روز قیامت پیشاپیش قومش به حرکت می‌آید و آنان را به‌سوی آتش راهنمایی می‌کند، بد مقصدی است [آتشی] که در آن وارد می‌شوند! (٩٨) در این [دنیا] و روز قیامت دچار لعنت شدند، [لعنت] هدیه بدی است که به آنان می‌رسد! (٩٩) این از اخبار شهرهاست که برای تو حکایت می‌کنیم، برخی از آن‌ها برپاست، و برخی [همانند خاشاک] بر باد رفته‌اند (١٠٠) ما بر آنان ستم نکردیم، بلکه آنان بر خود ستم کردند، چون عذاب پروردگارت فرارسید بُت‌هایی که به‌جای خدا می‌پرستیدند چیزی [از عذاب] را از آنان دفع نکردند، و جز خسارت و هلاکت به آنان نیفزودند (١٠١) چنین است مجازات پروردگارت؛ که اهل آبادی‌ها را درحالی‌که ستمکارند مجازات می‌کند، بی‌تردید مجازاتش بسیار دردناک و سخت است (١٠٢) یقیناً در آن [مجازات‌ها] برای کسی که از عذاب آخرت می‌ترسد پندی [سازنده] است، آخرت روزی است که مردم را [برای پاداش اعمال خوب و بدشان] جمع خواهند کرد، آن روز [همۀ صحنه‌ها و وقایعش] مورد مشاهده است (١٠٣) ما آن را جز برای مدتی اندک به تأخیر نمی‌اندازیم (١٠٤) آن روز چون فرارسد هیچ‌کس جز به خواست او سخن نمی‌گوید، پس گروهی تیره‌بخت، و جمعی نیک‌بختند (١٠٥) اما تیره‌بختان [که خود سبب تیره‌بختی خود بودند] در آتشند، آنان در آن‌جا ناله‌های حسرت‌بار و فریادهای شدیدی دارند (١٠٦) تا آسمان‌ها و زمینِ [قیامت] پابرجاست در آن [آتش] جاودانه‌اند، مگر آنچه پروردگارت بخواهد، مسلّماً پروردگارت هرچه بخواهد انجام می‌دهد (١٠٧) اما نیک‌بختان [که با توفیق خداوند نیک‌بخت شده‌اند] تا آسمان‌ها و زمینِ [قیامت] پابرجاست در بهشتند، و در آن جاودانه‌اند، مگر آنچه را که پروردگارت بخواهد، [بهشت] عطایی قطع‌نشدنی و بی‌پایان است (١٠٨) « 233 »
وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۖ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ ﴿١٠٨﴾ 
صفحه قبلي
ابتداي قرآن