- البقرة - جزء اول - سوره بقره

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ٦ خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ٧ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ ٨ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ ٩ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ ١٠ وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ ١١ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِنْ لَا يَشْعُرُونَ ١٢ وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰكِنْ لَا يَعْلَمُونَ ١٣ وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ ١٤ اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ ١٥ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ ١٦

مسلّماً برای منکران حقایق [که بر انکارشان پافشاری می کنند،] مساوی است که [ از عذاب دوزخ ] هشدارشان دهی یا ندهی؛ قطعا ایمان نمی‌آورند‌ (٦) خداوند [به کیفر انکارشان] بر دل‌ها و گوششان مُهرِ [عدم فهمِ حقایق] زده، و بر چشم‌ها[ی قلبشان] پردۀ ضخیمی است [که مشعل هدایت را نمی‌بینند]، و برای آنان عذاب بزرگی است (٧) برخی از مردم [که منافقند] می‌گویند: ما به خدا و روز قیامت ایمان آوردیم، درحالی‌که مؤمن نیستند‌ (٨) [به گمان باطلشان] خداوند و مؤمنان را مورد نیرنگ قرار می‌دهند درحالی‌که جز به خودشان نیرنگ نمی‌زنند، و [زیانِ این نیرنگ را نسبت به خود] درک نمی‌کنند‌ (٩) در دل‌هایشان بیماری [سختی از نفاق، و دشمنی با خدا و پیامبر است،] پس خدا [به کیفر انحرافشان] بر بیماری دل‌هایشان افزود، و برای آنان به سبب آن‌که همواره دروغ می‌گفتند عذاب دردناکی است‌ (١٠) چون به آنان گویند: در زمین تبهکاری و فتنه‌انگیزی نکنید، می‌گویند: فقط ما در مقام اصلاح‌گری هستیم‌ (١١) آگاه باشید! خودِ اینان اهل تبهکاری و فتنه‌انگیزی‌اند؛ ولی این مسئله را نمی‌فهمند‌ (١٢) چون به آنان گویند: شما هم آن‌گونه که دیگر مردم ایمان آوردند ایمان آورید، می‌گویند: آیا ما نیز مانند ابلهان ایمان آوریم؟ آگاه باشید! یقیناً خودِ اینان ابلهند؛ ولی [از شدت کوردلی به ابلهی خود] آگاه نیستند‌ (١٣) هنگامی که با مؤمنان دیدار کنند می‌گویند: ما [به خدا و پیامبر] مؤمن شدیم. و زمانی که با شیطان‌هایشان [که سران شرک و کفرند] در خلوت بنشینند می‌گویند: به‌یقین ما با شماییم، جز این نیست که ما [با تظاهر به ایمان،] آنان را مورد ریشخند قرار می دهیم (١٤) خداوند آنان را [به کیفر این عمل منافقانه] دچار عذاب [دنیا و آخرت] می‌کند، و در تجاوز کردنشان مهلت می‌دهد تا [همواره در وادی نفاقشان] سرگردان بمانند‌ (١٥) آنان کسانی هستند که گمراهی را به‌جای هدایت انتخاب کردند، [در نهایت] تجارتشان هیچ سودی نکرد، و از راه‌یافتگان [به‌سوی سعادت] نبودند (١٦)