به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
در آن هنگام که آسمان بشکافد
(١)
و ستارگان پراکنده شوند
(٢)
و دریاها به هم بپیوندند
(٣)
و گورها زیرورو گردند
(٤)
هرکسی به آنچه [از خیر و شرّ] پیش فرستاده، و [به آثاری که از خود] باقی گذاشته آگاه میشود
(٥)
ای انسان! چه چیز تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور کرده است؟
(٦)
همان کسی که تو را آفریده، و اندامت را درست و معتدل ساخته
(٧)
و تو را در هر شکلی که خواست صورتبندی کرده
(٨)
[چنین نیست که برای ارتکاب گناه توجیه درستی داشته باشید،] بلکه روز جزا را انکار میکنید [و در فضای انکار، خود را از فرجام شوم گناه مصون میپندارید]
(٩)
بیتردید بر شما نگهبانانی گماشتهاند
(١٠)
بزرگوارانی نویسنده
(١١)
که آنچه را انجام میدهید میدانند [و ثبت میکنند]
(١٢)
بهراستی نیکان در نعمت فراوانی قرار دارند
(١٣)
و بیگمان گناهکاران در دوزخند
(١٤)
که روز جزا [با رنجی طاقتفرسا] در آن خواهند سوخت
(١٥)
و هرگز از آن بیرون نخواهند آمد
(١٦)
تو چه میدانی روز جزا چیست؟
(١٧)
باز هم تو چه میدانی روز جزا چیست؟
(١٨)
روزی که کسی از کسی چیزی [از عذاب] را دفع نمیکند، در آن روز حکومت و فرمانروایی ویژۀ خداست
(١٩)
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
وای بر کمفروشان!
(١)
آنانکه چون [از مردم کالایی را با] پیمانه میستانند، پُر و کامل میستانند
(٢)
و چون [جنسی را] به مردم با پیمانه و وزن میدهند کم میگذارند
(٣)
آیا اینان یقین ندارند که حتماً برانگیخته میشوند؟!
(٤)
برای روزی بزرگ
(٥)
روزی که مردم در پیشگاه پروردگارشان [برای محاسبهشدن] به پا میایستند
(٦)