش از اینان قوم نوح [پیامبران را] انکار کردند و [به دنبال آن] بندۀ ما [نوح] را [هم] منکر شدند و گفتند: دیوانه است و او را [از تبلیغش] بازداشتند! (٩) پس پروردگارش را خواند که: من فروکوفته شدهام، بنابراین انتقام مرا [از این قوم بدکار] بگیر! (١٠) [به دنبال نفرینش] درهای آسمان را با آبی سیلآسا و ریزان گشودیم (١١) و چشمههای زمین را جوشاندیم، در نتیجه آبِ [آسمان و زمین] بر پایۀ کاری که مقدّر شده بود به هم پیوستند (١٢) او را بر [کشتی] ساختهشده از تختهها و میخها سوار کردیم (١٣) که زیرنظر [و حفاظت] ما حرکت میکرد، برای اینکه پاداشی باشد برای کسی که مورد انکار قرار گرفته بود (١٤) بیتردید آن [حادثه] را مایۀ پندگرفتن بهجای گذاشتیم، آیا پندگیرندهای هست؟ (١٥) پس عذابم و هشدارهایم چگونه بود؟ (١٦) بهراستی ما قرآن را برای پندگرفتنِ [همگان] آسان [و قابلفهم] قرار دادیم، آیا پندگیرندهای هست؟ (١٧) عادیان [پیامبرشان هود را] انکار کردند، پس عذابم و هشدارهایم چگونه بود؟ (١٨) ما بادی بسیار شدید و سرد در مدتی [پیدرپی] نحس بر آنان فرستادیم (١٩) که مردم را [از جای] برمیکنْد، [و بعد از آن عذاب]، گویی تنههای نخلِ ریشهکنشدهاند، (٢٠) پس عذابم و هشدارهایم چگونه بود؟ (٢١) بهراستی ما قرآن را برای پندگرفتنِ [همگان] آسان [و قابلفهم] قرار دادیم، آیا پندگیرندهای هست؟ (٢٢) [قوم] ثمود هشدارها را انکار کردند (٢٣) گفتند: آیا بشری را از [جنس] خودمان که یکه و تنهاست، [و افراد و ابزارو ثروت و حکومتی در اختیارش نیست] پیروی کنیم؟! دراینصورت در گمراهی و دیوانگی خواهیم بود! (٢٤) آیا از بین ما [که اشراف و اعیان قومیم] فقط وحی به او القا شده است؟ [نه چنین نیست،] بلکه او دروغگو و قدرتطلب است! (٢٥) [این متکبّرانِ مغرور] در فردای نزدیک [که روز داوری بین حق و باطل است] خواهند دانست که دروغگوی شیاد و متکبّر سرکش کیست؟ (٢٦) [به صالح گفتیم:] ما ناقۀ [درخواستی] را که آزمایشی برای آنان است میفرستیم، پس به انتظار [واکنش] آنان باش، و [در برابر آزارشان] شکیبایی پیشه کن! (٢٧) « 529 »