(Arapça: خطبه حضرت فاطمة الزهراء), Hz. Fatıma Zehra’nın (s.a) Hz. İmam Ali’nin (a.s) hilafetini savunmak için halife (Ebu Bekir) ve Medine halkı karşısında okuduğu hutbedir. Hutbede: Allah’a hamd ve sena, ilahî vahdaniyete ve Hz. Muhammed’in (s.a.a) risaletine tanıklık, ilahi ahit unvanı ile Kur’an’a işaret, Kendisini ve Hz. Ali’ye Hz. Peygambere nispet vererek tanıtması, Hz. Muhammed’in peygamberliği ile şirk ve delaletten kurtulmak, Hz. Ali’nin, risaletteki rolü, Hz. Ali’nin velayet ve hilafetinin gasp edilmesi, Hz. Peygamberin vefatından sonra hak yoldan sapılması, irs ve miras konusunda Kur’an’dan delil getirmek, Hz. Peygamberin evlatlarına ihtiram ve saygı, insanlardan yardım istemek ve hüccet ve kanıtların insanlar için tamamlanması gibi konulara değinilmiştir.
Fedekiye Hutbesi
Abdullah İbn Hasan'dan, o da kendi senediyle babalarından (aleyhimu’s selam) şöyle rivayet etmiştir: Ebu Bekir, Fedek arazisini Fatıma'dan almayı kararlaştırdığında bu haber Hz. Fatıma'ya ulaştı. Hz. Fatıma, başörtüsünü başına örtüp cilbabını giyindi ve yakınlarının hanımlarından ve kendi hizmetçilerinden oluşan bir grup hanımın eşliğinde hareket etti. Yürürken etekleri yere sarkan uzun bir elbise giyinmişti ve yürüyüşü Hz. Resulullah'ın (s.a.a) yürüyüşünden farksızdı. Gelip Ebu Bekir'in bulunduğu yere ulaştı. Ebu Bekir, Muhacirler ve Ensar’dan oluşan bir kalabalığın içerisinde bulunuyordu. Hz. Fatıma'yla halk arasına bir perde asıldıktan sonra oturdu ve hıçkırarak ağlamaya başladı. Oradakiler de onun ağlamasıyla ağlamaya başladılar. Meclisi büyük bir hüzün kapladı.
Hamd ve Sena
Sonra Hz. Fatıma (s.a), ağlamayı kesip biraz öylece sessiz durdu. Halkın figanı dinip galeyanı yatışınca, Allah'a hamd ve sena edip ve Resulüne salat göndererek söze başladı. Halk tekrar ağlamaya başladılar; durduklarında konuşmasını sürdürerek şöyle buyurdu:
“Allah'a hamd olsun verdiği nimetleri için ve ona şükürler olsun ilham ettiği hidayetlerden ötürü ve ona senalar olsun, sunmuş olduğu eşsiz ve benzersiz yaygın ihsanları ve verdiği bol ve kâmil bağışları ve lütfettiği tüm nimetleri için. Nimetleri sayılmaz ve nimetlerinin sürekliliğinin şükrü eda edilmez ve ebedi oluşları idrak olunabilmelerini imkânsız kılar. O, nimetlerini daha da artırmak için kullarını şükretmeye çağırmış ve nimetini bollaştırarak da mahlûkatından ona hamd etmelerini istemiş ve (kıyamette) benzerlerine davet ederek ihsanını (salih insanlara) iki kat kılmıştır.
Allah’ın Vahdaniyetine Tanıklık
Şehadet ederim ki, Allah'tan başka bir ilah yoktur; tektir; ortağı yoktur; o Allah ki, tevhit kelimesinin te'vilini (esas ve özünü) ihlas kılmıştır ve kalplere ona bağlılığı yerleştirmiştir ve aklın kavrayabilmesi için tevhid düşüncesini aşikâr etmiştir.
O Allah ki, gözlerin onu görmesi ve dillerin onun sıfatlarını beyan etmesi ve kavrayışların onun keyfiyetini anlaması imkânsızdır.
O Allah ki, önceden olan bir şeye dayanmadan ve bir eş ve benzere öykünmeden, yaratıkları yaratmaya muhtaç değilken ve yaratmada kendine bir yararı yokken, kendi güç ve meşiyetiyle her şeyi var etti. Sadece hikmetinin sağlamlığını bildirmek ve itaati hususunda uyarmak ve kudretini aşikâr etmek ve mahlûkatını kulluğa çağırmak ve çağrısını güçlü kılmak için onları vücuda getirdi. Sonra da kullarını kendi gazabından korumak ve onları cennetine sevk etmek için itaati karşısında mükâfatı ve isyanı karşısında da azabı vaat etti.
Hz. Muhammed’in Risaletine Tanıklık
Şehadet ederim ki, babam Muhammed, O’nun kulu ve resulüdür. Allah, onu peygamber olarak göndermeden önce beğenmiş ve yaratmadan önce seçmiştir ve meb'us kılmadan önce hatta mahlûklar gayb âleminde korkunç perdeler altında saklıyken ve yokluk sınırının eşiğinde bulunurken onu Ahmed (yani beğenilmiş) olarak isimlendirmiştir. Çünkü Allah, işlerin nihayetini ve hadiselerin akışını bilir ve takdir ettiği şeylerin yerlerine vakıftır.
Allah emrini tamamlamak ve kendi hükmünü geçerli ve kesin kılmak, kesin kıldığı kaderlerini icra etmek için onu peygamber olarak gönderdi. (Resulullah meb'us olduğunda), İnsanlar çeşitli dinlere bölünmüş, her grup kendi ateşinin çevresinde toplanmış bulunuyorlardı, putlara tapıyor, ama Allah'ı tanımaları gerekirken O’nu inkâr ediyorlardı. (Böyle bir dönemde) Allah Teala, babam Muhammed’in nuruyla onların, üzerine çökmüş karanlıkları aydınlığa çevirdi. Kalplerdeki (küfrün) düğümlerini çözdü; gözlerden şaşkınlık perdelerini giderdi. Böylece Peygamber, insanlar arasında hidayet işini üstlendi ve sonunda onları sapıklıklardan kurtardı ve kör olan gözleri açtı. Sağlam dine doğru onları hidayet eyledi ve doğru yola onları davet etti.
Bunlardan sonra Allah, Peygamber'inin kendi istek ve rağbetiyle onu, bu dünyadan alıp kendisine doğru götürdü. Böylece Hz. Muhammed, bu dünyanın zorluklarından kurtulup yüksek meleklerin eşliğinde Rabb'inin rızasıyla kuşatıldı ve yüce mülk sahibi Allah'ın civarına erişti.
Allah’ın Ahdi Unvanı İle Kur’an’a İşaret
Allah’ın seçtiği ve beğendiği vahyin emini babama selam olsun. Allah’ın selamı, bereketi ve rahmeti onun üzerine olsun.
Sonra mecliste bulunanlara bakarak şöyle dedi:
Ey Allah'ın kulları! Sizler onun emir ve nehiylerinin muhatabı, dinin ve vahyin taşıyıcıları ve Allah'ın kendi nefislerine emin kıldığı kimseler ve ümmetlere dinin tebliğcilerisiniz. Allah tarafından hak bir önder (olan Kur'an) sizin aranızdadır.
Bilirsiniz ki Allah’ın sizin üzerinizde hakkı vardır ve o da halef olarak bıraktığı bir emanet, Allah'ın nâtık kitabı, sâdık Kur'ân'ı, yüce nuru, parlak ışığıdır. Basiretleri (hidayetleri) aşikârdır. Sırları keşfedilmiş ve açıktır. Zahirleri aydındır. Ona uyanlara gıpta olunur. Kur'an kendisine uyanı, Allah'ın rızasına götürür, ona kulak vereni kurtuluşa erdirir.
Kur'an vasıtasıyla Allah'ın aydın hüccetleri, açıklanmış azimetlerine (farzlarına), sakındırılmış haramlarına, belli nişanelerine, yeterli burhanlarına, yapılması istenmiş faziletlerine ve kullara hibe edilen ruhsatlarına ve yazılı şeriatlarına ulaşılır.
İnsanların Hidayeti İçin İslam Hükümleri
Allah, imanı sizler için şirkten temizlenme vesilesi kıldı. Namazı, kibirden uzaklaşmanız ve zekâtı, nefsin yücelmesi ve rızkın çoğalması ve orucu, ihlası sabitleştirmek ve haccı, dinin temellerini sağlamlaştırmak ve adaleti, kalpleri birleştirmek ve bize itaati, dinin düzelmesi ve nizamı için farz kıldı.
Biz Ehlibeyti (imametimizi) tefrikadan kurtulmak; cihadı, İslam'a izzet kazandırmak; sabrı, mükâfatı hak etmek; emri bil mârufu, tüm halkın maslahatını korumak ve vâlideyne (baba ve anneye) iyiliği, Allah'ın gazabından kurtulmak için farz kıldı. Sıla-ı rahîm yapmayı (akrabalarla iyi ilişkide bulunmayı) sayıların çoğalmasına vesile eyledi. Kısası, kanların dökülmesini önlemek; nezre (adağa) vefa etmeyi, Allah'ın bağışına ehil olmak ve tartı ve ölçüleri eksiltmeyip hakkınca tutmayı, malların değerinin korunması için farz kıldı. Şarap içmeyi, (kullarını) pisliklerden temizlemek için nehyetti ve başkalarına zina nispetini vermekten kaçınmayı, lanetten korunmak ve hırsızlıktan uzak durmayı iffet kazanmak için emretti.
Şirki, onun rabliğine olan inancın halis olması için haram kıldı. “Allah'tan nasıl korkup sakınmak gerekiyorsa öylece korkup sakının”(Al-i İmran, 102) Allah’a yaraşır bir şekilde takvalı olun ve Müslümanlık dışında dünyadan göçmeyin, Allah’ın emir ve yasaklarına uyun, zira yalnızca alim kullar Allah’tan korkar.
Daha sonra şöyle buyurdu:
Ey insanlar! Biliniz ki ben Fatıma'yım ve babam Muhammed'dir. Bu sözü ben tekrar tekrar sizlere söylüyorum. Sözlerim haktır ve yaptığım işte batıl bir yön yoktur.
Hz. Ali’yle Kendisini Hz. Peygambere Nispet Vererek Tanıtması
(Allah Teâla buyuruyor ki): “Gerçekten size kendinizden olan öyle bir peygamber geldi ki, sizlerin uğradığınız sıkıntılar ona ağır gelir, o size pek düşkün ve müminlere şefkatli ve merhametlidir.” Eğer Muhammed'i (s.a.a) tanırsanız; onun, sizin hanımlarınızın babası değil, benim babam olduğunu ve sizin erkeklerinizin değil, benim kocam Müminlerin Emiri Ali’nin kardeşi olduğunu görürsünüz. Ona olan nispet ve yakınlık ne güzel bir nispettir.
Hz. Muhammed’in Peygamberliği İle Şirk Ve Delaletten Kurtulunması
O peygamberliği uhdesine alıp, halkı Allah'ın azabından korkuttu. Müşriklerin yolundan yüz çevirdi. Şirkin belini kırıp, onların nefesini kesti ve halkı hikmet ve güzel nasihatle Rabb'inin yoluna çağırdı, putları kırdı, küfrün önderlerini yüzüstü yere serdi. Sonunda kafirler topluluğu bozguna uğrayarak artlarına dönüp kaçtılar; gecelerin karanlığı, sabahın aydınlığı ile yarıldı ve hakkın özü ortaya çıktı; dinin önderi konuşmaya başladı; şeytan sözcülerinin sesi kesildi, nifakın tacı yere düştü, küfür ve azgınlığın düğümleri çözüldü.
Sizler Hz. Resulü gelmeden önce “tam ateş çukurunun çevresinde idiniz”, (o halinizle) taşın dibinde kalan, hemen içilip tüketilecek olan bir yudum suydunuz; aç kişinin fırsat gözetmeden kapıp yiyeceği bir lokmaydınız (düşmanların) ayakları altına düşmüş bir toplumdunuz. İçtiğiniz deve sidiğiyle dolmuş ve hayvan pisliğiyle kokuşmuş çöllerdeki çukur suyu idi. Yediğiniz tabaklanmamış deriyle hazırlanan yemekti. Aşağılık bir hale düşmüştünüz, “insanların sizi kapıp yakalamasından korkuyordunuz”
Hz. Ali’nin Hz. Peygamberin Risaletindeki Rolü
Bütün bunlardan ve güçlülerin belasına uğradıktan, Arap’ın kurtlarına lokma olduktan, kitap ehlinin azgınlarına tutsak düştükten sonra sizleri Allah Tebareke ve Teâlâ babam Muhammed (sallallahu aleyhi ve alih) vasıtasıyla kurtardı. “Ne zaman müşrikler savaş ateşini açtıysa, Allah onu söndürdü” ve ne zaman şeytan kendi boynuzunu çıkardıysa ve müşriklerden bir grubun ağzı açıldıysa (Peygamber s.a.a) kardeşini (Hz. Ali'yi) tehlikenin önüne çıkarıp müşriklerin ağzını tıkadı. Hz. Ali de düşmanların başını ezmedikçe ve yakılan ateşin alevini kılıcıyla söndürmedikçe geri dönmezdi.
Ali (a.s) Allah'ın zatı için zahmete katlanan, Allah'ın emrinde ciddiyet gösteren, Resulullah'ın yakını ve Allah'ın velilerinin efendisidir. O hak yolunda kollarını sıvayarak, iyilik istiyor, ciddiyetle çalışarak bu yolda zahmete katlanıyordu. Ama siz (o dönemde) rahat bir yaşayış yolunu seçip asayiş ve emniyet içersinde hayatınızı sürdürüyordunuz ve bizlerin başına gelen belaların sonucunu bekliyordunuz; neticenin kimin yararına olacağını öğrenmek istiyordunuz; savaşlara katılsanız da düşmanla karşılaştığınızda geriye dönüp kaçıyordunuz.
Hz. Ali’nin Hilafetinin Gasp Edilmesi
Allah Tealâ, Peygamber'ine enbiyanın bulunduğu, yani seçkinlere ayırdığı makama yüceltmeyi kararlaştırdığında sizlerdeki kin ve nifak düğümleri aşikâr oldu, din gömleği yıprandı; kendini gizlemiş olan azgınlar nutka geldi ve cansız kalmış düşmanlar harekete geçti; bâtıl ehlinin önderleri kükremeye başladı ve sizin aranızda değer kazandılar.
Şeytan başını kendi yuvasından çıkarıp sizleri kendisine doğru çağırdı. Sizlerin onun davetini kabullenmeye ve aldanmaya meyilli olduğunuzu gördü; sonra sizi tahrik etti ve sizleri hafif buldu ve sizleri kışkırttı ve siz de hemen galeyana geldiniz. Böylece sizler başkasının devesini (kendi deveniz olarak) dağladınız ve (onu) başkasına ait çeşmeye sürdünüz (yani başkasına ait olan hilafete el koydunuz ve gasp ettiniz).
Bütün bunlara henüz Resulü Ekrem'in vefatından kısa bir süre geçmeden ve henüz kalbimizin yaraları tazeyken, yüreğimizin cerahati iyileşmeden, hatta Resulü Ekrem'in cenazesi defnedilmeden teşebbüs ettiniz. “Fitne çıkmasından korkuyoruz” diyerek bu işlere koştunuz ve hilafeti çaldınız. “(Oysa) İyi bilin ki (bu işleriyle), tam fitnenin ortasına düşmüşsünüz ve gerçekten cehennem, kâfirleri (her taraftan) kuşatmıştır.”
Hz. Peygamberin Vefatıyla Doğru Yoldan Sapış
Heyhat! Size ne olmuştur? (haktan dönüp), Allah'ın kitabını bırakıp neye yönelmişsiniz? Oysaki onda olan hakikatler zahir, ahkâmı nurlu, nişaneleri belirgindir, sakındırdığı şeyler ortadadır, emirleri açıktır. Ama sizler onu arkanıza atmışsınız. Acaba Kur'an'ı bırakmayı ve ona sırt çevirmeyi mi istiyorsunuz; yoksa başka bir kitapla mı hüküm veriyorsunuz? “Ne kötüdür zalimlerin (Kur'an'ın yerine) seçtikleri bedel.” “Kim, İslam'dan başka bir din ararsa o (din) asla ondan kabul edilmez ve o ahirette ziyankârlardan olur.”
Sonra ancak o fitnenin doğurduğu nefret yatışıncaya ve kontrol altına girinceye kadar beklediniz ve sonra yine fitnenin alevini daha da bir şiddetlendirmeye ve ateşini daha da bir kızgınlaştırmaya yöneldiniz. Aldatıcı şeytanın davetine icabet ederek, dinin apaydın nurlarını ve Peygamber'in sünnetini söndürmeye koyuldunuz.
Sizler köpüğü içmek adına altındaki sütü içiyor, (beytülmali gizlice istediğiniz şekilde harcıyorsunuz) bunun yanı sıra açıkta ve gizlide Peygamber'in Ehlibeyt'ine ve evladına haksızlık ediyorsunuz. Biz ise, sizlerin kalbimize vurduğunuz hançer yarasına ve bağrımızı delen ok darbesine sabrediyoruz.
İrs İçin Kur’an’dan Delil
Siz şimdi de benim, babamdan miras alma hakkımın olmadığını mı iddia ediyorsunuz? “Yoksa cahiliye hükmünü mü arıyorlar (uygulamak istiyorlar)? Hâlbuki yakin eden bir toplum için hükmü Allah'tan daha güzel olan kim olabilir?” Acaba sizler bilmiyor musunuz? Oysa Fedek’i gasp edenlere güneş gibi aşikâr olmuştur ki, ben onun kızıyım? Ondan irs almaktayım. Ey Müslümanlar! Acaba benim mirasım zorla benim elimden alınacak mı? (siz buna seyirci mi kalacaksınız?).
Ey Ebu Kuhafe'nin oğlu (Ebu Bekir)! Acaba senin babandan miras alman, ama benim babamdan miras almamam Allah'ın kitabında mı yazılmıştır? Gerçekten ortaya attığın söz büyük bir iftiradır. Acaba bilerek mi Allah'ın kitabını arkanıza atıp terk ettiniz? Kur’an’ı Kerim buyuruyor ki: “Ve Süleyman Davud'dan miras aldı (ona mirasçı oldu).”
Yahya İbn Zekeriya’nın kıssasını anlatırken de buyurmuştur: “Dedi ki (Ey Rabb'im!) Bana bir veli lütfet ki, benden ve Yakup soyundan miras alsın (mirasçı olsun).” Yine buyurmuştur ki: “Allah'ın kitabında akrabaların bazıları, bazılarına (nisbet, miras hususunda) daha evladır.”
Yine buyurmuştur ki: “Allah size evlatlarınız hakkında bir erkeğe iki kadının payını tavsiye eder.”
Yine buyurmuştur ki: “Sizlerden birinin ölümü geldiği zaman kendisinden bir hayır (mal) bırakıyorsa baba ve annesine ve yakınlarına (verilmesi için) adalet ve iyilik üzere vasiyet etmek (Allah'tan) takvalılara bir borç olarak yazılmıştır.”
(Kur'ân ayetleri böyle buyururken acaba) sizlere göre benim bir payım yok mu ve benim babamdan miras almaya hakkım yok mudur?! Acaba Allah, Sizlere miras ayetinde bir özellik tanımış da yalnız babamı mı çıkarmıştır? Yoksa sizler, “Şüphesiz ayrı ayrı dinlere mensup olan kişiler birbirlerinden miras alamazlar mı?” diyorsunuz (ve bu yüzden bana miras hakkı tanımıyorsunuz)? Acaba ben ve babam aynı dine bağlı değil miyiz? Yoksa sizler Kur'an'ın özel ve umumunu (genel hükümlerini ve o hükümlerden istisna edilen durumlarını) benim babam ve amcam oğlundan daha mı iyi bildiğinizi iddia ediyorsunuz? (Ey Ebu Bekir!) Bu eğerli, yularlı ve süslenmiş Fedek devesini al da götür! Ama bil ki, mahşere geldiğin gün yaptıklarınla karşılaşacaksın.
O gün ki, hâkim Allah'tır ve kefil Hz. Muhammed (s.a.a) Ne güzel gündür o gün, o günde batıla uyanlar ziyana uğrarlar; o zaman pişmanlık da halinize bir yarar sağlamayacaktır? “Her bir sözün (hakikatin) gerçekleşeceği bir yer ve zaman vardır.” “Artık yakında zelil edici azabın kime geleceğini ve kalıcı azabın kimi yakalayacağını bileceksiniz.”
Hz. Peygamberin Çocuklarının İhtiramı
Sonra Ensar'a doğru bakarak şöyle dedi:
Ey yiğitler topluluğu ve dinin yardımcıları ve İslam'ın koruyucuları! Benim hakkımda yaptığınız bu gevşeklik ve benden zulümle alınan (Fedek) hususundaki bu gafletiniz nedir? Acaba babam Resulullah (sallallahu aleyhi ve alih): “Kişinin ihtiramı, evlatlarına iyi davranmakla korunur” diye buyurmuyor muydu? Ne çabuk da verdiğiniz ahdi bozdunuz? Sizlerin benim talebimi yerine getirmeye gücünüz var.
Acaba kendi kendinize, Muhammed (s.a.a) öldü mü, diyorsunuz? (Evet, öldü, ama bu) Bir büyük musibet idi ki, bu yüzden hâsıl olan boşluk ve vücuda gelen gedik ne de büyüktür. Yeryüzü onun gaybetiyle karardı ve yıldızların yüzü tutuldu; ümitler boşa çıktı; dağlar onun karşısında huşu etti. Ama Resulullah'ın vefatıyla da hadler aşıldı ve hürmetler çiğnendi. Allah'a Andolsun ki, benzeri görülmemiş büyük bir musibet idi.
Peygamberden Sonra Kur’an’a Amel
Her sabah ve akşam evlerinizde okunan Allah'ın kitabı, bunun vuku bulacağını açıkça ilan etmişti. Ondan önceki peygamberlerin de durumundan haber vermişti ve bu değişmez bir hüküm ve kesin bir kazadan ibaret idi.
Muhammed, ancak bir elçidir, ondan önce peygamberler gelip geçmiştir; acaba eğer ölürse veya öldürülürse sizler (dinden) geriye mi döneceksiniz? Kim ki, dinden geriye dönerse (bilsin ki) Allah'a asla bir zarar vermez ve Allah şükredenleri mükâfatlandırır.
İnsanlardan Yardım İstemesi
Ey vay Evs ve Hazrec oğulları! sizin gözünüzün önünde babamın mirasını elimden alacaklar ve sizler buna şahit olup susacak ve topluca bunu duyup kendinizi kenara mı çekeceksiniz?! Hâlbuki hepinize yardım çağrısında bulunmuşum ve siz de haberdarsınız.
Sizlerin, güç ve sayısı yeterlidir ve elinizde silah ve kalkan vardır. Acaba nasıl olur da yardım çağrısını duyup icabet etmiyorsunuz; feryadımızı işitiyor, ama bizim yardımımıza koşmuyorsunuz? Oysaki sizler cesur insanlar diye tanınmışsınız ve iyilik ve salah ile marufsunuz.
Sizler seçkinler ve beğenilmişlersiniz. Araplarla savaştınız ve çetinlik ve zorluklara karşı koydunuz ve kabilelerle karşı karşıya geldiniz ve kahramanlarla mücadele eylediniz. Nice uzun zamanlar biz Ehlibeyt size emrettiğimizde siz hep itaat ediyordunuz. Nihayet İslam değirmeni bizlerin ekseninde dönmeye başladı, nimet ve rızık çoğaldı ve şirkin sesi kesildi ve iftiracıların coşkusu yattı, küfrün ateşi söndü ve fitnenin çağrısı sustu, dinin nizamı güçlendi. Öyleyse neden hak aşikâr olduktan sonra şaşkınlığa düştünüz ve gerçekler ilan olduktan sonra onu tekrar gizlemeye yöneldiniz ve hakka yöneldikten sonra geriye döndünüz ve iman ettikten sonra şirke düştünüz?!
Neden antlarını bozan ve Resulullah'ı çıkarmaya yeltenenlerle savaşmıyorsunuz? Oysaki ilk olarak onlar (savaşı) başlattılar. Yoksa onlardan mı korkuyorsunuz? Oysaki gerçek iman sahibi iseniz kendisinden korkmanıza en layık olan Allah'tır. (yani neden bu hilafeti gasp edenler anlaşmalarını çiğneyerek Resulullah’la Hz. Ali hakkındaki ahitlerine vefa göstermediler ve sizler onlarla savaşmıyor ve Hz. Ali’yi savunmuyorsunuz?)
Ben, sizlerin alçalmaya yöneldiğinizi ve yöneticilik makamına layık olanı bu makamdan uzaklaştırdığınızı görüyorum. Sizler rahatlık ve zevke çekildiniz. Darlıktan kaçıp genişliğe ve refaha meylettiniz. Ruhunuza yerleşen marifet ve anlayışları çıkarıp attınız ve afiyetle yediğiniz şeyi geri kustunuz. “Eğer, sizler ve yeryüzünde bulunan herkes kâfir olsalar, (Allah'a bir zarar veremezler.) Çünkü gerçekten Allah ganidir ve övülendir.”
İnsanlara Hüccetin Tamamlanması
Bilin ki ben, sizlerin bize arka çıkmayacağınızdan, bizi yalnız bırakacağınızdan, kalbinizde yerleşen hıyanetten haberdar olmama rağmen bu sözleri size söyledim. (Bunların size tesir etmeyeceğini biliyordum). Ama bunlar ruhun taşkınlığı, gazabın taşması, tahammülün sona ermesi neticesinde dile getirdiğim içimde toplanan dertlerimdi ve bu sözler benim size karşı hüccetimdir. Evet, alın götürün onu (hilafeti) ve yükleyin yükünüzü! Ama bilin ki, bu devenin sırtı yaralı, ayakları da aşınmıştır.
O, sizlere sürekli utanç kaynağı olacak, üzerinizde de Allah'ın gazabı ve ebedi bir utanç dağı olarak; sizi, yürekleri kapsayan Allah'ın ebedi ateşine götürecektir. Bilin ki, yaptıklarınız Allah'ın gözü önündedir. “Zalimler yakında nasıl bir akıbete (azaba) duçar olacaklarını bilecekler.”
Ben, sizleri önünüzde bulunan şiddetli azaptan korkutanın kızı Fatıma'yım. Öyleyse “Siz amel edin, şüphesiz biz de amel etmekteyiz.” “Bekleyin, şüphesiz biz de beklemekteyiz.”
Ebu Bekir'in Peygamberden Yalan Rivayette Bulunması
Daha sonra Ebu Bekir Hz. Zehra’ya cevap olarak şöyle dedi: “Ey Resulullah’ın kızı! Babanız müminlere karşı çok duygulu, yüce, şefkatli ve merhametli idi, kâfirlere karşı ise şiddetli idi. Onun nesebini araştıracak olursak, senin baban olduğunu görürüz, başka kadınların babası değil. Senin kocan ve eşin Ali’nin onun kardeşi olduğunu görürüz, diğer dostların kardeşi değil. Hem de Peygamber onu bütün yakınlarından daha fazla seviyordu, her büyük işte de Resuli Ekrem’le hareket ederdi.
Sizi saadetli kimse dışında kimse sevmez ve size bedbaht ve kötü kimseler dışında kimse düşmanlık etmez. Muhakkak siz Resulullah’ın tertemiz itreti ve Allah’ın seçkinlerisiniz. Bizi cennete götüren yollara ve hayırlara rehberlik edenlersiniz. Sen ey kadınların en seçkini ve peygamberlerin en hayırlısının kızı! Sözünde sadık [doğrucu], çok akıllı ve bilgilisin, hakkından mahrum edilmemelisin ve hiç kimse senin doğru sözüne ve hakkına mani olmamalıdır.
Allah’a andolsun ben Resulullah’ın görüşünden ileri gitmemişimdir, onun izni dışında da amel etmemişimdir. Resulullah: “Biz Peygamberler taifesi kimseye altın, gümüş, ev ve yer miras olarak bırakmayız. Miras bıraktığımız şey yalnız kitap, hikmet, ilim ve nübüvvettir. Bizden arda kalan ve kullanılabilen her şey, bizden sonraki emir sahibinindir ve o uygun gördüğü şekilde amel edebilir.” dediğini işitmiştim. Biz kastettiğin Fedek’in gelirini at ve savaş malzemelerin alınmasında sarf etmekteyiz ki Müslümanlar onlarla savaşabilsinler, kâfirlerle cihat etsinler, isyancılara ve mürtet fasıklara karşı koyabilsinler. Bu iş Müslümanların oy birliğiyle yapıldı ve ben bu işi kendi kararıma göre yapmadım.
Sizin verdiğiniz mal ve varlık sizin malınızdır ve onu sizin izniniz olmadan sizden alıp biriktirmemekteyiz. Sen babanın ümmetinin efendisisin, evlatların için tertemiz ağaçsın, senin faziletini inkâr edecek değiliz, sizin aslınızı ve fer’inizi ihmal etmiyoruz, bana bağlı malınız hakkında hükmünüz geçerlidir. Acaba sizin görüşünüze göre bu meselede Fedek meselesinde] değerli babanıza muhalefet mi ediyorum?”
Hz. Fatıma’nın Kur’an’la Cevabı
Bunun üzerine Hz. Zehra selamullahi aleyha şöyle buyurdu:
Suphanallah! Babam Resulullah sallallahu aleyhi ve alih asla Allah’ın Kitabı’ndan sapmadı ve onun ahkâmına karşı gelmedi, bilakis ona uydu ve surelerinin takipçisiydi. Yoksa hepiniz hıyanet etmeye mi toplandınız? Bunu, Peygambere iftira atarak ve batıl sözle delil getirerek mi yapıyorsunuz? Peygamberin vefatından sonra yaptığınız bu hıyanet, tıpkı hayatında yaptığınız düzenlere benziyor. Yine onu öldürmeye kastetmiştiniz.
Bu, Allah’ın kitabı adil bir hakem ve hakkı batıldan ayırt eden sözcüdür ki şöyle buyuruyor: “Allah’ım, bana bir evlat bağışla ki benim ve Yakup ailesinin varisi olsun” ve şöyle buyuruyor: “Ve Süleyman Davut’tan miras aldı.” Dolayısıyla Allah Teâlâ miras paylarını taksim etmiş, farzları ve mirası kanunlaştırmış, erkek ve kadınların paylarını açıklamıştır. Yalancıların (yani Ebu Bekir’in) şüphelerini ve bahanelerini bertaraf etmiş, gelecekte zanları ve şüpheleri zayi ve batıl etmiştir.
Sizin dediğiniz gibi değildir bu iş. Bilakis heva ve hevesiniz işi size böyle göstermekte ve kendinizi kandırmaktasınız. Öyleyse ben de sabredeceğim ve dedikleriniz ve nispet verdikleriniz konusunda Allah Teâlâ’dan yardım diliyoruz.
Ebu Bekir’in Hz. Fatıma’nın Doğruluğuna İtirafı
Daha sonra Ebu Bekir, o Hazret’e hitap ederek şöyle dedi: “Allah, Resulü ve onun kızı doğru söylüyorlar. Sen hikmetin madeni, hidayet ve rahmet yerisin, dinin rüknü ve Allah’ın hüccetinin kaynağısın. Senin doğru sözünü yanlış bilmiyorum, hitabetinin de inkârcısı değilim. Bu Müslümanlar benim ve senin aranda şahit ve hâkim olsunlar.
Kaynakça
1- İbn Tayfur, Ebu’l Fazl Ahmed b. Ebu Tahir, Belagatu’n Nisa, Beyrut, Daru’l Adva, 1420 /1999.
Bibliyografi
* Fedek hutbesinin metni.
* İbn Tayfur, Ebu’l Fazl Ahmed b. Ebu Tahir, Belagatu’n Nisa, Beyrut, Daru’l Adva, 1420 /1999.
ABNA24.COM
source : abna24
