لطفا منتظر باشید
الشرح 
سوره تين  سوره علق 
القدر 
بسم‌الله
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ١ وَطُورِ سِينِينَ ٢ وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ٣ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ٤ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ٥ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ٦ فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ٧ أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ٨
بسم‌الله
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ١ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ٢ اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ٣ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ٤ عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ٥ كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ ٦ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ ٧ إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ ٨ أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ ٩ عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ ١٠ أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ ١١ أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ ١٢ أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ١٣ أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ ١٤ كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ١٥ نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ١٦ فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ١٧ سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ١٨ كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ سجده واجب ١٩
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
سوگند به انجیر و زیتون! (١) سوگند به طور سینا! (٢) سوگند به [مکه] این شهر امن! (٣) که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال آفریدیم (٤) سپس او را [به سبب گناهانش و پافشاری بر آن‌ها] به پَست‌ترین پَست‌ها بازگرداندیم (٥) به جز مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند که آنان را پاداشی پایان‌ناپذیر و بی‌منّت است (٦) پس [ای انسان!] چه چیز تو را [بعد از دلایل روشنگر] به انکار دین و روز جزا وادار می‌کند؟! (٧) آیا خداوند [در داوری] بهترین داوران نیست؟ (٨)
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
بخوان به نام پروردگارت! که [جهان و موجوداتش را] آفرید (١) انسان را از خون بسته به وجود آورد (٢) بخوان! درحالی‌که پروردگارت کریم‌ترینِ [کریمان] است (٣) همان‌که به‌وسیلۀ قلم، نوشتن آموخت (٤) [و] به انسان آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد (٥) چنین نیست [که همۀ انسان‌ها اهل سپاس نسبت به علم و قلم و نعمت هنر نوشتن باشند،] بلکه انسان طغیانگر است (٦) برای این‌که [با تکیه بر خیالات واهی،] خود را [از التاف خداوند] بی‌نیاز پنداشت (٧) مسلّماً بازگشت [همه] فقط به‌سوی پروردگار توست (٨) مرا خبر ده آن کس که بازمی‌دارد (٩) بنده‌ای را چون نماز می‌خواند، [آیا سزاوارِ کیفر نیست؟] (١٠) مرا خبر ده گرچه [این بندۀ نمازگزار] بر هدایت باشد (١١) یا به اطاعت از خداوند و پرهیز از محرّماتش فرمان دهد (١٢) مرا خبر ده چنانچه [آن بازدارنده حقایق را] انکار کند، و [از فرمان حق] روی برتابد، [آیا درخور مجازاتِ کوبنده نیست؟] (١٣) آیا ندانسته که مسلّماً خداوند [همۀ کارهایش را] می‌بیند؟ (١٤) چنین نیست [که می‌پندارد]، چنانچه [از اعمال زشتش] بازنایستد، موی جلوی سرش را به قهر می‌گیریم [و به دوزخش می‌کشانیم] (١٥) آری موی جلوی سرِ دروغگوی خطاپیشه را (١٦) [آن‌جاست که] باید اهل محفلش را [به یاری] بخواند (١٧) ما [نیز] مأموران سرسختِ آتش را خواهیم خواند (١٨) چنین نیست [که بتواند برای نجات خود کاری کند] از او هرگز اطاعت مکن! و سجده بجای آر! و [به پروردگارت] تقرّب جوی‌! (١٩)