به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
سوگند به خورشید، و نورش! چون بتابد
(١)
و به ماه! چون به دنبالش برآید
(٢)
و به روز! چون خورشید را جلوهگر میکند
(٣)
و به شب! وقتی که تاریکیاش زمین را میپوشاند
(٤)
و به آسمان و کسی که آن را بنا کرد!
(٥)
و به زمین، و کسی که آن را گسترش داد!
(٦)
و به نفْس آدمی و کسی که آن را درست و معتدل ساخت!
(٧)
پس زشتکاری و طریقۀ خودنگهداری از آن را به نفْس شناساند
(٨)
بهراستی کسی که نفْس را [از زشتکاری] پاک کرد [تا به رشد لایقش برسد]، [بر موانع راه سعادت] پیروز شد
(٩)
و کسی که آن را [به زشتکاری] آلود بیگمان [از رشد و کمال و رحمت حق] محروم شد
(١٠)
ثمودیان به سبب طغیانشان [پیامبرشان را] انکار کردند
(١١)
اوج طغیانشان زمانی بود که بدبختترینِ آنها [برای پیکردنِ ناقه] تحریک شد
(١٢)
پس فرستادۀ خداوند به آنان گفت: از حمله به ناقۀ خدا، و منعکردنش از خوردنِ آب بپرهیزید
(١٣)
ولی او را تکذیب کردند، و تذکرش را به هیچ انگاشتند و ناقه را پی کردند، در نتیجه پروردگارشان آنان را به کیفر گناهشان به عذابی فراگیر دچار ساخت، و همۀ [ثمودیان و دیارشان] را با خاک یکسان کرد
(١٤)
و از سرانجام این کار [برای هیچکس و هیچ ملتی] پروایی ندارد
(١٥)
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
سوگند به شب! آنگاه که [تاریکیاش] میپوشاند
(١)
و به روز! هنگامی که جلوهگر میشود
(٢)
و به آن که [جنس] نر و ماده را آفرید!
(٣)
که تلاشتان گوناگون است
(٤)
اما کسی که [از ثروتش در راه خدا] بخشش کرد، و خود را [از ثروتاندوزی و بخل] نگه داشت
(٥)
و نیکوترین [پاداشِ حق] را باور کرد
(٦)
پس او را برای [حرکت در] آسانترین راه [که صراط مستقیم است] آماده میکنیم
(٧)
اما کسی که [از هزینهکردنِ ثروت] بخل ورزید، و [نسبت به نیکوترین پاداشِ حق] احساس بینیازی کرد
(٨)
و بلکه نیکوترین [پاداش] را انکار کرد
(٩)
پس او را برای راهی سخت [که مسیر دوزخ است] آماده میسازیم
(١٠)
و چون در [چاهِ سقوط] و هلاکت افتد ثروتش چیزی [از عذاب] را از او برطرف نمیکند
(١١)
همانا هدایتگری [در مورد خیر و شرّ، و فرجام هر دو] فقط بر عهدۀ ماست
(١٢)
و هرآینه دنیا و آخرت [نیز] در سیطرۀ مالکیت ما میباشد
(١٣)
در نتیجه شما را از آتشی که زبانه میکشد هشدار میدهم
(١٤)