امام زمان (عج) فريادرس انسان‏‌ها

 تا به اكنون دين‏دارها و بى‏دين‏ها هر دو به قانون عمل نكردند و جهان را پر از ظلم نمودند، ولى خدا وعده فرموده، با اين كه جهان پر از ظلم مى‏شود، من عالى‏ترين ذخيره انبيا و اوليا را، از پس پرده غيبت درآورده و از شرّ ستمگران نگاه مى‏دارم، و عاقبت، به بشر خسته، ستمديده و بيچاره ضعيف شده رحم مى‏كنم؛. به بشرى كه خودش را از قانون عدالت جدا كرد، رحم مى‏كنم: أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِىَ الصَّالِحُونَ. «1» عاقبت هر چند اين دو طايفه دست به دست يكديگر دادند، و جهان را پر از ظلم و جور كردند، ولى چون خدا ظلم را نمى‏پسندد و جهان هم به تبع او ظلم را نمى‏پسندد و جهان، جهان عدل است، حكومت جهانى با قانونى جهانى، همگانى و الهى تحت سرپرستى امام عصرعليه السلام فرزند امام حسن عسگرى عليه السلام فرزند فاطمه زهرا عليها السلام برپا مى‏شود؛ كره زمين داراى يك حكومت مى‏شود و قانون آن هم قانون الهى مى‏گردد.

در توصيف امنيّت موجود در زمان امام عصر عليه السلام، حضرت باقر عليه السلام مى‏فرمايد: اگر از بغداد زيباترين زن دنيا، شترى را به طلا و نقره بار كند، و با چنين بارى تك و تنها از ميان بيابان‏هاى عراق تا مملكت سوريه حركت كند و برگردد، يك چشم بد به او نگاه نمى‏كند و دستى هم به او دراز نمى‏شود. «2»

ولى الان بى‏دين‏ها و دينداران هر دو دارند ظلم مى‏كنند و جهان را پر از ظلم مى‏نمايند؛ ولى چون جهان، جهان عدل است، عدل عاقبت بر ظلم غالب مى‏شود:
هُوَ الَّذى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ كَفى بِاللَّهِ شَهيدا. «3»

زمان خود پيغمبر صلى الله عليه و آله كه لِيُظْهِرَهُ نشد، الان هم كه نشده، پس تحقّق اين وعده در آينده خواهد بود؛ چنان‏كه در آيه أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِىَ الصَّالِحُونَ «4» ،«يرث»، فعل مضارع است؛ يعنى در آينده اين وراثت محقّق مى‏شود. خداوند در آيه بيست و يكم سوره مجادله از خود خبر مى‏دهد كه: كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلى «5»: من بر خودم واجب كردم كه عاقبت من و رسولانم در جهان پيروز باشيم.

------------------------------------------------------------------------

(1) 28. انبياء: 105. كلينى در جلد اول كافى صفحه 338 چنين روايت كرده:
عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَهَ قَالَك أَتَيْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام فَوَجَدْتُهُ مُتَفَكِّراً يَنْكُتُ فِى الْأَرْضِ. فَقُلْتُ: يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ! مَا لِى أَرَاكَ مُتَفَكِّراً تَنْكُتُ فِى الْأَرْضِ أَ رَغْبَهً مِنْكَ فِيهَا؟ فَقَالَ لَا وَ اللَّهِ مَا رَغِبْتُ فِيهَا وَ لَا فِى الدُّنْيَا يَوْماً قَطُّ وَ لَكِنِّى فَكَّرْتُ فِى مَوْلُودٍ يَكُونُ مِنْ ظَهْرِى الْحَادِىَ عَشَرَ مِنْ وُلْدِى هُوَ الْمَهْدِىُّ الَّذِى يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً ....
(2) 29. برداشتى از روايتى طولانى است كه البرهان فى تفسير القرآن، ج 2، ص 686- 689 آن را از عبد الأعلى حلبى، و او از امام باقر عليه السلام ذيل آيه شريفه: «وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَهٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّه»، نقل كرده است. متن آن بخشى از روايت كه مورد استناد قرار گرفته چنين است: «... يقاتلون- و الله- حتى يوحد الله، و لا يشرك به شيئا، و حتى تخرج العجوز الضعيفه من المشرق تريد المغرب و لا ينهاها أحد، و يخرج الله من الأرض بذرها، و ينزل من السماء قطرها، و يخرج الناس خراجهم على رقابهم إلى المهدى عليه السلام و يوسع الله على شيعتنا، و لولا ما يدركهم من السعاده لبغوا.»
(3) 30. فتح: 28: اوست كه پيامبرش را به هدايت و دين حق فرستاد تا آن دين را بر همه اديان پيروز گرداند و خدا شهادت را كافى است.
(4) 31. انبياء: 105.
(5) 32. مجادله: 21.

برگرفته از کتاب ايمان و آثار آن نوشته استاد حسین انصاریان