نقد دين يهوديت چیست؟

يهودیان قومی به شدّت نژادپرستند و قوم بنی اسرائیل را بهترین قوم می دانند. اینها مردم دنیا را به دو گروه یهود و گوییم تقسیم نموده و خود را نسبت به گوییم به هیچ وجه متعهّد و مسئول نمی دانند. لذا خارج از حوزه یهودیّت،هر كاری را جایز دانسته و به هر جنایتی دست می زنند. از همین رو یهودیان در طول تاریخ همواره مورد تنفّر اقوام گوناگون بوده و همواره تحقیر شده اند. با توجّه به آیات قرآن کریم شکّی در این نیست که این قوم در زمان نبوت حضرت موسی(ع) قومی موحّد بوده ، ولی بارها در طول تاریخ به شرک گراییده اند. اینها حتی در زمان خود حضرت موسی نیز به گوساله پرستی گراییدند. از قرآن کریم استفاده می شود که یهودیان صدر اسلام نیز اعتقادات شرک آلود داشته اند ؛ ولی بین سالهای 1135 الی 1204 میلادی ، عالم ، فیلسوف و پزشک یهودی ، موسی بن میمون تحت تاثیر فلسفه اسلامی به توحید گروید و ، لباسی نو بر قامت یهودیّت پوشاند و سیزده اصل ، به این شرح ، برای آن ترتیب داد. 1. خدا موجود است. 2. خدا یگانه است. 3.خدا مجرّد (غیر مادّی ) است. 4. خدا زماندار نیست. 5. خلقت خدا حکیمانه است. 6. خدا عادل است. 7. از راه عبادت می توان به خدا تقرّب جست. 8. نبوّت حقّ است. 9. حضرت موسی افضل انبیاء است. 10.تورات کتاب آسمانی است. 11. نسخ احکام جایز نیست. 12. در آینده ، مسیحای موعود ، ظهور خواهد نمود. 13. نفس انسان جاودانه و قیامت حقّ است. ابن میمون با این اصول توانست چهره شرک آلود یهودیّت را ترمیم نماید . الآن نیز یهودیان این اصول را قبول داشته و عقائد کفرآمیزی که قرآن کریم به یهودیان صدر اسلام نسبت داده است را ، انکار می کنند. مشهور ترین اعتقادات یهودیان ده فرمان است که حضرت موسی (ع) آنها را بر روی دو لوح ،در طور سینا ، از خداوند متعال دریافت نمود. مفاد ده فرمان چنین است. 1. برای خود خدایی جز من نگیرید. 2.به بت سجده نکنید. 3. نام خدا را به باطل نبرید. 4. شنبه را گرامی بدارید. 5. پدر و مادر را احترام کنید. 6. مرتکب فتل نشوید. 7. زنا نکنید. 8. دزدی نکنید. 9.بر همسایه شهادت دروغ ندهید. 10.به اموال و ناموس همسایه طمع نورزید. یهودیان حضرت عیسی مسیح را مسیح دروغین می دانند ؛ و معتقدند او آن مسیحایی که بشارت او در تورات آمده ، نیست. چون آنها معتقدند مسیح واقعی کسی است که حکومت تشکیل می دهد و بنی اسرائل را از ذلّت نجات می دهد ؛ در حالی که عیسی حکومت تشکیل نداد. کتاب اصلی یهودیان تَنَخ نام دارد که تورات قسمتی از آن است. کتاب دیگر آنها که کتاب روایی آنهاست ، تلمود نام دارد. اسم خاصّ خدا در تورات یَهوه است که یهودیان به زبان آوردن آن را حرام می دانند . لذا هر جا در تورات به این نام می رسند به جای آن لفظ «ادونای» را به کار می برند که به معنی «آقای من » است . در تورات اسمی از معاد نیامده است ؛ امّا در تلمود از معاد بسیار یاد شده است. یهودیّت فعلی اگرچه دارای انحرافات متعدّد اعتقادی است و کتابهای آنها مملو از تعابیر شرک آلود است ؛ ولی ظاهراً اعتقادات رسمی آنها به دور از شرک جلی است. لذا از نظر کلامی می توان آنها را موحّد دانست.