آنان چون ملخهای پراکنده درحالیکه چشمانشان [از سختی هراس قیامت] به زیر افتاده از قبرها بیرون میآیند
(٧)
با گردنهای کشیده شتابان بهسوی آن دعوتکننده میروند، کافران میگویند: امروز، روز بسیار سختی است!
(٨)
پیش از اینان قوم نوح [پیامبران را] انکار کردند و [به دنبال آن] بندۀ ما [نوح] را [هم] منکر شدند و گفتند: دیوانه است و او را [از تبلیغش] بازداشتند!
(٩)
پس پروردگارش را خواند که: من فروکوفته شدهام، بنابراین انتقام مرا [از این قوم بدکار] بگیر!
(١٠)
[به دنبال نفرینش] درهای آسمان را با آبی سیلآسا و ریزان گشودیم
(١١)
و چشمههای زمین را جوشاندیم، در نتیجه آبِ [آسمان و زمین] بر پایۀ کاری که مقدّر شده بود به هم پیوستند
(١٢)
او را بر [کشتی] ساختهشده از تختهها و میخها سوار کردیم
(١٣)
که زیرنظر [و حفاظت] ما حرکت میکرد، برای اینکه پاداشی باشد برای کسی که مورد انکار قرار گرفته بود
(١٤)
بیتردید آن [حادثه] را مایۀ پندگرفتن بهجای گذاشتیم، آیا پندگیرندهای هست؟
(١٥)
پس عذابم و هشدارهایم چگونه بود؟
(١٦)
بهراستی ما قرآن را برای پندگرفتنِ [همگان] آسان [و قابلفهم] قرار دادیم، آیا پندگیرندهای هست؟
(١٧)
عادیان [پیامبرشان هود را] انکار کردند، پس عذابم و هشدارهایم چگونه بود؟
(١٨)
ما بادی بسیار شدید و سرد در مدتی [پیدرپی] نحس بر آنان فرستادیم
(١٩)
که مردم را [از جای] برمیکنْد، [و بعد از آن عذاب]، گویی تنههای نخلِ ریشهکنشدهاند،
(٢٠)
پس عذابم و هشدارهایم چگونه بود؟
(٢١)
بهراستی ما قرآن را برای پندگرفتنِ [همگان] آسان [و قابلفهم] قرار دادیم، آیا پندگیرندهای هست؟
(٢٢)
[قوم] ثمود هشدارها را انکار کردند
(٢٣)
گفتند: آیا بشری را از [جنس] خودمان که یکه و تنهاست، [و افراد و ابزارو ثروت و حکومتی در اختیارش نیست] پیروی کنیم؟! دراینصورت در گمراهی و دیوانگی خواهیم بود!
(٢٤)
آیا از بین ما [که اشراف و اعیان قومیم] فقط وحی به او القا شده است؟ [نه چنین نیست،] بلکه او دروغگو و قدرتطلب است!
(٢٥)
[این متکبّرانِ مغرور] در فردای نزدیک [که روز داوری بین حق و باطل است] خواهند دانست که دروغگوی شیاد و متکبّر سرکش کیست؟
(٢٦)
[به صالح گفتیم:] ما ناقۀ [درخواستی] را که آزمایشی برای آنان است میفرستیم، پس به انتظار [واکنش] آنان باش، و [در برابر آزارشان] شکیبایی پیشه کن!
(٢٧)