ภาชนะใจคน
ในยามที่ฝนตก ในอดีตผู้คนมักจะนำภาชนะเช่นขันหรือโอ่งมาวางรองน้ำฝนให้เต็มเพื่อใช้ดื่มกิน สมมุติว่าบังเอิญมีคู่อริเดินผ่านมาเห็นภาชนะที่กำลังรองน้ำฝนของเราเข้า เขาก็จะแกล้งเราด้วยการจับภาชนะคว่ำเสีย แน่นอนว่าหากภาชนะของเราขันของเราคว่ำลง ต่อให้ฝนจะตกหนักเพียงใดก็ไม่สามารถเก็บน้ำได้แม้เพียงหยดเดียว
คนเราบางครั้งก็ประสบเหตุการณ์คล้ายกันนี้ในชีวิตจริง ชัยตอนมารร้ายได้จับภาชนะหัวใจของบางคนคว่ำกับพื้น ให้ภาชนะหัวใจคว่ำสู่อิฐหินดินทราย หลอกล่อให้มนุษย์คิดเพียงแต่จะหารายได้เข้ากระเป๋าอย่างไร จะซื้อรถรุ่นใด จะหาบ้านแบบใด ..ฯลฯ กลายเป็นคนที่มีลักษณะดังที่ท่านศ็อดรุลมุตะอัลละฮีน(ปรมาจารย์ด้านปรัชญาเชิงรหัสยะอิสลาม)ได้เปรียบเปรยไว้ว่า "คนประเภทนี้ตัวอยู่บนดินแต่มุดหัวลงใต้ดิน"
เราจะเห็นว่าต้นไม้ใบหญ้าทั่วไปมีรากอยู่ใต้ดิน สรรหาธาตุอาหารเพียงจากดินเท่านั้น คนเราบางทีก็ทำตัวเหมือนต้นไม้ที่สาละวันอยู่กับการเสาะหาผลประโยชน์จากพื้นดิน จะปลูกบ้านอย่างไร จะใช้วัสดุประเภทใด จะเสพสุขจากโลกดุนยาอย่างไร ท้ายที่สุดก็ต้องจากโลกนี้ไปมือเปล่า นี่แหล่ะที่เราเรียกว่า ภาชนะจิตใจที่ถูกคว่ำลงพื้น นี่คือความอัปโชคอย่างที่สุด
คนเราน่าจะคิดได้ว่า การที่เขาปลูกบ้านหลังใหญ่โตสง่างามนั่นคือการแต่งองค์ทรงเครื่องให้กับที่ดินแปลงนั้นต่างหาก มิไช่เป็นการประดับประดาตัวเขาเองแต่อย่างใด
ส่วนการที่เขาเลือกซื้อพรมหนาราคาแพงมาปูในบ้านนั้น ก็เป็นการตกแต่งพื้นห้องเท่านั้น เพราะแน่นอนว่าพรมไม่ไช่เสื้อผ้าอาภรณ์ของมนุษย์
กรอปรูปหรูหราราคาแพงก็มีไว้ประดับฝาบ้านเท่านั้น ครั้นจะนำมาประดับจิตใจมนุษย์ก็เห็นทีจะเป็นไปไม่ได้
มนุษย์จะต้องพยายามปรับจิตใจให้มีปริมาตรความจุมากยิ่งขึ้น เพื่อที่พระองค์จะทรงรินโอกาสในภาชนะของเรา ยิ่งภาชนะของเรามีปริมาตรความจุมากเท่าใด ยิ่งจะได้รับโอกาสมากเท่านั้น
อมีรุลมุอ์มินีน อิมามอลี ได้เคยกล่าวไว้ว่า "ดวงใจทั้งหลายเปรียบดั่งภาชนะ และดวงใจที่ดีที่สุดคือดวงใจที่มีความจุที่มากที่สุด"
ภาชนะใจของบางคนอาจจะมีความจุเท่าแก้วสักใบหนึ่ง แต่บางคนอาจจะมีปริมาตรมหาศาลดั่งท้องทะเล
หากผู้ใดมีองค์ประกอบแรกอันหมายถึงความจุของหัวใจนั้นมีเพียงพอ และองค์ประกอบที่สองอันหมายถึงการที่พระองค์ทรงประคองภาชนะของเราให้ตั้งตรงอยู่เสมอ เมื่อนั้นหากมีการโปรยปรายความโปรดปรานจากเบื้องบนเมื่อใด แน่นอนว่าเขาก็จะได้รับอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย
เรียบเรียงจากการสอนของ อายะตุลลอฮ์ ญะวาดี ออโมลี
โดย อิบนุ อิลยาส