چون به آنان گویند: بیایید تا رسولخدا برایتان آمرزش بخواهد. [مغرورانه] سرهایشان را برمیگردانند، و آنان را میبینی که متکبّرانه [از این دعوت به حق] اعراض میکنند (٥) چه برای آنان آمرزش بخواهی چه نخواهی برای ایشان یکسان است، [چون سودی به حالشان ندارد،] خدا هرگز آنان را نمیآمرزد، مسلّماً خداوند مردم منحرف و نافرمان را هدایت نمیکند (٦) اینانند که میگویند: به کسانی که در کنار پیامبرند انفاق نکنید تا [از پیرامونش] پراکنده شوند، و حال آنکه خزانههای آسمانها و زمین در سیطرۀ خداست ولی منافقان [این حقیقت را] نمیفهمند (٧) میگویند: اگر به مدینه بازگردیم یقیناً کسی که [از جهت امکانات] نیرومندتر است [عبداللّهبن اُبَی] آن را که خوارتر است [محمّد صلی الله علیه وآله] از آنجا بیرون میکند! درحالیکه توانایی غیرقابل شکست برای خدا و پیامبرش و مؤمنان است، ولی منافقانِ [کوردل به این واقعیت] آگاه نیستند (٨) ای مؤمنان! مبادا اموال و اولادتان شما را از یاد خدا غافل کند! آنانکه غافل میشوند تباهکنندگان [سرمایههای وجودی خود] هستند (٩) از آنچه روزی شما کردهایم انفاق کنید پیش از آنکه هریک از شما را مرگ دررسد و بگوید: پروردگارا! چرا تا مدتی کوتاه [مرگ] مرا به تأخیر نیانداختی [و مهلتم ندادی] تا انفاق کنم و از درستکاران باشم؟ (١٠) خداوند [مرگ] کسی را چون پایان عمرش فرا رسد به تأخیر نمیاندازد، و خداوند به اعمالی که انجام میدهید آگاه است (١١) « 555 »